syMinor

Madeira – Levada do Nova

Na zo’n lange tijd (9 weken) stil gelegen te hebben is het altijd weer spannend om los te gooien. Doet ‘alles’ het nog en…. weet ik het nog? Voor mijn schipper ben ik niet bang; die weet het allemaal wel en kan zich niet voorstellen dat ik soms iets niet meer weet, haha 😊

We lopen alle noodprocedures nog eens door, prepareren de grabbag, zeekooi en de Minor is opgeruimd van alle losse rondslingerende delen, espressoapparaat enz. De wind is naar het noordoosten gedraaid dus we gooien los en zeggen Lanzarote vaarwel. In 2 etmalen zeilen we vlot en probleemloos naar Madeira. Voor details van de tocht; lees terug bij onze 24 uurs berichten gepost op de website m.b.v. Iridum Go. Deze tocht toch nog éénmaal geprobeerd m.b.v. ‘een pilletje’ de zeeziekte te temmen, maar helaas, en nu dus toch besloten definitief over te gaan naar een Scopodermpleister achter mijn oor.

De haven van Funchal is in onderhoud en er is een regatta, ze kunnen geen ligplaats beloven. We hebben ervaring hoe het is om daar voor anker te liggen in de swell, okt. jl. en geven ons portie aan fikkie 😊 Toch willen we Madeira graag in haar bloemenpracht zien, we kennen het van het najaar in 2010 en ’22. We hebben een plaats gereserveerd in de gelijknamige Marina van Porto Calheta. We meren af naast de Doris (NL) en worden hartelijk ontvangen door hun bemanning en die van de Moana Nui (NL). Ze gaan hierna samen naar Porto Santo en dan gaat ieder zijns weegs. De Doris gaat ook terug naar NL, dus wellicht treffen we hen nog in de Azoren.

We huren een auto en rijden naar Funchal. De grote optocht van het bloemenfestival is zondag jl. reeds geweest, we zien de stad versierd met bloemen, een bloemen’tapijt/ kunstwerk’ op straat, bloemenmeisjes, folkloredansgroepen en volop merchandising; een hele sietsewinkel dus. Ik kan terecht bij mijn bekende kapper en maak daar dankbaar gebruik van terwijl Tjebbe een pilsje drinkt op het terras ernaast. Daags erna rijden we via de mooie lokale kustweg, zonder tunnels, nogmaals terug. We spelen, vrijwillig, voor DHL en leveren een pakket af bij Moana Nui; dat was zoek geraakt en dus vertraagd.

We maken nog 3 roadtrips en een levada wandeling. De Levada do Nova is een gecombineerde wandeling; over de ene levada heen, door een tunnel (zaklamp meenemen) naar een waterval, het riviertje oversteken en dan over een andere levada een niveau lager terug. Prachtig; steile hellingen, mooie bloemen en natuur. Deze levadawandeling is niet moeilijk en bijna altijd beschermd met een railing, dus voelt veilig i.t.t enkele wandelingen op la Gomera en Lanzarote.

De roadtrips brengen ons naar het binnenland. Boca de Encumeada. dat gaat direct steil omhoog met diepe kloven. Op het plateau Paul da Serra bloeit de brem weelderig en ruikt ze intens; bijzonder. Zo mooi en gaaf!  We dalen af naar Porto Moniz in het noordwesten en genieten van de ligging van de mooie natuurlijke zwembaden. Ze zijn ook erg in trek bij de toeristen. Via de zuidwestkust en door het laurisilva/ laurierbos/ oerbos rijden we terug. De agapanthus/ Afrikaanse lelie bloeit uitbundig langs de weg.

Daags erop naar het noorden naar Sao Vincente en onderweg gestopt voor een prachtig bloeiende oranje-rode boom, het zou een ‘suikerbossie’ zijn aldus de populaire naam in Plantnet. We nemen de kustweg naar Seixal met ook hier natuurlijke baden en keren om langs de kust naar het noordoosten. Via Ponta Delgada, Arco de Sao Jorge, Santana naar Faial. We stoppen voor een smakelijke lunch met uiteraard; Bola de Caco, warm knoflookbrood, een lokale specialiteit. Dan ook weer centraal steil de bergen in. Via Ribeiro Frio naar Poiso om in Arieiro aan te komen. Een van de hoogste toppen van Madeira 1720 m. En ook nu staan we in de wolken/ mist net als in 2010, beneden was het nog zonnig en helder.

 

De laatste roadtrip gaat naar Curral des Freiras/ the Valley of the Nuns. Het dorp an sich is toeristisch en niet bijzonder. Vanuit het Miradouro Eira do Serrado hebben we een fantastisch zicht op de diepe steile kloven, dalen en vallei waar de nonnen zich schuil hebben gehouden voor piraten. We dalen weer steil af naar Camara de Lobos. Een authentiek en pittoresk vissersplaatje aan de kust. De baai en het haventje ligt in een beschutte kom van hoge rotsformaties. Kleurrijk door de geschilderde bootjes en de weelderig bloeiende bougainville en een prachtige Afrikaanse tulpenboom. We laten ons de lunch hier goed smaken: espetada (vleesspies boven houtvuur gegaard). Niet te verwarren met de ook zo heerlijke espada (scabbard fish, black fish, zwarte haarstaartvis) welke hier ook gevangen en geserveerd wordt. Op een plaatje ziet de vis er indrukwekkend uit, maar de smaak is perfect!

We leveren de huurauto voortijdig in, we hadden nog wel meer Levada’s willen bewandelen, maar er doet zich een weather window voor. Anders liggen we hier gedurende langere tijd vast met harde wind en ook deze haven is niet geheel vrij van swell, ahum een eufemisme 😊 Op naar de oostelijk gelegen eilanden van de Azoren!