Het vaste land van Europa
Zoals je hebt kunnen lezen op het dagelijks log, bij onze SSB berichten, hebben we een supertocht gehad van Angra do Heroismo (Azoren) naar Camaret sur mer (vlakbij Brest). De Minor gaat, met veelal de parasailor op, als een speer in een mooi zonnetje en klokt 1194 mijl in 8 etmalen en 5 uur; en waar cadeautje!
De kustlijn en het dorp Camaret sur mer voelen weer vertrouwd en echt Bretons aan. We genieten van heerlijke oesters, mosselen en fruit de mer en echte franse kaasjes i.p.v. de “neppers” uit NYC. De Marina is in 10 jaar tijd veel drukker en een kruispunt van vertrekkers en vakantiegangers geworden. We socializen en wisselen ervaringen uit met de ons bekende Mariada en de Schorpioen en nieuwe vertrekkers zoals de Lunde en de Dwarskop. We maken schoon schip, draaien de was en rusten uit bij mooi zonnig zomerweer. We nemen de tijd om onze mailbox op te halen, de website bij te werken en uitgebreid te skypen.
Via L’Aberwrac’h en Ile de Batz hoppen we in dagtochten naar Treguier. Het is nagenoeg geheel windstil en het wordt dus motoren. We genieten weer van “treintjes” Jan van Genten; wat een mooie sierlijke vluchten maken ze toch. L’Aberwrac’h rekent nu er een marina is de hoofdprijs voor een mooring; 27 euro! We vinden de prijs/ prestatieverhouding onbeschaamd; geen bijzondere faciliteiten, enkel een vrij WiFi 🙁 Voor Ile de Batz gooien we ons anker uit en genieten van de bekende surrealistische rotsformaties bij grote getijdeverschillen.
In Treguier herenigen we ons weer met de Ahra, een zusterschip van ons van Dalton brother en routeerder Averell. Het weerzien is ontroerend en we raken maar niet uit- en bijgepraat. We varen samen een 5-tal dagen op naar Paimpol, St. Quai Portrieux en St. Malo en kunnen zo onze “eerste dorst” lessen.
Via de mail krijgen we het verzoek om mee te werken aan een interview “Happy hour met water” Interview Eindhovens Dagblad voor het Eindhovens Dagblad. Ze zijn bezig met een zomerspecial en een van de items is het Beatrixkanaal en de Watersportverenging Beatrix.
Na de sluis van St. Malo nemen we (voor even) afscheid van de Ahra en varen in een ruk door naar Oostende. Ook nu is het veel motoren, met name vanaf Boulogne. Het kanaal van Duinkerken is voor mijn rekening deze nacht en ik ben aardig druk in de weer met de AIS voor een cruiseboot, een vrachtboot, een visser en een sleper. Als het dan ook nog begint te (mot)regenen draag ik mijn wacht met genoegen over aan de schipper; de Passe de Zuidcoote is (mooi) voor hem 🙂 Na 49 uur, waarvan 34 uur motoren leggen we aan in de NSYC van Oostende.
Na enig geduld heeft Robert, de havenmeester, een mooi plekje voor ons geregeld, om ons geplande bezoek te ontvangen. Als eerste stappen onze dierbare vrienden Ad en Rob een paar dagen aan boord. Dit is al een jarenlange traditie in onze zomervakanties. Ze worden later afgelost door mijn zus en jongste broer; Mieke en Clemens. Het worden supergezellige dagen, onder het genot van de bekende Belse culinaire heerlijkheden (gebakjes van Gheysen, preparé, garnaalkroketjes, friet en mosselen) en uiteraard ondersteund door een glaasje wijn. Sinds lange tijd treffen we elkaar weer live en het lijkt alsof we niet weg geweest zijn; het voelt als vanouds, maar dat komt door de mail en skype natuurlijk. Er is geen lack aan informatie over en weer geweest.
Dit is wat we wilden: door het “getrapte” thuiskomen voelen we ons “niet overvallen” en hebben we gedoseerd tijd voor elke ontmoeting.
Een kleine omweg brengt ons in Breskens, om daar gedag te zeggen aan mijn oudste broer en diens vrouw. De Ahra ligt echter al op ons te wachten in de Betonhaven van de Roompot. De zomer lijkt eindelijk haar intrede gedaan te hebben in NL. en het is barbecueweer 🙂
Gezamenlijk halen we anker op en varen op de ijzeren fok naar de
Bruinissesluis.
Eenmaal de sluis uit zien we de Poesterd gepavoiseerd liggen; deze wacht ons al toeterend op 🙂 Het wordt een hartverwarmend onthaal: de Aveline sluit al spoedig aan en wordt gevolgd door een spontaan konvooi van de WSV Herkingen: de Aiolos, So What, Liberté en de Poppedien inclusief hun bijbootjes met hun uit de kluiten gegroeid “jong spul”. Met al dat getoeter en geroep hou ik het natuurlijk “niet droog” 🙂
Op de gastensteiger hebben zich in alle haast een aantal “Harkenezen” verzameld. Loes neemt als Haco de honneurs van het bestuur waar en verwelkomt ons hartelijk. Wilma, Rob, Mieke, Jaap en niet te vergeten een aantal “figuranten”, die wij helaas niet met name kennen zijn eveneens van de partij. Chapeau voor het improvisatietalent van de weer levendige WSV! We mogen, als volwaardig lid, op een voor ons bijzondere ligplaats afmeren: aan de welbekende P-steiger te midden van “al het gepeupel” 🙂 Daarna vieren we de aankomst met een spontaan georganiseerde Amerikaans happy hour op de Minor tot in de late uurtjes.
Ook de week erna blijft het druk met aanloop, borrelen en barbecueën in de WSV. We kletsen weer bij met de Flying Finn en de Knut, deze laatste komt zelfs eerder terug van hun vakantie! We maken kennis met de nieuwe havenmeester(s) en de positieve ontwikkelingen in de haven.
De eerste stappen naar het reguliere leven doen zijn intrede: We schrijven ons weer in Nederland, sluiten een ziektekostenverzekering af, vragen een internetprovider aan, kopen een auto, nieuwe matrassen en maken definitieve afspraken voor de parketboer en de retour uit de opslag van onze huisraad. Nu we zelf weer een auto hebben kunnen we ook nog net even op bezoek naar Ma, voordat ze zelf op vakantie gaat, en zus Judith. Het weerzien is speciaal, bijzonder en voelt ook hier weer als vanouds 🙂
Met de digitale communicatie is het echter kommer en kwel 🙁 De boordcomputer crasht op windows update manager en start vervolgens niet meer door. Voor de veiligheid is de schipper druk met van alles een back-up te maken en werken we nu vanuit een laptop. Daar komt nog bij dat de internetverbinding hier moeizaam verloopt. Er is niet altijd een connection mogelijk (??); het lijkt erop dat alle internet capaciteit gaat naar de eerste inlogger. Die heeft dan een snelle verbinding, tot wel 300 Mbyte’s en de buren kunnen geen verbinding maken 🙁 De snelheid van de internetverbinding is sterk wisselend en een aantal poorten zijn kennelijk afgesloten zodat je niet offline voorwerk kunt verrichten om daarna online in te loggen, wat als voordeel heeft dat je selectief en spaarzaam gebruik maakt van de internetverbinding en zo de belasting van het systeem vermindert; Gggrrrrr…
Al met al hebben we het voor ons doen al aardig “druk”: we brengen de high aspect naar de zeilmaker om door te lopen op losse naadjes en we hijsen de mast eraf, poetsen deze en bergen hem op, in de loods, tot volgend jaar. Ik knip de schipper ook nog maar even want vanaf aankomst in Eindhoven staat er ons een strak plan te wachten. We gaan dan even in de 3e versnelling het huis sauzen, tussendoor komt de parketboer de vloer oppimpen en vlot daarna zal de huisraad weer aangeboden worden op 30 aug.
Het is mooi zomerweer en mijn jongste broer Clemens stapt aan boord: Hij zal het weekend hier blijven en de boot mee terugvaren naar onze winterligplaats; de WSV Beatrix in Eindhoven. We genieten het laatste weekend nog op de Grevelingen van dit zeldzame mooie zomerweer en het gezelschap van de “Dalton brothers”. We ankeren, zwemmen, barbecueën en buurten tot in de kleine uurtjes 🙂
Via de Dintel bereiken we het Markkanaal om te overnachten onder de toren van Breda. Daags erna pakken we vlot de sluizen in het Wilhelminakanaal; er zit een vrachtboot voor ons en we kunnen mooi aanhaken. Clemens vindt het allemaal prachtig, hij geniet en wij niet minder 🙂
In het Wilhelminakanaal cq. Beatrixkanaal treffen we per toeval Ton en Lucie en ook de diehards Ad en Mieke. Ze hebben beiden het plan opgepakt ons op een brug toe te zwaaien :-). Ja en dan draaien we uiteindelijk de WSV Beatrix te Eindhoven in; onze winterligplaats. Ze staan al klaar aan de kant om op te stappen en we drinken nog een (voorlopig) laatste borrel aan boord 🙂
Daags erna gaat het strakke werkschema in: De schipper trekt een overall aan en text 360 m2 muur in 6 dagen. Ik heb de rol van “upperaar” op me genomen en samen is het huis in 7 dagen spic en span. De verhuiswagen laait onze inboedel in 2,5 uur uit en het uitpakken kan beginnen. Wat een verrassing om de oude snuisterijen en de nieuwe souvenirs weer uit te pakken. Het is het duaal om van boord te stappen: de gezellige knusheid en veiligheid van de Minor in te ruilen voor ons andere “home” met royale ruimtes en voorzien van alle gemakken. De Minor heeft ons toch maar mooi gebracht waar we wezen wilden en ook weer veilig thuis. We hebben ons nimmer unheimisch gevoeld; de boot kan het aan. Hulde en bedankt dierbaar lief “bootje”!!
Na nog een, ahum, “kleine” hobbel: de website is opnieuw gehacked en dus geblokkeerd door de provider, natuurlijk net ten tijde van onze verhuizing, is ook die klus weer door de schipper opgelost. Gelukkig is hij van vele markten thuis.
We hebben onze droom uitgevoerd en zijn hier erg blij mee. Zeker ook nu met de economische crisis; wie weet had je dat niet meer gedurfd als je die impact van eenieder leest en hoort. Nu pakt niemand deze ervaring meer van ons af. Wie weet wat de toekomst voor ons in petto heeft en hoe lang we vitaal/ gezond blijven.
We hebben veel meegemaakt en genoten. Eigenlijk alleen maar positieve ervaringen opgedaan; leuke contacten en lieve mensen ontmoet, ons nooit onveilig gevoeld, geen ernstige ziektes of ongevallen en geen grote schade aan de boot gehad en heel veel mooie dingen gezien; natuur en cultuur. Maar goed dat we de website hebben gemaakt, dan kunnen we het zelf nog eens terughalen “hoe het was”. Denk dat je een heel eind virtueel mee kunt reizen, maar zelf ervaren is toch ook weer even wat anders. Vermoedelijk moet een en ander ook bij ons nog “landen” als we weer thuis zijn en niet meer dagelijks aan boord leven. Wellicht dat we dan het bijzondere ervan inzien. Nu was het gewoon ons leven geworden 🙂
We hopen dat jullie virtueel meegenoten hebben van onze reis. In ieder geval bedankt voor de support en ondersteuning op diverse manieren. Het is super om te ervaren dat anderen soms met oplossingen komen, waar je zelf nog niet bij stil had gestaan. Wij hebben in ieder geval ontzettend genoten en deze reis heeft diepe ervaringen en indrukken bij ons achter gelaten.
Nog even voor de statistici onder ons: We zijn 28 maanden oftewel 846 dagen op reis geweest, hebben 26 landen bezocht, zijn 45x ingeklaard, hebben 17.500 mijlen op het log staan en 1506 motoruren gemaakt.
De website zetten we (voorlopig) in de ijskast en wordt weer actief bij een nieuwe reis: Tot onze volgende reiservaring!
