Scharrelen in de Spaans Ria’s.
Galicia en haar Ría’s Bajas, of zoals ze in het galego zeggen; de Ría’s Baixas, vormen de westkust van Spanje. Het zijn een aantal grote rivieren waarvan wij er een vijftal bevaren en de plaatsjes bezoeken welke erachter staan aangegeven:
- Ría de Caramiñas (Caramiñas)
- Ría de Muros (Muros en Portosin)
- Ría de Arousa (Vilagarcia, A Proba do Caramiñal, Santa Uxia de Ribeira)
- Ría de Pontevedra (Combarro, Pontevedra)
- Ría de Vigo (Islas Cies, Bayona, Vigo)
Het zijn beduidend grotere rivieren als de Ria’s Altas in het noorden. De grootste, de Ria de Arousa, meet 16 mijl diep en is 6 mijl breed bij de riviermonding. Zoals je ziet is deze kop van West Spanje al een vakantiedoel en -gebied op zich. Met tal van (kleine) plaatsjes en ankermogelijkheden. Het ankeren gaan we steeds meer doen. De deining is amper meer een belemmering. We gaan naar de haven voor de “grote” was, grotere boodschappen en om evt. internet op te kunnen pikken (als dat voor anker al niet lukt)
De laatste drie rivieren hebben voor de monding een aantal eilanden liggen welke beschermd natuurgebied zijn, alhoewel er ook druk vervoer is voor en van toerisme. Zo ook wij, wij gaan een aantal dagen voor anker bij de Islas Cies, struinen daar rond en genieten van de rust als de dagjesboten en –mensen weer naar huis zijn.
We mogen de hele kustlijn veel zeilen met een NO 4-5 en gaan als een speer, met de Parasailor, over de Atlantishe golven. Zo passeren we ook de befaamde Cabo Finisterre (Finis de terre) Op de Ría de Muros worden we zo ook, met de Parasailor op, voor het eerst uitgeleide gedaan door vier dolfijnen naast ons. Het is een fantastisch gezicht deze (grote) dieren zo soepel en gracieus langs en onder je boot door zien te zwemmen. Het vastleggen hiervan is nog een kunst op zich en nog niet gelukt dus.
Ze leven hier van de visvangst: Op de Ría’s liggen ontelbare Viveiros. Dit zijn grote (ca. 20m x 20 m) houten vlotten welke gebruikt worden voor de hangcultuur mosselen. In de vroege ochtend zie je daarnaast ontelbare bootjes en vissers in het water staan welke mosselen en kokkels “schrapen” van de riviergrond met een stok. Het is een zwaar werk en ze worden gecontroleerd bij hun (kleine) vangst of ze de te kleine maat terugwerpen.
We doen de verschillende dorpjes en ook de oude (Middeleeuwse) stad Pontevedra aan. Het is het wachten op de bus zeker de moeite waard: Waar is de halte? D.w.z. geen herkenbare bushalte of andere markering. Wanneer komt hij? Na 1,5 uur. Het is een mooie oude stad met smalle steegjes en oude gebouwen, overal terrasjes en tapastentjes in de zon. We gaan overigens wel terug met de taxi, kost hier ook niet veel.
Op de terugweg zien we in Combarro pas de Hórreos e Cruceiros. Dit is de oude, ook Middeleeuwse, wijk van Combarro met nauwe steegjes en kinderkopjes. De Hórreos zijn kleine “huisjes” op palen waar ze destijds de visvangst, hun netten en andere etenswaren in bewaarden. De Cruceiros zijn de kruisbeelden, op de hoeken van de straat, welke hun bescherming zouden moeten bieden aan o.a. de zee.
Daags erna woedt er een flinke bosbrand in de bossen op de bergen. Er wordt met man en macht geblust door blushelikopters en blusvliegtuigen. Het gaat er nog om spannen ook; op een gegeven moment gaan ze het water direct halen uit de rivier naast de haven! Helaas vernemen we via internet dat er ook 2 brandweermannen zijn omgekomen bij de bluswerkzaamheden.
Het Klimaat wordt voorbij La Coruna naar het zuiden toe warmer en het kwik loopt op tot 27 graden. Het slaapt ’s nachts wel fijn omdat het afkoelt tot een 16 graden. Het zee- en rivierwater is erg helder en aantrekkelijk, maar koud (14 graden) bij het zwemmen. Dit t.g.v. de Atlantische stroming. Het is veelal zonnig, soms afgewisseld met wat bewolking en incidenteel een miezerbuitje of wat mist.
Onze ervaringen met Spanje zijn positief. De mensen hier zijn erg vriendelijk en zeer behulpzaam. Het overkomt ons meerdere keren dat ze mee naar buiten lopen om een andere winkel aan te duiden en een winkelier stapt zelfs voor ons in de auto om een onderdeel voor ons te zoeken in zijn dorp!
Het tempo van hun spreken is voor ons nog erg snel. Het Spaans leren lukt hier wel beter omdat je “erin” komt. Ze houden veel van feesten en wat ze vieren laten ze graag gepaard gaan met knalvuurwerk. Het is een bombardement van knallen; meerdere keren stopt er door de dag heen een auto, stapt er iemand uit, gaat staan knallen en rijdt vervolgens weer weg. Een aardige kostenpost lijkt het ons.
Het land is erg schoon en het voelt veilig om alleen rond te struinen.
Bij aankomst in de havens dienen de 1e tekenen van bureaucratie zich aan. We hebben inmiddels een mapje met kopieën van diverse papieren (zeebrief, bootverzekering, paspoorten). We krijgen douanebezoek aan boord, voor anker en dit ging in een ontspannen sfeer. De douane was zelfs tevreden met de kopieën van ons paspoort, het paspoortnummer dat overgenomen wordt op het formulier is het belangrijkste.
Het eten en drinken is goed en voor onze begrippen goedkoop. We eten tapas, minder verfijnd als in het noorden en vaker gefrituurd, pulpa (inkvis), pimientos de padron en ontdekken een nieuwe, ons onbekende, groente: de Acelga (groene snijbiet). De komkommer heet hier “Pepino Holandeses” en is, alhoewel hier gekweekt, uiterst schaars. Kennelijk eten de Spanjaarden dit zelf niet.
Velen stellen ons de vraag hoe we de dag doorkomen en of het nog steeds bevalt. Het leventje bevalt ons nog steeds goed, ons vakantiegevoel is voorbij, wat blijft is een heel relaxed leventje wat gevuld wordt met hele basale dingen die relatief veel tijd vragen:
- De was doen met de hand of naar een wasmachine op zoek, kost je gauw een halve dag of meer.
- Boodschappen, te voet naar de Supermercado met rugzak, kost je ook gauw 2,5 uur en dat dan voor 2 dagen eten terwijl je in NL dit dan voor een hele week inslaat.
- Omdat we langs de (Spaanse) kust hoppen is de reisdag van plaats naar plaats ook al gevuld: 50 mijl varen is ook gauw 8 a 9 uur. De volgende dag is het stadje bekijken en op zoek naar brood enz.
- De website, foto’s en mails geven ook een aardige tijdsbesteding omdat het vinden van een goede stabiele internetverbinding nog geen gemeengoed is in Spanje en als je er een hebt is de snelheid erg traag. De schipper is in elke haven of ankerplaats druk met het “vangen” van een goede Wifi-verbinding. Als dat niet lukt, gaan we met de laptop naar een Wificafé of jachtclub en hopen zo de code te krijgen om aan boord verder te gaan. Als het niet lukt downloaden we de gribfiles en mail en beantwoorden we ze offline om ze later te verzenden. Het is wel grappig om het contrast te ervaren; de ene keer kun je onbeperkt mailen, skypen en zelfs digitaal radio 1 of 2 beluisteren en de andere keer vaar je 15 min. rondjes rond een Wifipunt om 12 (al vooraf klaargemaakte) mails te verzenden.
- Het klussen is nu goeddeels klaar, m.u.v. de reparatie en onderhoudklussen welke wel zullen blijven komen.
- V.w.b. het lezen; lezen we veel diverse soorten boeken, van een thriller tot kennisboek. Hebben er diverse meegenomen, van geschiedenis tot filosofie en spiritualiteit.
- Sinds la Coruna ligt de focus meer op de voorbereidingen voor de oversteek van de Atlantische oceaan. Dit gaan we doen in rallyverband met de ARC. Dit geeft een psychologische steun. Ik ben er nu uit hoe brood te bakken in de wonderpan en heb een redelijk recept om zelf yoghurt maken. Hou me nu bezig met recepten in de snelkookpan, menu, foeragelijst en stuwplan.
En dan is er het geplande weekje: Vigo!!!
Ook wij aan boord zijn “kruisjes aan het zetten” tot het geplande bezoek komt in Vigo. We parvoiseren de boot voor ontvangst en verjaardag van mijn jongste broertje (52 jaar). We vinden het tof dat mijn zus de reis onderneemt met hem en zijn supertrots op hemzelf dat hij de spannende reis met het vliegtuig naar ons heeft volbracht! We genieten met zijn vieren volop van de vakantie in Spanje en komen zelfs met interview en foto op de middenpagina van de “Faro de Vigo”. De krant van Galicia. Link: Interview Faro de Vigo De week vliegt voorbij en het afscheid nemen valt ons wederom zwaar. Dat zijn de moeilijkste zaken tijdens het reizen.
