Groot onderhoud van de Minor in Trinidad
We liggen weer in Trinidad, Chaguaramas, na 2 weken Tobago. We hebben een plekje gereserveerd bij de ons reeds bekende Crews Inn; een Marina waar we ons een weekje heerlijk kunnen wentelen en verwennen in luxe. Tussen de bedrijven, van het opruimen en “ontmantelen” van de boot, door plonsen we in het zwembad, om af te koelen. De zeilen worden gedroogd en opgeborgen, de boot wordt van binnen en buiten flink gesopt. De wasmachines en drogers draaien extra toeren voor zaken als hoofdkussens, fleecetruien, spijkergoed e.d. Alle bootschoenen komen uit de kastjes en blijken bedekt te zijn met een dikke laag schimmel. Kastjes en schoenen worden uitgewassen met “Pinesol”, een antibacterieel sopje wat schimmelvorming zou moeten voorkomen.
We nemen afscheid van de bemanning van de Frantzeska; ze vliegen terug naar NL. en maken kennis met de mensen van “Boskalis” en “Mammoet”. Zij verblijven in het appartementencomplex van de Crews Inn. Het is leuk om hun werkervaringen hier aan te horen. Nederland speelt kennelijk nog steeds een grote rol in het baggeren en het zware transport wereldwijd.
Hun klussen willen, door de lokale omstandigheden (heftige tropische regenbuien) en/of cultuur niet altijd vlot lukken en het tijdspad kan hierdoor behoorlijk uitlopen. We genieten samen van een pilsje aan het zwembad en lekker eten bij Sails (Powerboats) en de Zanzibar (Peaks). De watertaxi zet hun probleemloos over.
Trinidad heeft veel vogels, waaronder de bruine pelikaan, kiskadees en de bananaquit. De papegaaien komen trouw elke avond koddig en met veel kabaal in duo’s aanfladderen naar een specifiek bos bij de Crews Inn.
Op 7 juli gaat, zoals afgesproken, de boot de kant op bij Powerboats. Het hijsen gebeurt professioneel en vlekkeloos. We liggen vlak aan het water, tegenover de dinghy-steiger.
En…… ze installeren direct een airco op het hoofdluik in de kajuit! Dat maakt veel goed. Het is zelfs aangenamer binnen als buiten nu. Hier is minder wind als op het water. Buiten is het net een vochtige deken. Airco voorkomt ook schimmelvorming in de boot als we weg zijn en kakkerlakken e.a. beestjes houden er niet van. Het genot maken de kosten, 4,50 US$ per dag, het waard.
We klimmen via een ladder de boot op en leven op de boot; we kunnen gewoon water gebruiken voor het afwassen en douchen. Enkel het toilet is de ladder af en een stukje lopen op het terrein. Ze hebben op het terrein alle faciliteiten; Roti-hut, minisupermarkt, restaurantje, wasmachines en drogers, zeilmaker enz. Ze hebben zelfs een eigen vuilniswagen. We hebben walstroom voor de airco, koelkast en dus kan de pc onbeperkt aan. De internetverbinding is redelijk goed. We kunnen nu zelfs een Podcast downloaden en doen dat dus ook. Het radioprogramma “Met het oog op morgen” en “Dagelijks korte fragmenten uit het nieuws van Radio 1” zijn favoriet. We kijken een aantal malen zelfs het NOS 20.00 uur journaal!
We hebben inmiddels ons besluit genomen en een contract getekend om de blauwe romp van de boot te laten schilderen. Voor we vertrokken uit NL. heeft de schipper de romp van de Minor geschuurd en gepolijst met goed resultaat, echter kortdurend. Het arbeidsloon is hier goedkoper als in NL. en deze klus zit er toch echt aan te komen. We hopen hier dan ook weer 10 jaar mee te kunnen doen. De verfklus begint direct en de verwachting is dat dit binnen 3 weken klaar is (net voor we naar NL. vertrekken). Dat is achteraf iets te optimistisch: De verf blijkt, i.t.t. de eerdere uitspraken, niet op voorraad en levering zal 2 weken aanhouden.
Ze beginnen, na het grondig wassen, met het schuren van de romp. Daarna wordt de Minor in de epoxy grondverf gezet en dan worden, tot 2x toe, alle “pinholes” met plamuur opgevuld. Tussendoor telkens weer opnieuw schuren om de romp glad te krijgen. Als het een mooie droge dag lijkt te worden, kan de gele striping erop worden gespoten. Helaas, er blijken vaste deeltjes in de verf te zitten. Dus de klus wordt gestaakt en de vertegenwoordiging van Jotun wordt erbij gehaald, hij gaat akkoord en een nieuwe bus wordt geleverd. Het is vrijdagmiddag en maandag kan de schilder weer opnieuw schuren en doorstarten. Hopelijk komt aan het eind van de week de blauwe verf, maar of wij dat nog zien gebeuren voordat we in het vliegtuig stappen is onwaarschijnlijk.
Ondertussen is de boot hiervoor verplaatst i.v.m. klachten/ angsten van onze Argentijnse buurman. Hij is bang dat hij verf op z’n boot krijgt. Ondanks dat tussen onze schepen zeilen worden opgehangen. Nu staan we 30 meter naar voren. Hier zijn geen “lastige” mensen aan boord. Het verplaatsen gebeurde met een Knijpstra-achtige kar. Hiervan kunnen ze in de Beatrix nog wat van leren. Nadat de U onder de boot was gebracht werd er een aluminium balk onder de kiel gebracht die aan de U van de wagen werd bevestigd. Verder zijn voor en achter op de wagen 2×2 stempels omhoog gebracht. Deze steunen de romp. Tussen de armen wordt dan een tweetal spanbanden van voldoende formaat aangebracht en goed gespannen. Zie bijgaande foto. Voor de oplettende kijkers zullen jullie zien dat er een deel achterblijft? Rara wat is het?
We hebben opdracht gegeven om een gat onder het roer te graven, in de halfharde (met veel stenen) grond zo’n 2 ft/ 60 cm diep, het kost 100 TT$, is ongeveer 10.- euro. Dit met als doel de roerspeling op te lossen. De man heeft zich in het zweet gewerkt, de schipper geeft hem daarom maar 200 TT$ . Daarna snapte hij maar niet waarom roer er niet onderuit kon?? Een meetfout?? Tot ik zei: “Waar is die berg zand dan”? Ik zie niets; terugkomend van de kapper?? Klopt; het gat is wel 60 cm diep, maar het zand is er rond omheen opgehoogd!!! Vermoed dat het niet bewust is gedaan. De schipper is vervolgens zelf maar, in die vochtige hitte, begonnen om het verder uit te diepen.
Kennelijk zien we er niet goed uit; want Cow, de vegetarische schilder, zijn eigenlijke naam is Ozia, brengt ons een aantal malen een Roti lunch.
De man van de koeling wordt weer een verhaal apart en komt aanvankelijk niet opdagen. Dat wordt hier kennelijk de grootste uitdaging; komen ze wel of niet en hoe lang blijven ze dan? Ze kunnen zo weer opstappen als er een bui komt en dan ook wegblijven. Zal me benieuwen hoe het gaat verlopen. Voorlopig hebben we nog genoeg speling en marge, maar we moeten aldus “Powerboats” niet tegen de contractor zeggen wanneer we naar NL. gaan, want dan ligt alles op zijn kont. We hebben alles wel vastgelegd op papier, ook het tijdspad, maar ja wat kun je ermee als ze zich er niet aanhouden?
Uiteindelijk komt hij opdagen met een jonge knul welke de koelbox moet bouwen.
Het lastigste is dat ze de box moeten opbouwen ”van buiten naar binnen toe” in de ruimte, op de plaats zelf. De schipper staat er bij te kijken en te coachen, hij weet eigenlijk wat hij wil en hoe het moet, maar die jonge knul moet het doen. Lastige rol voor hem, met zijn handen op de rug.
‘s Avonds toen hij weg was, was het een grote “mess”. We hebben toen samen doorgesproken hoe de schipper het de volgende dag aan zou kunnen pakken om evt. bij te sturen. Die knul had kennelijk ook nagedacht en vraagt nu ook advies en staat open voor hulp. Hij kan wel “polyesteren”, maar je moet ook een beetje (goede) timmerman zijn om zo’n bak op maat te kunnen maken op de plaats zelf. Vermoed dat hij dit nog nooit gedaan heeft. Begon donderdags om 7.30 uur en ging door tot 19.00 uur met heel veel zeggen “shit shit man”. Toen was de kit op, ik vond het ook prima, ik dacht beter even laten rusten als vermoeid doorgaan en prulwerk afleveren. Vrijdag was hij weer present om 7.30 uur. Hij zei “Really challenging” Ik zei: Yes, the skipper loves work that has these challenging things”
De knul is ook wel erg aardig en betrouwbaar en werkt hard; hij maakt lange dagen van 7.30 – 18.30 uur is hij bij ons aan boord. Maar alles moet hier met het handje en ander materiaal als bij ons in NL. Uiteindelijk is het resultaat wat we willen en dat telt. Ondertussen gaan we ‘s avonds maar een hamburger eten buitenshuis en houden we de airco aan met open ramen en ventilatoren om de lucht van de polyester/ gelcoat te verdrijven.
Vrijdagavond kwam de man die het project koelkast onder zijn beheer heeft met de mededeling: Onze koeling zwerft ergens in een container op een schip tussen Miami en Trinidad i.p.v. op een rechtstreekse luchttransport te zijn gezet. Hij heeft nu een 2e besteld die (als het goed is) rechtstreeks afgeleverd gaat worden a.s. woensdag/ donderdag? De feitelijke bestelling is ook al 2 weken aangehouden omdat hij niet bij Powerboats gecheckt had of er geld binnen was (en Powerboats had vergeten hem te bellen). Hij is pas besteld toen we terugkwamen van Tobago, inmiddels 3 weken terug (zijn dus 5 weken verder). Volgens Rico van Powerboats moeten we er niet vanuit gaan dat de koeling af is voor ons vertrek, maar dat probleem is hier niet geheel onbekend. We zijn blij dat de bak (nagenoeg) klaar is en het monteren van het koelelement zal straks een werkdag tijd zijn.
Nu de werklui van boord zijn kunnen we zelf de boel uitmesten en schoon schip maken. Als zij hier rondlopen kun je zelf weinig doen. Ik heb me maar bezig gehouden met de pc en laptop op te schonen en te ordenen. Dat gebeurt anders ook nooit. Ik kan nu de boot afnemen met “Pinesol”, iets antibacterieels zoals lysol, van binnen voor we weggaan; alle kastjes en houtwerk om te voorkomen dat wat je vast hebt gepakt met zweethanden, gaat schimmelen.
De laatste avonden zitten we binnen i.v.m. de muggen. Ik sluit de gordijntjes weer en dan lijkt het ineens of je op de boot in het najaar thuis bent; erg knus. We kijken ook de laatste Dvd’s van Prison Break, welke we van de Flying Swan geleend hebben. Het geeft wat afleiding en is weer even iets anders als een boek. Het Is verder stil ’s avonds en in het weekend op de werf, dan lopen er geen werklui en alle bootjesmensen (wat er aan bootjesvolk is, de meeste boten zijn onbemand) zitten binnen.
Ons Spaans is een beetje in het slop geraakt: in de Franstalige eilanden werkt dat niet, is te verwarrend. In de avonden ga je hier na het eten niet meer aan het studeren (donker buiten, te warm binnen, stroomverbruik en ook te “lamlendig” of moet ik zeggen zoals de Trini’s: Liming = being unproductive). Ik wil het eigenlijk nog steeds wel weer oppakken, is toch erg leuk. Had gezegd dat weer te gaan doen als we in Trinidad zouden zijn (en weer richting Spaanstalige landen gaan). Dus wie weet; toch weer eens starten in september?
Maar nu gaan we toch echt uitkijken, na 15 maanden weggeweest te zijn, naar onze “vakantie” in NL. de maand aug. Kennelijk heb ik gevoelens van heimwee, wat voor mij zoiets betekent als historie delen met vertrouwde mensen. We hebben het hier goed, maar ook soms weinig inhoud/ uitdaging, input voor de geest, “hersenkraken” zogezegd. Gelukkig ervaren we dat beiden zo en we beraden ons nog over onze route. Gaan we wel/ niet door het Panamakanaal of wordt het een groot rondje Carieb en via de InterCoastal Waterways (V.S) terug naar Europa? Afijn we zien wel, we gaan eerst maar eens even snuiven aan NL. in de maand aug. alvorens we ons definitieve besluit nemen. Heb een leuke knuffel voor mijn jongste broer, Clemens, op de kop getikt in Port of Spain.
