syMinor

Varen en zeilen in NL.

Genieten van de Nederlandse wateren.

Na mijn eerste voorzichtige zeiltocht, begin juli, lonkt het om weer verder weg te gaan met ‘ons bootje’. Ook voor ‘Floris Nightingale’ is het goed om weer zijn vertrouwde rol van schipper op te mogen pakken en ook goed voor mij om te voorkomen dat ik me alléén laat wentelen in zorg?. We pendelen nog een aantal keren naar huis om mijn fysiotherapie-proces af te ronden, nemen afscheid van een (jeugd)vriend en dan gaan de lijnen los. Het is inmiddels augustus.…

Vooralsnog kabbelt ons leven rustig voort. Bijkomend voordeel: het huis is inmiddels spic en span opgeruimd en geschilderd. Op 21 april is er op tv een persconferentie van Rutte welke spreekt over ‘de nieuwe werkelijkheid’.Geleidelijk aan worden de teugels gevierd met in achtneming van de regels en een leven op afstand van 1,5 meter. Vaste ligplaatshouders met eigen sanitair zijn ook weer welkom in de haven. We zetten de antifouling op het onderwaterschip, laden de boot in en de Minor is klaar om te water gelaten te worden. Op 13 mei varen we de Minor in 2 dagen terug naar onze thuishaven.…

In het najaar melde ik al dat mijn schipper in zijn hoofd aan het knagen ging om al dan wel of niet een nieuwe motor in te bouwen in de Minor. Met als argumentatie dat hij reeds 20 jaar trouwe dienst, vele zeemijlen en dus ook motoruren (zo’n 5000) gemaakt heeft en we zeker nog van plan zijn verre zeiltochten/ reizen te blijven maken. Hij doet veel research op internet, binnen zijn netwerk en we bezoeken de Hiswa te water om tot een juiste keuze te komen. Dat hij de motor zelf in wil bouwen staat vast. Uiteindelijk valt de keuze op een gemariniseerd ‘Kubotablok’. Beta Marine te Haarlem is de leverancier hiervoor in NL.

De tuiger komt, in de haven, langs t.b.v. preventieve vervanging van de huidige tuigage en daarnaast een rolfokreparatie. We willen het risico van een mastbreuk minimaliseren; na 10 jr. en 2 oceaanoversteken lijkt het ons wel wenselijk.

Voor we terugvaren naar onze winterligplaats vervangt mijn schipper in september, met heerlijke warme temperaturen, vooraleerst de kachel. We gaan over van onze trouwe Webasto naar een Russisch merk; Planar, prijstechnisch erg interessant.

Terug, op de kant, in de Beatrix te Eindhoven wordt de oude motor uitgebouwd en …

In Camaret sur mer inspecteert mijn schipper bij een koude motor de koelwaterpomp. Bij het openen van de vulopening loopt het koelwater er in een straal uit. De pomp zit achter de tandriemafdekking en alle poelies moeten eraf. Het zit strak vast ☹ De afdekking is nu in 3 stukken. Bij ‘parts4engine’ met DHL Express een nieuwe koelwaterpomp in Engeland besteld. We hebben het adres van de Marina Office op mogen geven.
Ondertussen maken we, opnieuw, een wandeling naar Pointe de Pen-Hir. Het is 17 jaar geleden dat we hier voor het eerst waren. Het is een stuk drukker nu, maar evengoed een prachtige natuur en uitzicht.
Het pakketje gaat vlot van Sheffield naar Leeds -> Leipzig (grote DHL hub Europa) -> Nantes. DHL-tracking Nantes- France geeft aan op vrijdag ‘by end of the day’ te leveren. Om 16.00 uur tel. navraag bij customer service: Het wordt maandag; het ligt bij ‘PackSolutions’ in Quimper!? Tel. navraag bij hen; het klopt inderdaad het wordt maandag; de chauffeur is in Brest en is nu klaar. Uiteindelijk komen ze met de melding het ligt bij de SuperU (supermarkt) in Guipavas, een voorstadje van Brest en is …

De haven van de RCNC/ Real Club Nautico Coruna in A Coruna is vol; er kan geen boot meer bij. Nieuwe passanten worden doorverwezen naar Marina Coruna; net achter het breakwater. De Gribfiles geven zware depressies aan voor de kust en in de Golf van Biskaje. Hierbinnen waait het 3 dagen hard (30 kn.); de wind fluit en giert door het want, de Minor maakt slagzij in haar box en de regen klettert op het dek. We hebben de kuiptent opgezet om de ingang te vrijwaren voor de regen. Mijn schipper maakt 2x de gang richting de derde haven (Marina Seca) in A Coruna. De 2e maal pakt hij maar een fietsje onder het bed uit; de automaterialen handel is toch zo’n 5 km verderop. De leuver is hier niet, zonder te bestellen verkrijgbaar en de importeur in Spanje is met vakantie. Dus hij maakt hem zodat hij (hopelijk) houdt tot thuiskomst. De regelaar vervangen lukt tot 2x toe niet; er blijkt ‘iets’ (in de dynamo; de pluspool bij de diodes) los te zitten, waardoor hij doorbrandt ☹. Als dat verholpen is wordt de oude teruggeplaatst. Ik draai hier onze was (2x) en dat kost …

De Minor ligt rustig aan haar lijnen en trouw te wachten op haar bemanning in A Coruna. De haven is weer ververst met nieuwe bootjes en cruisers. We nemen nog een dagje om de was te draaien, verse foerage in te slaan en terwijl Tjebbe de auto inlevert ga ik naar de kapper hier. We gaan Galicië, de noordwestkust van Spanje met haar Ria’s Bajas oftewel Baixas op zijn Galicisch, herontdekken. We hebben er goede herinneringen aan, maar merken beiden ook dat we hele stukken ‘kwijt’ zijn van 2010. Hebben kennelijk zoveel indrukken erna nog opgedaan in ons ‘groot rondje Atlantic’ van 2010 tot 2012, dat dit is weggezakt of waren we (te) druk met Atlantische oversteek in ons hoofd? Anderzijds is er ook veel veranderd; het is veel drukker geworden met stedelijke bebouwing, uitbreiding van Marina’s en een enorme groei van de mossel- en oestercultuur. ‘Las Bateas Galegas & Viveiros’; grote vlotten t.b.v. de mossel- en oesterhangcultuur in alle Ria’s.

De kust van A Coruna tot de Ria de Muros staat bekend als de Costa da Morte. Een ruig stukje kust met rotsen …

We laten ons ‘landen’ de eerste dagen in A Coruna. De RCNC/ Real Club Nautico de la Coruna ligt vlak voor de ‘glazen stad’. De Galerías, zoals ze hier heten, zijn afgeschermde glazen balkons welke uitkijken over de haven van A Coruna. Het beeld is karakteristiek voor hier. Eronder zitten vele Tapas tentjes en we lopen er op het eind van de middag heen om ons tegoed te doen aan een ‘vino’ en diverse tapas. Dat is dan onze maaltijd en het is alleszins betaalbaar. We hebben nog geen zin in zelf koken en/of te wachten tot de Spanjaarden zelf gaan eten; dat is ons te laat zo na negen uur. Een lunch op het centrale Plaza Maria Pita is een alternatief met ‘een kaasje aan boord’ ’s avonds. De Cocina Gallega kent veel vis en zeevruchten zoals pulpo (inktvis), sardines, ansjovis en eendenmosselen. Dat mogen we graag hebben. We lopen door de stad, de oude stad en langs de parade naar de Torre de Hércules. Ondertussen bedenken we een rondtrip door het binnenland. We huren een auto en gaan erop uit. Hier ligt de boot veilig en het binnenland van Noordwest Spanje hebben we vanuit Vigo met …

Vanuit Port du Crouesty zetten we zeil naar Ile Hoëdic. Tijdens onze voorbereidingen in Port du Crouesty is er zeemist opgekomen. We gaan toch naar Ile Hoëdic om morgenvroeg geen last meer te hebben van de tegenstroom in de Baie de Quiberon. De Minor is afgetankt v.w.b. diesel, water, (verse) foerage, voorgekookt en tiptop in orde en schoon ?
Ik oefen in de zeemist nog maar even met de radar; mijn schipper snapt niet dat ik dat weer vergeten kan zijn in 1 jaar ? We gaan de Golf van Biskaje oversteken en dat is van hieruit 340 mijl. We verwachten er zo’n 57-68 uur over te doen (vaarsnelheid 6-5 kn.). De gribfiles zijn stabiel en geven in het begin weinig wind, dus vermoedelijk: de eerste uren motoren en op het laatst zal de ‘Potugese Noord’ wel doorstaan met zo’n 20-25 kn. La houle (Fr.) el marejada (Sp.), the swell (Eng.) oftewel de deining is laag en komt vanuit het westen en zal min of meer dwars op de wind staan: we gaan het zien. Neem uit voorzorg maar een ‘pilletje’ om niet zeeziek te worden ?

We gaan aan de oostzijde van Ile Hoëdic …

In Camaret sur mer zijn we op de kop van Bretagne beland en hierna begint psychologisch voor ons de Bretonse Zuidkust. We zijn er na ons groot rondje Atlantic, in 2010, niet meer geweest.

We hebben weer vertrouwen in onze motor; hij loopt na de te waterlating ‘als een zonnetje meneer’ en mijn schipper zet ‘de puntjes nog op de i’ in Concarneau. Mentaal sluiten we het af met een ‘analyse van de motorproblemen’ en hervatten onze reis.

Aanvankelijk zeilen we Zuid Bretagne in met als doel om bij een goed weergaatje direct over te steken naar Galicië en op de terugweg  (later in het seizoen en vermoedelijk met hogere temperaturen) de Bretonse Zuidkust te exploreren. Dat weergaatje blijft wat langer op zich wachten; er trekt een trein van depressies over ons heen, elke 2/3 dagen komt er weer een en dan wordt het mooi warm zomerweer zonder wind. Maar …we hebben geen zin in 2 a 3 dagen motoren om de Golf van Biskaje over te steken. We liggen inmiddels op Ile de Groix en besluiten om nu hier verder te violieren. We ervaren het nu al als relatief druk hier en wat wordt dat …

Probleemstelling:
Motor: Volvo Penta MD22L-B met keerkoppeling: MS2A-E
Bij aanleggen in l’Aber Wrac’h bij achteruitslaan een vreemd geluid en erg weinig voortstuwing.

Analyse:
Geluid komt ergens bij motor vandaan bij vliegwiel. Eerst startmotor gecheckt. Niets te vinden draait gewoon.
Mogelijk de keerkoppeling dan. Bij demontage van de keerkoppeling na de boot op de kant gezet te hebben blijkt de demper plaat (koppeling) tussen motor en keerkoppeling compleet in stukken in het vliegwielhuis te liggen.

Demperplaat in stukken.

Demperplaat

Positie demperplaat op krukas / vliegwiel

Oorzaak is de sluitmoer van de lagering van de ingaande as; deze is losgelopen. Hierdoor heeft de ingaande as speling, kan ca. 10 graden scheef gezet worden als de keerkoppeling van de motor is. Die as moet helemaal ‘star’ zijn in zijdelingse richting. Gevolg: demperplaat is gebroken.
De moer is al langer los; dit is te zien aan de sporen. Uiteindelijk zijn ook de lagers van de ingaande as van de keerkoppeling beschadigd. Gelukkig de tandwielen van de keerkoppeling niet.
Onderdelen zijn allemaal te krijgen, behalve de sluitmoer (Volvo Penta part locknut nr 852485). Die is ‘obsolete’ verklaard door Volvo Penta, voor alle gelijkwaardige keerkoppelingen (oudere types) type MS2 (MS2A-E in mijn geval). Reden is niet …