syMinor

Het najaar van twintig-twintig wordt gekenmerkt door mooi, warm, droog en zonnig weer. We ankeren heerlijk op de Grevelingen nadat alle zomergasten weer teruggekeerd zijn naar hun thuishavens. De traditionele eindejaar wedstrijd van de WSV gaat door, nu met de begeleidende Zeeuwse bolus in een ‘to go’ variant aan boord. Helaas, geen afsluiting van het vaarseizoen met ‘wein, weib und gesang’ dit keer. En dan slaat het weer abrupt om met veel wind en regen en blijft het zo. We komen nog even, uitgekiend, terug om de zeilen er droog af te slaan en de mast in de winterberging te plaatsen. We overnachten een extra keer bij de Tilburgse watersportvereniging om lange wachttijden bij sluis Haghorst te vermijden. De brug wordt met een kraan bediend t.g.v. een aanrijding met een landbouwtrekker. Desondanks hebben we daar 2 uur oponthoud; er moet een hek uit het water gevist worden. ☹   Mijn schipper stort zich deze winter op een aardige klus: de rubbernaden van het teakdek vervangen. Dat betekent langdurig op de knieën zitten en eerst uitkrabben van de oude rubbernaden en pas als het warmer weer wordt, opnieuw kitten. Chapeau; het vergt wat, maar dan krijg je ook wat. Het resultaat mag er wezen. Ik ben blij met mijn onlinecursussen ‘íntroductie Kunstgeschiedenis’ en vanaf 2021 het onderwerp ‘Art Nouveau’. Het is boeiend en geeft mij de broodnodige input in de lockdown welke vanaf 15 dec. weer ingaat. Ook de input van BridgeTV ‘de basis’ is welkom door het wegvallen van de vaste clubavond. Hier werken we verder aan de ontwikkeling van ons spel als ‘slijpsteen voor de geest’. In november halen we in een weekend bij de ANWB ons EGA Handicapbewijs Golf, de opvolger van het GVB. We schrijven ons in bij de lokale Golfclub en komen op de wachtlijst te staan voor 2022. Hadden ze aanvankelijk last van vergrijzing, nu loopt het storm door Corona. Als, interim, oplossing kunnen we terecht bij een andere golfbaan in de buurt met een Pitch & Putt lidmaatschap. Onbeperkt oefenen en spelen voor beginners op een Par-3 baan ‘voor een prikkie’. Dat kunnen we wel gebruiken, we moeten toch eerst de techniek onder de knie krijgen. We wachten nog even met lessen tot de temperatuur oploopt en oefenen ondertussen met zijn 2-en op de driving range. Corona maakt het afspreken in een ‘groeps’-les ook lastiger. Bijzonder om te merken dat de temperatuur in 3 weken tijd verschilt van -15 tot +10 graden. We maken op vrijdag ons eerste Par-3 rondje golf in aangename zachte temperatuur en zaterdag gaat het voorspelde winterweer in met een dik pak sneeuw en later vorst. Aan schaatsen waag ik me maar niet meer, ben toch bang om te vallen en letsel aan mijn knie op te lopen. Gelukkig is de sneeuw en vorst een week weg als de container voor de badkamerrenovatie geplaatst wordt. Anders was dat nog problematisch geworden. Nu kunnen ze aan de slag en in 3 weken tijd lukt het hun om een perfecte welness ruimte te creëren. Zal ik dan toch maar eens in bad gaan? Ondertussen krijg ik een oproep voor mijn 1e AstraZenica-injectie als 65 minner (geb. jaar 1956) en mijn lief wordt opgeroepen vanuit de reservelijst. We zijn er blij mee, betekent dat we meer bescherming genieten en hopelijk wordt de wereld weer wat vrijer op, korte, termijn. We houden ons netjes aan de regels, maar dan is er met de 1-persoons bezoekregeling weinig te socializen. Gelukkig zijn we gewend om langdurig met elkaar op een kleine oppervlakte te leven (op de boot) en is het hier thuis dus rianter; ruimte in huis en ook de ruimte om naar buiten te lopen zonder anderen direct te storen hier in Olland. Denk wel dat we onderhand mensenschuw aan het worden zijn, we zien amper nog mensen zo. Of… zijn wij ‘het beste jongetje van de klas’ hierin? We horen zoveel andere berichten. Het voorjaar ‘Im geisten’ ben ik alweer bezig met onze reguliere en gezellige wijnavonden, bridgeavonden, museumbezoek, beeldhouwen, sporten en socializen. Maar ‘keep on dreaming’ alle scenario’s blijven voorlopig gesloten en het blijft bij wandelen met een koffie-to-go. Alle eventuele bedachte uitjes/ reisjes schuiven steeds maar weer op. Wat we wel doen; in ieder geval de Minor vaarklaar maken. De week voor Pasen wordt het, ongekend, warm voorjaarsweer en wordt de boot van binnen en buiten spic & span gepoetst om op vrijdag 9 april te water te laten. Dan is het inruimen en na het weekend terugvaren. Een heerlijk gevoel, als de wereld zich nu ook, geleidelijk aan, mag ontsluiten? Ik zing en troost mezelf met het lied van Gé Reinders ‘Kump Good’, dat zong ik ‘vroeger’ ook altijd op het werk als het, even, niet mee zat 😊