Op zondag 8 november zitten we weer vroeg in de auto met als doel een Maritieme Indoor Training in het MTC gelegen op de Maasvlakte. Ik ben dan nog redelijk blanco….We worden om 10.00 uur verwacht in het Beach Centre Oostvoorne. We zijn aan de late kant en bellen naar de gsm van Marco T. van de NVvT/ Nederlandse Vereniging voor Toerzeilers dat we ietsje later zullen arriveren.
Aangekomen zit het Beach Cente tjokvol:
We worden hartelijk ontvangen met een kop koffie, soep en broodje. Dit is kennelijk uit voorzorg van wat er gaat komen. Na snel onze wetsuits en schoenen opgehaald te hebben is het om 11.00 uur aansluiten in een zaaltje voor de briefing. Een instructeur van Get Wet Maritiem (www.getwet.nl) vertelt ons (met ongeveer 80 andere potentiële overlevenden, veelal sportduikers en een 20-tal zeilers van de NVvT) wat ons vandaag te wachten staat. Beelden van de diverse oefeningen worden getoond, met als klapper op de vuurpijl een beeld van de oefening “simulatie voor auto te water”. Ik wist niet dat ik me hiervoor ingeschreven had! Ik ga toch slechts (zee)zeilen?!
Op 5 min. rijafstand ligt het oefenterrein van Falck Nutec. Daar aangekomen wurmen we ons letterlijk in het pak (5mm). Voor ons ligt een bak van 30 meter lang, 14 meter breed en 3 meter diep gevuld met water (van 24 graden Celsius).
We worden verdeeld in 8 groepen en we gaan in carrouselvorm de 7 oefeningen doorlopen o.b.v. een instructeur van Get Wet Maritiem. Na 20 minuten schuiven we door naar de volgende oefening, waarbij er 1 groep een “bakkie” mag doen.
De instructeur wijst als 1e onze leider binnen onze groep aan, welke de taak krijgt de groep bijeen te houden. Tjebbe krijgt deze nobele taak toebedeeld, waardoor ik “minder kan/mag leunen” op hem en onderdeel wordt van de totale groep. Onze groep begint op het:
1. Keren van het vlot.
De oefening bestaat uit het vanuit het water beklimmen van een op de kop liggend reddingsvlot (voor 25 personen) met als doel dit vlot om te draaien er onderuit te komen en erin te klimmen.
2. Aandacht trekken in het water
Bij de volgende oefening wordt geleerd hoe als groep te water bij elkaar te blijven, zichtbaar te worden en hoe als groep te verplaatsen. Allereerst trekken we reddingvesten aan, niet de vesten die we gewend zijn aan boord, maar meer de vesten, die je vindt aan boord van veerboten (groot, lomp, geen draagcomfort, maar effectief). Daarna leren we goed te water “te stappen” en liggend gearmd (ellebogen gehaakt) in het water ontstaat een plateau waar een gewonde drenkeling op kan liggen. Hand in hand (zonder drenkeling in het midden, natuurlijk), wordt de cirkel groter en door met de benen te trappelen aan de oppervlakte van het water wordt door het spattende (zee)water de zichtbaarheid vanuit de lucht vergroot.
Daarna rupszwemmen (voeten gehaakt in de oksels van de ander) om ons als groep veilig te kunnen verplaatsen. Op het einde van de oefening mogen we ons uit de bak omhoog zien te hijsen via slechts een stapgat in de wand.
3. Oefenen om uit een te water geraakte helikopter of auto te komen
is onze volgende uitdaging. Zittend in een simulatiehelikopter met een gordel om gaat deze ‘auto’ te water. Daarna ontgrendelen we de gordel en we zwemmen door het ‘raampje’ naar het wateroppervlak. Bij de tweede oefening ‘auto te water’ wordt de auto bij het te water gaan tevens om zijn lengteas 180 graden gedraaid. Daarna ontgrendelen we de gordel en gaan weer door het raampje naar buiten.
Ik heb mezelf overwonnen en onderga 2x de rechtstandige oefening (er ligt gelukkig steeds een duiker klaar als de simulator zakt). De ‘180 graden gedraaid’ oefening laat ik over aan de diehards.
De tijd vliegt en de volgende oefening wacht op ons;
4. Oefening met de bijboot.
We leren en oefenen (in groepjes van drie) hoe we ‘gecontroleerd’ onder een omgekeerde bijboot vandaan moeten komen, hoe we een omgekeerde bijboot moeten draaien, hoe we vanuit het water in een bijboot moeten ‘zwemmen’ (klimmen) en als laatste hoe we een gewonde drenkeling correct in een bijboot moeten tillen. Na afloop van deze oefening zwemmen we door naar de volgende oefening.
5. Het reddingsvlot.
We zwemmen naar het reddingsvlot en klimmen één voor één aan boord. Allemaal zittend in het vlot, vertelt onze instructeur wat belangrijk is gedurende het ‘overleven’ op zee in een vlot. Het is inmiddels al knap druk en aardig wiebelig met 10 man in een 20 persoonsvlot. Vervolgens deel twee van de oefening, het aan boord van het reddingsvlot brengen van een drenkeling met behulp van een zwemmende redder.
6. Klimnetten.
Deze oefening is het met behulp van een zogenaamd nettenladder vanuit het water op het springplateau (lees groot zeeschip) te komen. Wat een klus om met zo’n nettenladder te klimmen, spierpijn de volgende dag gegarandeerd! De kunst is om zo dicht mogelijk met je lijf bij het net te blijven en je ellebogen erdoor te haken. Voor ons als eerste beklimmers is het fijn dat er enkele stoere mannen nakomen die de netten voor ons onder strak trekken.
7.Springplateau
Met de stapmethode van het springplateau afspringen. Vervolgens alleen of samen een touwladder beklimmen. Met zijn tweeën gaat beduidend gemakkelijker. Het beklimmen van slechts ‘een touw met knopen’ lukt alleen de sterke man.
Het abseilen en de helikoptersling wordt ons geïnstrueerd door onze instructeur. Eén voor één abseilen we van het plateau waarna we met de helikoptersling uit het water en op het springplateau worden getakeld.
Er volgt een gezamenlijke pauze met energieboost (chocoladereep) om hetzelfde circuit daarna te herhalen (met uitzondering van de simulatie auto te water). Het licht gaat uit en de wind, golven, ‘vuur’ en ‘bliksem’ worden aangezet. De instructeur wordt groepslid of gewonde drenkeling en we moeten het zelf letterlijk en figuurlijk zien te redden met elkaar. Dat is nog eens andere koek.Je wordt alleen al moe van het bovenblijven, klimmen in een vlot is nog zwaarder en bij elkaar blijven moeilijker.
Na alle oefeningen te hebben uitgevoerd gaan we uitgeput, maar voldaan en levend (!) ons natte pak uitpellen, afdrogen en aankleden. Na de wetsuits te hebben ingeleverd, gaan we terug naar het Beach Centre Oostvoorne voor de debriefing en certificaatuitreiking.
Al met al een erg leuke, vermoeiende maar bovenal leerzame dag. Wij hebben 3 dagen spierpijn gehad! Naast de geweldige inspanning hebben we ook veel plezier gehad. Het is opmerkelijk hoe snel een groepje van 10 onbekende zeilers een team worden bij het overleven op zee. Een pluim voor de begeleiders. Deze instructeurs waren zeer alert en professioneel. Iedereen werd in de gaten gehouden een waar nodig even geholpen of extra uitleg.
