syMinor

Donderdag 16 december; dag 26 Minor

Laatste 24 uur: Finish

Zat er gisteren even “doorheen”. Het was frustrerend om te zien dat er weer geen voortgang was, het duurt al langer als oorspronkelijk gedacht en dan ga je het contact met het thuisfront ook missen. Mijn lief had gisteren voor de uitzondering een flesje rosé in de koeling gezet om een glaasje te drinken bij het eten. Dat gaf ook een morele oppepper. Het was toch motoren de hele dag en nacht, dus dat kon ook geen kwaad. Vandaag is de stemming weer goed, mede dank zij “Sailmail” en het vooruitzicht van “nog maar 1 nachtje slapen”, lijk onze Clemens wel.
Bbr, Bbrrrrr als ik lees over Koning Winter bij jullie in Nederland en alle ongemakken erbij, verkeer enz. Nee, dat is hier wel effe anders; wij zoeken zoveel mogelijk de schaduw op, anders is het niet te harden.
Vandaag steekt er toch een licht windje op en kan de motor weer uit, gelukkig. We lopen 6 knopen (wind ONO 12 knopen).
We hebben sinds 2 dagen de vislijn uitstaan en opnieuw gaat de vis er met onze “lure” (nepvisje -aas) vandoor. Het was het laatste lure, dus voorlopig einde visoefening.
De VHF/ marifoon komt weer tot leven; we horen zo af en toe een Franse zender en er landt een “Caribische “ vink op onze buiskap. Toch tekenen dat we dichter bij de kust komen. Onze aankomsttijd is 01.52. 43 op vrijdag 17 dec. lokale tijd St. Lucia.
Afgelegde afstand in 13 uur is 113 mijl = Aankomst St. Lucia/ Rodney Bay.
Totaal afgelegde afstand Las Palmas – St. Lucia 3288 mijl (onder de Cape Verdes door) in 26 dagen.
We meren ’s nachts af aan de steiger voor Megajachten, krijgen felicitaties en een gekoelde rumpunch. ’s Ochtends staat een delegatie van de Nederlandse boten, welke reeds gearriveerd zijn ons op te wachten met ballonnen.

Woensdag 15 december; dag 25 Minor

Materiaalschade

Het materiaalpech is tijdens de oversteek (gelukkig) beperkt gebleven. De noodzeillat is de 2e dag al verwijderd, deze was alleen maar aan het schavielen tegen de mast. Bij een popnagel van de bevestiging van de neerhouder aan de giek is de kop eraf.
Mogelijk dat een van de gasveren in de neerhouder stuk is maar dat kan de schipper niet goed beoordelen al varende.
De staaldraad van de talie van de neerhouder vertoonde gebroken strengen daarom is deze voor vertrek vervangen door een dyneema lijn. Deze lijn heeft waarschijnlijk te weinig rek en is daarom onderweg gebroken. Bij het breken van de dyneema lijn is de giek met een klap omhoog gekomen hierbij is de plaat waar de gaffel van de neerhouder ingrijpt iets verbogen. De gasveren in de neerhouder konden opeens ontspannen en dat veroorzaakte zo’n krachten dat de 5 mm dikke plaat verboog. Dus de oude staalkabel maar terug gezet.
Bij de aankomst, als wij voor het eerst met de hand sturen, blijkt de conische bus in het stuurwiel losgekomen te zijn van het stuurwiel. Hierdoor heeft het stuurwiel in axiale richting speling, gelukkig niet in radiale richting.
We willen op zoek naar een nieuw grootzeil, dat lag wel in de lijn van de verwachting, maar het komende jaar moet het toch maar gebeuren. Het laminaat komt los vooral bovenin aan de achterkant. Er is al heel wat tape op geplakt om de onderliggende vezels te beschermen tegen UV.
Ik wil een nieuwe koelkast (grotere inhoud ca. 150 L, model Ahra) i.p.v de huidige ingebouwde (60 L) en de losse Waeco (40 L is nu stuk). De schipper wil ook af van de huidige koelkast om stroom te sparen. De koeling draait hier in de tropen ca 50% van de dag. Of het een luchtgekoelde of watergekoelde koelkast wordt moet nog verder worden uitgezocht. Zeewater is hier ook immers 27 graden C. Afijn dit is een klus voor als er groot onderhoud gepleegd gaat worden in Trinidad/ Tobago medio dit jaar.
De parasailor blijft bij de lichte winden, zoals vandaag, niet vol staan (windsnelheid varieert van 3-7 knopen vanuit het oosten) en willen we toch nog vrijdag aankomen in St. Lucia dan zullen we de motor bij moeten zetten. Erg frustrerend. Dus we zetten toch maar weer het grootzeil en genua en de motor gaat op 1400 toeren bij. Daarmee halen we een snelheid van 4,5 knopen, af en toe als er wat wind is 5 knopen. Onze ETA is nu vrijdagmorgen, afhankelijk of we 4 of 5 knopen kunnen lopen.
Afgelegde afstand in 24 uur is 122 mijl. (Motor aan voor 20 uur) Afstand tot St. Lucia 109 mijl.

Dinsdag 14 december; dag 24 Minor

Wachtsysteem

Aan boord van de Minor wordt door ons wacht gelopen in blokken van 3 uur en dit gaat in om 19.30 uur ’s avonds tot 7.30 uur ’s ochtends. De donkere periode dus. Overdag is het niet zo strak geregeld en letten we beiden afwisselend wel op. Dit betekent dat we, voor ons doen, op tijd (voor 19.00 uur!) warm gegeten hebben, afgewassen en de zeilvoering aangepast is voor de komende nacht. De parasailor voeren we (vooralsnog) niet in de nacht, zeker niet omdat er tijdens de oversteek weinig maanlicht is geweest. Om 19.30 uur gaat de 1e persoon naar bed om te slapen en dat lukt dan (na 1 a 2 nachten) ook aardig. Zo wisselen we elkaar dus 4x af. Degene die om 7.30 uur uit de wacht gaat mag nog terug naar bed (nadat evt. de parasailor gezet is) tot 10.00 uur om uit/ bij te slapen (Dan is het tijd voor het ARC- groep Alpha- SSB-netje). Wie om 19.30 uur start wisselt per dag “om en om” zodat we beiden minimaal 2×3 = 6 uur slaap en de volgende dag 2×3 = 6+2 = 8 uur slaap hebben gehad. In de regel voelen we ons hier wel bij, soms heb je minder goed geslapen door het geklap, geruk en gesnuk van de boot. Maar dan is er overdag gelegenheid genoeg om een keer bij te tanken. Tijdens de wacht is het houden van “uitkijk” het belangrijkste, naast aandacht voor zeilvoering en koers. Het wisselen van zeilvoering doen we bij voorkeur tijdens het wisselen van de wacht. Hier midden op de oceaan zie je amper een boot; gemiddeld 1 tanker per 24 uur op de AIS (niet altijd visueel dus), maar toch wel handig als je die grote jongens “tijdig in het snotje” hebt. Overigens wijken ze hier wel voor je uit (verleggen hun koers 1 a 2 graden). We hebben zoals eerder beschreven AIS (zie dag 3), hetgeen het uitkijk houden ontspannen maakt. We kunnen hier volstaan met 1x per 15 min. goed rustig de horizon afspeuren, dit is wel even iets anders als in Het Kanaal, waar je een veel drukker vrachtverkeer hebt naast lokale vissers, ferry’s, evt. andere zeilboten en een heel regiment van betonning cq. verkeersscheidingsstelsel. Ik kon me voor deze periode niet voorstellen dat ik in mijn wacht naar binnen zou gaan met als doel “even iets op de computer te gaan doen” om wakker te blijven. Maar het is werkelijk zo. Heel relaxed dus.
Vandaag zijn we op 55 graden Westerlengte gekomen en de klok gaat wederom 1 uur terug; we leven dus nu op UTC – 3 uur.
We varen vandaag door met grootzeil en genua, ruime wind, en de boot loopt overdag zo’n 6-7 knopen. Op het einde van de dag zien we sinds lange tijd 2 zeilbootjes aan de horizon. In de nacht neemt de wind behoorlijk af (bootsnelheid onder de 5 knopen) en om 2.30 uur gaat de motor 2 uur bij ter ondersteuning. Om 7.30 uur zetten we de parasailor weer op. Afgelegde afstand in 24 uur is 143 mijl. Afstand tot St. Lucia 230 mijl.

Maandag 13 december; dag 23 Minor

Yellow Brick failure

We krijgen via Sailmail een berichtje van Jeremy van The ARC Rally Control dat onze Yellow Brick geen positie af heeft gegeven gisteravond na 18.00 uur. Waar we het gisteren over hadden gebeurt dus nu, een falen in de techniek. Misschien helpt “resetten” van het apparaatje het euvel, anders zullen we handmatig onze positie naar The ARC Rally Control moeten versturen. In ieder geval; er is niets aan de hand met ons, we zeilen lekker en gestaag verder onder de blauwe lucht met een parasailor op. Je kunt via onze website, bij “waar zijn we nu”, ons ook volgen met ons eigen dagelijks geplaatste positierapport van 12.00 uur. Uit de positielijst blijkt dat er een 20-tal boten de positie handmatige opgeven De schipper vermoedt dat er een batterij in zit en dat ze gedacht hebben dat de reis zo’n 3 weken zal duren en deze apparaatjes het zolang uit moeten houden. Een misrekening dus.
Op de SSB-netjes van de ARC- groepen hoor je dezelfde geluiden; iedereen is aan het aftellen en vermeld zijn/haar “Distance to go” Er zijn er nog velen die donderdag/ vrijdag binnen willen lopen voor de officiële sluitingstermijn. Of dat gaat lukken is de vraag, er worden weer wat lichtere winden voorspelt. We hebben besloten dat als dat zo is en we zijn er bijna, we de motor bijzetten, mits voldoende diesel uiteraard.
De engelse humor en balorigheid viert hoogtij op de SSB-netjes: Ze organiseren dagelijks een quiz (met echte engelse “cultuur” gerichte vragen) en willen elke boot een Christmas song laten zingen. Nou daar zijn we beiden niet goed in, wij scoren dus geen punten.
Vandaag overdag met de parasailor gezeild, vannacht onder grootzeil en genua. Afgelegde afstand in 24 uur is 167 mijl. Afstand tot St. Lucia 371 mijl.

Zondag 12 december; dag 22 Minor

Ervaringen van 3 weken op de Atlantische Oceaan.

We zijn inmiddels 3 weken onafgebroken op de Atlantische Oceaan. Het is dat we het “daily log”
maken voor de ARC-site anders zou je elk besef van tijd kwijt raken. Je raakt in een soort van flow; ruimte en tijd zijn hier heel anders. We plotten op een overzeiler onze dagelijkse positie en houden netjes een papieren logboek bij met de nautische gegevens tijdens de oversteek.
Het “daily log” van de ARC is voor ons zelf een reminder geworden voor “hoe was het ook al weer”. Je vergeet zo snel de details en hebt meer een globaal beeld. Anderzijds is het ook fijn om zo het thuisfront te kunnen laten weten hoe het ons vergaat. Nadeel is natuurlijk wel dat als er onverhoopt geen berichtje geplaatst zou worden, dat iemand zich dan onnodig ongerust zou kunnen maken. We zijn in die zin afhankelijk van de techniek (e-mail via SSB en/of Iridium) en die is natuurlijk niet onfeilbaar.
V.w.b. de ruimte op “The Atlantic”, deze is imposant, machtig en heeft vele gezichten; van zacht en aardig tot ruw en ruig. Dit terwijl we nog niet eens echt slecht weer gehad hebben. Hoop dat ook niet mee te hoeven maken. De golven en met name swell is zo al aardig indrukwekkend. De nachtelijke sterrenhemel eveneens. Wat ben je als mens toch nietig en slechts een klein element in deze wereld.
V.w.b. de tijdsduur, we vinden het langzamerhand wel goed zo en zijn aan het aftellen geslagen. Het aftellen naar de aankomst in St. Lucia met alles wat daarbij hoort. We denken aan een heerlijke uitgebreide douche, een lekker koel glaasje wijn, een ongestoorde nacht aaneengesloten doorslapen zonder gewiebel en bijbehorende kakofonie van geluiden, hopelijk kunnen we snel het contact met het thuisfront weer oppakken en daarna St. Lucia verkennen. (Hopelijk is er een stabiele en snelle internetverbinding om te skypen en te mailen).
Flexibiliteit is iets wat je moet hebben als je vaart en dat weet je al veel langer als vandaag, maar wat ons het moeilijkste is gebleken is het omgaan met windstiltes zonder motorgebruik. Dit is iets wat je normaliter in een vakantie van pakweg 4 weken niet doet. Je start dan de motor en die doet zijn werk, niet altijd een leuk geluid, maar toch… er is voortgang. Nu wordt je afhankelijk van wat de wind een keer gaat doen of …niet.
Vanmorgen de parasailor weer gehesen en de boot loopt 6-7 knopen bij een ONO wind van 12 knopen. Afgelegde afstand in 24 uur is 149 mijl.

Zaterdag 11 december; dag 21 Minor

Heerlijk helder zoet water

Ooit geweten dat er 4 gele boeien op de oceaan op 4000 m diepte liggen? Nou ik niet, vraag me af hoe ze die dan vastleggen daar. The Middle Atlantic, the West Atlantic, East of Martinique en The Lesser Antilles. Kennelijk zijn het weermetingsboeien. We hebben er geen last van, we varen er zo’n 50 mijl zuidelijk van.
Vandaag de watermaker weer gedraaid, in 5 uur toch zo’n 160 liter zoet water geproduceerd uit de oceaan. De beide tanks zijn weer afgevuld en dat voelt ook wel weer goed. Geeft me de vrijheid om royaler om te gaan met het water, af en toe een douche, als de zeegang het toestaat en gemakkelijker wat soppen. De smaak van dit water is overigens prima, proeft en beetje mineraalachtig, lijkt wel op de bronnen van Spa en doet me denken aan “wellness”. Uiteraard hebben we daarnaast nog flessen en jerrycans als back-up achter de hand.
De Duogen (sleepgenerator) levert in een normale dag met redelijke wind / bootsnelheid 6 knopen, voldoende energie hiervoor. Überhaupt zijn we blij met de Duogen, anders hadden we vaak de motor stroom moeten laten draaien. Hij is ook eenvoudig te bedienen, eenmaal beneden in het water liggend heb je er geen omkijken meer naar en het scheelt amper in snelheid (0,2 knoop snelheid volgens de gegevens, maar niet waarneembaar op het log.).
De stuurautomaat is echt onmisbaar; het is ons derde handje als “double handlers”. Ook hiervan hebben we een back-up (“thuiskomertje”) en reserveonderdelen. Volgens mij ben je keikapot als je handmatig zou moeten gaan sturen op zo’n tocht en hij is nog nauwkeuriger ook.
De swell en de golven van de oceaan worden vandaag geleidelijk aan weer wat rustiger en aangenamer. De zon is er weer en de squalls en het regenfront zijn gepasseerd. Wat gaan die squalls hard voorbij als je ze volgt in hun route via de radar. We zeilen met 1 rif in het grootzeil en uitgeboomde genua gereefd zo’n 7 knopen. Ik doe in de middag nog een dutje en probeer zo weer een beetje bij te komen van de vermoeidheid van vannacht. Dat geschommel en je schrap zetten kost je aardig wat energie. Steeds opletten dat er niets omvalt als je kookt, iets inschenkt of opschept. Afgelegde afstand in 24 uur is 140 mijl.

Vrijdag 10 december; dag 20 Minor

Bananenboost en anderen etenswaardigheden.

We zijn in 2 dagen noodgedwongen door onze bananenvoorraad heen; een banaantje tijdens de nachtwacht, een banaantje op het brood, een banaantje in de yoghurt enz. Het was al voorspelt; ook al koop je ze groen, ze rijpen allemaal tegelijkertijd en moeten dan ineens op. De mandarijnen zijn inmiddels ook opgegeten (werden droog), de meloen, ananas, pruimen en druiven uiteraard al de eerste dagen. De kiwi’s staan klaar voor gebruik (neigen naar te zacht/ gisten) en dan rest ons nog granny’s, sinaasappels en grapefruit, citroen en limoen (voor evt. verse vis). We hebben nog steeds voldoende vers fruit en groenten (aardappelen, uien, knoflook, witte kool, tomaat, overrijpe prei, komkommer, paprika, chilipepers en verse gember). In de ijskast ligt nog een aardige voorraad aan spekjes, bacon, chorizo en kaas en daarnaast nog droge chorizoworsten en eieren (netjes elke 2 dagen gedraaid). We komen zeker niet om van de honger en/of dorst de komende dagen en het is ondanks de swell (zelfs woensdag!) nog steeds gelukt om dagelijks een warme maaltijd (pasta of rijst) klaar te maken. Heb me van tevoren (natuurlijk) onnodig druk gemaakt over de menu’s en de hoeveelheden. De schipper heeft al geopperd, dat we te zwaar beladen waren en daarom niet hard liepen. Gelukkig heeft het tegendeel zich van de week bewezen.
Vanmorgen vroeg bij het eerste daglicht na 3 dagen de parasailor weer eens gehesen en deze kunnen laten staan tot het Nederlandse SSB-netje (14.00 uur lokale tijd). Toen werd het toch echt tijd om hem naar beneden te halen (25-30 knopen wind); de squallls waren niet meer te ontwijken. Het werd een trein van squalls en uiteindelijk meer een front. Alleen op de genua verder gezeild. Helaas ging het front met ons mee dezelfde kant op en ook dus de (niet bestelde) regen. Alleen op de genua deden we toch nog zo’n 6-8 knopen. Het werd een klotsennacht vannacht, het lijkt wel de cakewalk op de kermis. Alle spullen, ook al staat het zeevast, schuift en verplaatst (in en buiten de kastjes) en wijzelf lopen een record aan blauwe plekken op. De regen maakt het ook glad, ikzelf val nog van de trap. Uiteindelijk een vermoeiende nacht. Afgelegde afstand in 24 uur is 163 mijl.

Donderdag 9 december; dag 19 Minor

Dalton Weather and Routing Inc.

Dat we de laatste dagen zo’n goede resultaten boeken is niemand ontgaan en ere wie ere toekomt. Onze Brother Averall kon het niet aanzien dat de naam en faam van de Spirit in het gedrang kwam en kwam met een perfect passende oplossing voor de Minor en Luna Verde. The Dalton Brothers zijn ook niet voor een gat gevangen. Hebben ze me in het verleden al eens geholpen met een praktijk radarcursus (niet op je gevoel varen, maar op de feiten). Onze veelzijdige Averall is nu onze heuse professionele Meteo-ondersteuning aan de wal geworden! Hij scant het digitale breedbandnet af op alle mogelijke relevante informatie en stuurt een synopsis naar onze beide boten inclusief een routeringsadvies. Wat zal dat niet gaan kosten? (weekje Tobago??). We zijn er blij mee; we kunnen zelf maar voor een beperkt gebied (400 mijl vooruit) de gribfiles opvragen i.v.m. beperking van de grootte van de op te halen bestanden (tot max. 11 KB). Het weerbericht vanuit de ARC is standaard/ magertjes ons inziens en komt van een weerbedrijf uit de V.S. en is in onze ogen niet toegespitst op het nautische element hierin. We krijgen nu een bevestiging van onze keuzes en het geeft vertrouwen voor de komende week dat we meer (passaat)wind zullen houden
De squalls zijn weggetrokken, de zee wordt minder onstuimig, de wind stabiliseert zich rond de 16-18 knopen en we zeilen vandaag gestaag verder naar het westen. We zijn inmiddels op 40 graden westerlengte beland en de klok gaat weer een uur terug. De teller tot St. Lucia staat op 1000 mijl te gaan; het aftellen gaat beginnen. Afgelegde afstand in 24 uur is 163 mijl.

Woensdag 8 december; dag 18 Minor

Squalls

Mijn voorspelling van 3 dec. komt uit; het gaat hier waaien zoals ze in Nederland zeggen “de stront van de dijken”. Het positieve is in ieder geval dat we mijlen maken (kilometers …..aldus Rowan Heze). Het waait zo’n 20 – 26 knopen en met een rif in het grootzeil en een stukje ingerolde genua doen we toch nog zo’n 7 knopen. Er staat een aardige korte swell (< 13 sec.) vanuit ruime invalshoek. De Minor gedraagt zich als een echte lady; bij elke golf tilt ze haar achterste uit het water en laat ze deze golf (meestentijds) soepel onder haar door glijden.
We krijgen te maken met het fenomeen squalls, welke zich vaker voor zullen gaan doen naarmate we meer westelijk komen. Het zijn donkere wolkenformaties welke een flinke dot wind en hevige regen kan bevatten. Op de radar kun je ze al onderscheiden, zodat je tijdig kunt anticiperen. De eerste squall krijg ik in mijn nachtwacht van dinsdag jl. Er ontstaat een inktdonkere hemel, welke niet meer te onderscheiden is van de oceaan. Ik krijg een beetje regen op mijn dak en 27 knopen wind. Het voordeel hier is dat je niet in een zeilpak en laarzen ingepakt zit. Integendeel het is verfrissend, jammer is dat het luik en de zijraampjes van de boot dicht moeten en de temperatuur binnen hiermee aardig oploopt.
De tweede nacht (woensdag) gaan we in met een dubbel rif in het grootzeil en de genua tot 2x toe een stukje ingerold. Desondanks blijft de boot lopen als een trein (8 kn. en soms 9 knopen). We hebben reddingsvesten aan en zijn aangelijnd in de kuip voor de onverwachte zwiepers welke de boot maakt. Er komt een regenfront(je) maar nog meer, een hoop zout aan boord. De schipper wordt ’s nachts om 0.30 uur vol getroffen door een zoute douche. Toch maar een (dunne) zeiljack en broek opgesnord. Afgelegde afstand in 24 uur is 176 mijl. Record overtroffen!

Dinsdag 7 december; dag 17 Minor

Halverwege in mijlen

Hierbij enkele data verzameld uit het logboek:
• Inmiddels 1800 mijl gevaren t/m dinsdag 7 dec. 2010 (12.00 uur)
• Nog 1473 mijl te gaan volgens de ARC en ook volgens de eigen waarnemingen
• Gemiddelde snelheid is 4,7 mijl/uur
• Gemiddelde afgelegde afstand /dag 112 mijl
• Totaal afgelegde afstand als de finish bereikt is, is 1800+1473 = 3273 mijl
• Tot nu toe snelste dag 140 mijl, langzaamste dag 63 mijl
Het lijkt erop dat we vandaag een record gaan breken; het waait 14-15 knopen (zoals een echte passaatwind ook minstens zou doen; 15-20 knopen) en we bereiken al een aantal uren een snelheid boven de 6 knopen. De oceaan is “quite choppy” zoals de Engelsen dat noemen, wij zeggen dan hobbelig/ knobbelig. Als dit zich gaat stabiliseren dan is onze ETA nog voor de sluiting van de ARC (vrijdag 17 dec.).
Overigens krijgen we al berichten door dat ze (de ARC organisatie) ook een (ver)late party organiseren om “iedereen toch een positief gevoel” over de ARC te geven. Ze zullen wel moeten want met ons zijn er nog velen onderweg. Een aantal opstappers/ bemanningsleden zitten in de knijp met hun geboekte retourvlucht en einde vakantie. Anderen hebben in St. Lucia al gasten wachten welke nu in een bed & breakfast verblijven en/of vertrekken weer 18 dec. met als risico elkaar überhaupt niet gezien te hebben.
Afgelegde afstand in 24 uur is 151 mijl.

Maandag 6 december; dag 16 Minor

Drie-eenheid (Minor, Schipper en Bemanning)

We zijn inmiddels 15 dagen op elkaar aangewezen en er komen er nog wel een aantal (12??) bij voor we land bereiken. Dit betekent dat we goed voor elkaar moeten zorgen; alles en iedereen in goede conditie zien te houden en preventief onderhoud plegen aan schip, lijf en onderlinge relaties. Het LTC- principe zogezegd; Love, Tender and Care. Voor we uit Las Palmas vertrokken hebben we de technische spare-parts onder het bed van de voorpunt gehaald evenals de 3 plastic bakken met verband en medicatie voor in geval van….. De grabbag staat ook klaar voor noodscenario “what if” …., maar laten we hopen dat deze situaties zich niet voor gaan doen. Gelukkig is de schipper handig in technische zin en ben ik dat enigszins v.w.b gezondheidszaken. Geduld is voor ons beiden niet de sterkste kant dus je kunt je voorstellen hoe dat hier af en toe gaat. De schipper verwacht van zijn bemanning vaak hetzelfde inzicht als wat hij heeft en tja… wat zal ik zeggen: bij mij moet dat er soms ingeslepen worden en kan ik het soms “even kwijt” zijn. Onbegrijpelijk voor hem. Voor mij is het onbegrijpelijk dat hij meteen handelt en niet eerst praat of overlegt. We zijn niet geneigd om zaken “op te potten” en als het gezegd is, is het klaar en ja.. anders wordt het “spring maar schatje”. Uiteindelijk niet anders als wat we al jaren gewend zijn. Dus dit reisje heeft (vooralsnog) geen onverwachte verassingen voor ons. De Minor gedraagt zich uitstekend en dat geeft veel vertrouwen.
De wind was vandaag wederom licht en gemiddeld 10 knopen uit het oosten, we hebben lekker gezeild onder de parasailor en ’s nachts met grootzeil en genua. Meer als 5 knopen snelheid (met een enkele uitschieter) halen we er niet uit. Afgelegde afstand in 24 uur is 122 mijl.

Zondag 5 december; dag 15 Minor

Pakjesavond

Hadden wij niets gekocht om te vieren met Sinterklaas, worden we toch verrast door de goede man en mogen we vandaag zijn pakket aanspreken. We genieten van de chocoladeletters en zijn gedicht en zijn naarstig aan het gissen. Lastig hoor, het handschrift is niet echt bekend, maar dat kan ook een hulppiet zijn geweest. We hebben wel zo onze vermoedens (Knut?), maar hoe staaf je die? Via de mail; maar ja dan ontbreekt de stem, intonatie en het non- verbale gedrag en blijft het moeilijk verifiëren. Zelf zijn we in Las Palmas te druk geweest om hier werk van te maken en is het erbij ingeschoten. Ik heb nog wel een extraatje; een toastje met gerookte zalm met een glaasje gaseosa voor het Happy Hour.
We hebben onze globale plannen voor na de oversteek nog niet verder in detail uitgewerkt. Het motto is “eerst maar eens zorgen dat we er zijn”. We beginnen nu zachtjes “in ons hoofd” het jaar 2011 in te vullen.
Een keer terug naar NL gaan hoort daar ook bij, waarschijnlijk medio augustus. We zijn inmiddels ook alweer 7 maanden weg en dat is toch al een aardige tijd. We zijn erg blij met het mailcontact en skype, maar elkaar in het echt zien en horen is natuurlijk niet te evenaren.
Eind deze maand zijn we beiden 1 jaar niet meer aan het werk, nou ja betaalde arbeid dan. Want het leven aan boord is geen vakantie meer, maar echt leven en dan lijkt het soms gewoon op werken. We gaan in St. Lucia ook eerst even uitrusten van alle hectiek van de laatste tijd (La Gomera en Las Palmas) en genieten nu al van de voorpret van een ankerbaaitje en heerlijk snorkelen en zwemmen (dat laatste hebben we in Europa nog niet veel gedaan). Wat is er veel gebeurd in die tussenliggende tijd en wat is ons leven veranderd.
Vandaag een fantastische zeildag gehad, windje van 12-14 knopen en het log komt op 6 jawel soms 7 knopen te staan in de nacht zakt de wind in tot 8-10 knopen. Ook de dolfijnen laten zich op het eind van de dag weer even zien en varen een stukje met ons op. Afgelegde afstand in 24 uur 139 mijl.

Zaterdag 4 december; dag 14 Minor

Dagelijkse oefeningen

Het hijsen en strijken van de parasailor is een twee maal daags ritueel en goede fysieke oefening, wat ons veel energie en zweetdruppels vergt. We zijn telkens zeiknat erna en moeten echt bijkomen en water drinken. Als je meteen erna naar bed zou willen gaan, lukt het niet om te gaan slapen omdat je zo bezweet bent.
De oceaan oogt voor de wind zo rustig, maar als je opdraait om het grootzeil te strijken of zetten dan bekijk je deze vanuit een totaal ander perspectief en zijn de swell en de golven imponerend en dan waait het nog steeds rustig. Wat moet dat zijn als het stormt?
We worden in de vroege ochtend al vereerd met een bezoek van dolfijnen en het beloofd een mooie zeildag te worden. Dit klopt ook, de wind blijft vandaag alleszins stabiel waaien tussen de 9 en 12 knopen uit oostelijke hoek. Afgelegde afstand in 24 uur 119 mijl.

Vrijdag 3 december; dag 13 Minor

Blij met een dooie mus.

We zijn blij gemaakt met een dooie mus; !#@$%&^* De Tradewinds zijn er dan wel, maar de kracht is een slechts schamele 5 knopen (ware wind). De snelheid komt niet verder dan 3,5 knoop. Zal nog wel even duren voor we in St. Lucia arriveren; de gribs laten een High zien tot 7 dec. Kennelijk is het hele weersysteem dit jaar op de schop. Zal me niet verbazen als we in de doldrums zitten, zo voelt het nu wel. Ik kan me nu voorstellen dat muiterij juist optreedt in periodes van te weinig wind en niet als het (te) hard waait. Zul je zien, dat er straks wind komt en niet te zuinig… zodat er een average/ gemiddelde is wat klopt v.w.b windverwachting. Ja, ook het leven hier, gaat niet altijd over rozen zullen we maar zeggen. Uiteindelijk zal St. Lucia/ The Carieb alle moeite dan ook wel waar gaan maken, stel me nu al een heerlijk koel glaasje wijn in de schaduw voor. “We zien wel” zou onze Clemens zeggen. Afgelegde afstand in 24 uur 95 mijl.

Donderdag 2 december; dag 12 Minor

Deinen Meid

We hebben vannacht weer veel “plezier” gehad van de swell en de golven. Ik ben gelukkig tot nu toe niet zeeziek geweest, maar we varen voor de wind en de boot rolt continu van stuurboord naar bakboord en terug. Los van de geluiden en slijtageslag op het materiaal is het ook een aanslag op onze nachtrust, deze wordt hierdoor aardig verstoord. Beter is te deinen op een oor van het schip i.p.v. te rollen; we proberen dit te bereiken door meer ruim te gaan varen en zo de oceaan af te kruisen.
We hebben vanmorgen voor de eerste keer de klok verzet; 1 uur terug op 25 graden West. Dit zullen we nog 3 maal doen: -2 uur op 40 graden West, -3 uur op 55 graden West, -4 uur bij aankomst in St. Lucia (is 60 graden West). Dit alles in UT / Universal Time = GMT / Greenwich Mean Time. Uiteindelijk leven we dan 5 uur vroeger als in NL. De wind heeft zich nog niet gestabiliseerd als een echte stevige Tradewind en blijft fluctueren, waardoor onze afgelegde afstand in 24 uur 115 mijl is geworden.

Woensdag 1 december; dag 11 Minor

Positierapport

We kunnen weer de Parasailor zetten bij het eerste daglicht en deze laten staan tot de zon onder gaat. Dit maakt dat we soepel door het water gaan en mijlen maken.
De noordelijke route Gran Canaria – St. Lucia is 2700 mijl. Wij hebben reeds 900 mijl gevaren, maar hebben via de zuidelijke route nog 2200 mijl te gaan. De verwachting is dat we hier zo’n 16 dagen over gaan doen, gerekend met een snelheid van 6 knopen per uur. De ARC sluiting is op vrijdag 17 dec. 17.00 uur lokale tijd. Hopelijk lopen we dus donderdags St. Lucia binnen.
Onze TCF (Time Correction Factor) oftewel rating is 0.998. Dus we liggen dicht bij de standaard/ gemiddelde boot. We hebben 19.25 motoruren met de schroef in werking gedraaid. Dit zijn nog strafpunten maar niemand weet hoe dit wordt berekend.
In ons Nederlands SSB-netje hebben we de onderlinge posities weer uitgewisseld.
• De Luna Verde (Contest 50 CS) heeft een positie van 15 mijl voor ons, zij hebben de motor tot nu toe niet gebruikt. Chapeaux!
• De Seaquest (Hallberg Rassy 53) en Flying Swan (Koopmans 46) zijn vanmorgen uit Mindelo (Sao Vicente) vertrokken na daar diesel bijgetankt te hebben. Dit zoals vele andere ARC boten.
• De Pelagie (Lagoon 380) en ODD@SEA (Ovni 365) zijn ten noordwesten van de Capes Verdes en hebben te kampen (gehad) met ZW- winden.
We liggen als een van de laatste in de positierapporten, samen met de Luna Verde, deze zijn gebaseerd op de rhumbline (directe, rechte afstand). Hoe het straks werkelijk uit gaat pakken zullen we wel zien. Belangrijkste is dat we goed en fijn zeilend oversteken en dat doen we nu zeker. Afgelegde afstand in 24 uur 140 mijl.

Dinsdag 30 november; dag 10 Minor

Yes; bordje Tradewinds rechtsaf!

Onze GPS gaf vanmorgen nog een ETA (Estimated Time of Arrival) aan in St. Lucia op 1 januari 2011 met de huidige snelheid van 3 knopen. Aanvankelijk aarzelend, maar gaandeweg stabieler, loopt de windsnelheid op tot 10, 13, 14 knopen uit het NO. We zijn inmiddels onder de Cape Verdes beland en zetten koers naar het westen. We varen weer als vanouds 5- 6 knopen en in de nacht blijft dat ook zo. Het begint erop te lijken dat de Tradewinds zich laten zien. Nu wordt het echt downwindsailing, waar deze tocht om bekend staat.
In de nacht kan ik eindelijk (er is nu voldoende stroom om de pc aan te houden) eens op de computer kijken naar een programma om de sterrenhemel te leren herkennen en determineren. Uiteindelijk ben je hier in de gelegenheid om zonder lichtvervuiling dit te aanschouwen. Het is intrigerend, maar volledig onbekend en niet gemakkelijk voor mij. In gedachten zie ik een “docent” naast me die er van zou genieten als hij dit mocht aanschouwen en toelichten. In de ochtend ligt er een vliegende vis aan dek; het beestje stinkt aardig en wordt over boord gezet.
Afgelegde afstand in 24 uur 133 mijl.

Maandag 29 november; dag 9 Minor

Geknars en gekraak van metaal, schijven en wat al niet meer en Vliegende vissen.

Wat een heerlijk goed is dat om ervaringen met elkaar te kunnen delen. De SSB geeft ons hier de mogelijkheid en we ervaren dat we niet de enigen zijn die driften en we het nog vlot doen ook. De Starcross (Swan 42) breekt een record met 39 mijl in 24 uur. Ook het feit dat anderen (o.a. Luna Verde) dezelfde akelige knars- en kraakgeluiden uit het metaal horen van de giek, schijven en wat al niet meer stemt de schipper gerust. We ontvangen een meteo-mail van Chris Tibbs; The vast majority of the yachts are NW of the Cape Verde Islands between 17-20N and will continue to face headwinds; lighter to the south and strongest to the north. For anyone taking the southerly option the good news is that the ridge is expected to be slowly moving N as the current low moves away to the NE. So by 1200gmt Tuesday the trades should be found at 15N and at 1200gmt on Wednesday at 18N. Zal me benieuwen, vermoed dat er morgen een bordje staat met “Tradewinds rechtsaf”.
We zijn de middag aardig zoet met het bijvullen van de dieseltank vanuit 3 jerrycans. Om te voorkomen dat er weer troep inkomt, gaat de diesel eerst door een trechter met een membraanfilter en dat kost tijd. Tegen de avond zien we hele zwermen vliegende vissen voorbij komen. Waarschijnlijk worden ze opgejaagd door andere grotere. We gooien de hengel nog niet uit; we willen onze laatste aas sparen voor later, als de ijskast minder gevuld is. Heb al gemerkt dat alles snel bederft hier; heb vannacht last van mijn buik gehad n.a.v. een opgewarmd restje eten. De Minor vaart de nacht rustig met een snelheid van 2 kopen, zonder geklapper en och ja alles went, vorige week zou ik dit frustrerend gevonden hebben en nu is het zoals het is en komt het zoals het komt. We genieten van de rust en een welkome verfrissende plons in het water, want het is bloedheet hier (30 graden). Afgelegde afstand in 24 uur 79 mijl.

Zondag 28 november; dag 8 Minor

“Driften” onder een heldere sterrenhemel

We zijn nu 1 week op zee en grappig is te ervaren hoe de dag vliegt en er zo zijn eigen boordritme ontstaat. Het is zondag dus we “mogen” een eitje bij het ontbijt, zelfs twee, want gisteren zijn we het vergeten. ‘s Avonds bij het gebruikelijke (non-alcoholische) Happy Hour pakken we ook een hele zak chips onder het motto “op zondag mag er iets extra’s”.
We zijn inmiddels in de Tropen (onder de 23e Breedtegraad) en dat is te merken; de koeling draait op volle toeren en het dagelijks, in de buitenlucht, drogen van de prei en andere verse zaken is noodzakelijk.
We zeilen met een rustig windje van 6 knopen ONO met genua en grootzeil aan de oostkant van de Capes Verdes. Nog zo’n 150 mijl te varen alvorens we (volgens de gribfiles nu) woensdag de Tradewinds lijken op te kunnen pakken. Daarvoor ligt nog wel een gebied van windstilte. In de nacht valt de wind echt helemaal weg; we strijken alle zeilen en laten de boot driften onder een maanloze maar heldere sterrenhemel; 2,6 mijl in 3.50 uur. Dit is beter te verdragen als al dat geklapper. De dieselvoorraad willen we bewaren voor andere zaken tijdens de oversteek (evt. zeilwissel, stroom draaien, aanlopen St. Lucia). Apart om te ervaren dat je je bewust gaat worden van een windvlaag over je gezicht. Afgelegde afstand in 24 uur 63 mijl.

Zaterdag 27 november; dag 7 Minor

“Gang” houden

Wel een bijzondere ervaring om ’s ochtends op te staan, de boot te laten dobberen in de windstilte, het zwemtrapje en een lijn achter de boot uit te gooien en te gaan zwemmen in de diep indigo-blauwe heldere Atlantic (en dat in een watertemperatuur van ruim 25 graden). Wat een ruimte en vrijheid geeft dat. We spoelen het zout naderhand op het dek af onder zo’n “douchezak”.
De dag staat in het teken van “gang” houden in de boot. Rond 13.00 komt er een licht briesje uit het noordoosten opzetten van 5 knopen en kan de motor uit. We zetten grootzeil en genua. Het briesje loopt tegen de avond op tot 10 knopen uit het oosten We letten goed op de lijntjes en het lukt aardig vandaag. De snelheid loopt op en varieert tussen 4 en 5 knopen. We genieten van de weidsheid, het mooie zonnige weer en we voelen ons bevoorrecht dit te mogen ervaren.
De hele nacht door blijft het zo mooi waaien en trekt de Minor met 5 en jawel soms zelfs 6 knopen een fluorescerend kielzog (van alle plankton/ algen in het water). Afgelegde afstand in 24 uur 126 mijl. Dit geeft de burger moed!

Vrijdag 26 november; dag 6 Minor

ijzeren fok op en koers naar NW excusez; nee toch maar naar NO van Cape Verdes

We hebben afgelopen nacht de “ijzeren” fok (om in Leo’s terminologie te spreken) opgezet voor 2 uur en vandaag overdag nog eens 3,5 uur. Ik moet zeggen; dat voelde wel goed voor het moreel. De snelheid liep op tot 4,5 knopen (motor op 1300-1400 toeren). De watermaker heeft in die uurtjes zijn werk ook gedaan en beide tanks zijn weer opgevuld. Op het einde van de middag de koers meer naar het zuidwesten gezet, richting NW punt van de Cape Verdes, ook dat voelt psychologisch goed; als dichter naar doel van bestemming.
Uiteindelijk is te weinig wind altijd nog beter als in een vliegende storm terecht te komen, dus we troosten ons hier maar mee. We bevinden ons nu op de 20e Breedtegraad, waar normaliter de Passaatwinden zouden staan. Deze liggen nu echter op de 14e Breedtegraad en worden door de depressies weggedrukt welke op de Atlantische Oceaan overheersen. Het weer is overigens goed, de temperatuur is aardig opgelopen, tot zo’n 27,5 graad en het zeewater is 25 graden. We vermaken ons verder goed met een boek. Ik heb een bijzonder/ merkwaardig boek te leen “The Life of Pi” dus dat komt wel goed.
In de nacht is er weer sprake van een totale blakte en een hels kabaal van giek, genuaboom, lummelbeslag op de mast, zeilen en wat al niet meer binnen. We liggen te rollen op de swell en de vraag rijst op; hoe lang houden tuigage en zeilen dit vol? We tuigen af en de ijzeren fok mag zijn werk doen. Om 2.00 uur valt het besluit: we zetten koers naar de NO punt (het eiland Sal) van de Cape Verdes. Met de nieuwe gribfiles lijkt dit nog enigszins bezeild (morgen 10 knopen wind?) en ligt “slechts” 200 mijl verder op. We blijven oostelijk van de Cape Verdes en zetten koers naar de 14e Noorderbreedtegraad. Afgelegde afstand in 24 uur 98 mijl

Donderdag 25 november; dag 5 Minor

(Errug) Langzaam op naar Cape Verdes?

Na de schamele 89 mijl met “continu aan de touwtjes trekken” om snelheid te krijgen/houden zijn we nu al blij als de boot 4 – 5 knopen loopt. Het wordt gaandeweg wel duidelijker dat we waarschijnlijk helemaal doorvaren tot de Cape Verdes (nog zo’n 300 mijl = 3+ dagen) en dan pas koers naar het westen gaan zetten. Binnen het SSB- net wordt ook al gesproken om tussen de eilanden door of eronder door te gaan. We houden het vooralsnog op om erboven langs te gaan. Geleidelijk aan richting Santo Antao (NW – eiland) Maar we wachten af; de gribfiles kunnen nog veranderen en misschien valt de depressie het komend weekend mee. De Tradewinds/ Passaatwinden zijn overigens nog niet zichtbaar op de gribfiles, pas op 12 graden Noorderbreedte. Deze ARC zal niet de snelste worden en we rekenen inmiddels al op meer als 21 dagen (24?). De schipper krijgt en neemt de tijd om ook even een uurtje in een boek te duiken naast het vissen (de vis gaat er met een stuk lijn en onze aas vandoor) en de dagelijkse inspectieronde op slijtage in materiaal. En ik, ik inspecteer dagelijks de vers voorraad eten op beurse plekken en of rotting en dit gaat snel. Er wordt gezegd dat als je 20% verlies hebt dat je het goed doet. We zijn net klein duimpje; je laat een spoor van organisch afvalmateriaal achter in de oceaan. Gelukkig hebben we meer als genoeg foerage aan boord.
In mijn wacht van 1.30 – 4.30 uur mag ik met mezelf aan de slag “een oefening van het leren zijn in het hier en nu”. De wind houdt het voor gezien en ik dobber 2,2 mijl in 2 ¼ uur! Moet nog veel leren wil ik op Bernard Moitessier gaan lijken. Het is een slijtageslag voor zeilen en tuigage; rollen op de swell en geen wind. We gaan “overstag” als de accu’s toch geladen moeten worden, dan ook maar gelijk wat voortstuwing erin. Hè hè, dat lucht op. Geduld is een schone zaak en niet mijn sterkste kant. Afgelegde afstand in 24 uur 100 mijl.

Woensdag 24 november; dag 4 Minor

Weerperikelen

Was ik gisteren een beetje benauwd dat we te oostelijk waren gebleven; nu blijken er met ons meerderen deze route te hebben gekozen. We krijgen zowel visueel contact met een boot als via de VHF en SSB. We maken een afspraak met de NL vloot om om 16.00 uur te chatten: Het wordt het Nederlands-netje. Iedereen houdt zich bezig met de vraag; hoe de windstilte op korte termijn te ontwijken. Niet dus; om 16.00 uur valt de wind bij ons compleet weg. De vraag wordt wel/niet de motor bijzetten? Een aantal hebben dat reeds gedaan (zwaarder schip en/of grotere dieseltank). Wij besluiten om dat vooralsnog te laten en dobberen 2,5 uur op een totale blakte. Daarna varen we met een windje van 5 knopen zachtjes verder. V.w.b. de ARC mag je als Cruiser de motor wel gebruiken, maar registreer je hoeveel uren je deze met de schroef in werking gedraaid hebt en daar komt dan een correctiefactor op. De 2e vraag die ons bezighoudt v.w.b het weer is: Hoe laag (20 graden Noorderbreedte?) gaat de depressie komen a.s. zondag (met sterke westenwinden) of lukt het ons om de passaatwind op te pakken? Voorlopig genieten we van een warme relaxte dag. Op het eind van de dag heeft de schipper beet: Voor de 1e keer een vis aan de haak; hij/zij ontspringt de dans door er op het laatst af te wippen. Stond voor nop klaar met de vishaak (was ik ook niet rouwig om). Afgelegde afstand in 24 uur 89 mijl

Dinsdag 23 november; dag 3 Minor

AIS

We varen hier nu vlak onder de Afrikaanse kust. Het verkeer is drukker hier. Als een tanker ons passeert en toetert wordt ik pas het vissersbootje gewaar. Er lijkt iets in het water te drijven, ja klopt, maar het is een vissertje met een buitenboordmotor op 50 mijl van de kust op weg naar een ondiepte van 44 m?

De dag (7.00 – 19.00 uur) is goed gevuld met de parasailor hijsen, nog 1x bijslapen van een van ons, SSB-net chat en koken (nasi). De overige donkere uurtjes is het wachtlopen van 4×3 uur; we blijven uitgerust zo. Ik ben erg blij met ons nieuw aangeschafte AIS-systeem. Het maakt dat ik relaxed mijn wachten draai. AIS staat voor Automatic Identification System; een actieve zender en ontvanger welke digitaal de scheepsbewegingen zichtbaar maakt (type schip, koers en snelheid). De nacht verloopt rustig met een uitgeboomde genua te loevert en grootzeil. De snelheid is zo’n 4 – 5 knopen. Afgelegde afstand in 24 uur: 127 mijl

Maandag 22 november: dag 2 Minor

The ARC SSB-Net en Dolfijnen in de nacht

We hebben vannacht goed gezeild, gemiddeld 6 knopen. (130 mijl / 24 hr.) De Duogen / sleepgenererator houdt onze accu goed op peil. Onze 2e koeling heeft weer kuren; doet het soms niet, dan weer wel. We verplaatsen alle spekjes en bacon naar de 1e koeling en minder belangrijke zaken gaan naar achter. Bij het ochtendlicht hijsen we de parasailor en de Minor beweegt zich soepel door het water. Om 12.00 uur is onze eerste dagelijkse SSB-net chat. De ARC heeft de boten welke uitgerust zijn met SSB (Single Side Band/ Korte Golf Zender) in drie groepen opgedeeld en we hebben per groep 1 uur om o.b.v. van netwerkcontrollers informatie uit te wisselen. Om ons heen zijn nu nog zo’n 7 boten (met verrekijker) zichtbaar. We hebben koers gezet naar het zuiden.
In mijn wacht van 1.30 uur tot 4.30 uur wordt ik onthaald door een school dolfijnen; wat is dat toch een fantastisch gezicht donkere ruggen welke witte golfjes veroorzaken in de volle maan! De wind trekt geleidelijk aan naar een NO 5 en van de voorspelde windstilte lijkt geen sprake. We varen heerlijk zo’n 7 knopen met grootzeil en genua. Afgelegde afstand in 24 uur: 126 mijl

Zondag 21 november Start ARC: dag 1 Minor

Start ARC

We zetten de wekker op 7.00 uur, lokale tijd, en het lukt ons eindelijk om het thuisfront te bereiken “in de daluren” met (weliswaar telefonische) skype . Internet staat hier erg onder druk; het is nog geen echte breedband en iedereen wil skypen en/of mailen.
De ochtend is warm en vochtig. Helaas moeten we in en tussen de buien door de fietsjes droog zien in te pakken en het voorzeil wisselen van High Aspect naar Genua. De gemeentelijke fanfare met cheerleaders komt ons op de steigers een aubade brengen in Carabian style; het geeft een feestelijk en opwindend tintje aan het geheel. De pieren staan volgepakt met toeschouwers cq. uitzwaaiers en de 250 boten gaan in een file naar buiten. We gaan pas op het laatst en besluiten “low profile” te starten. Rustig over de startlijn en zeker niet vooraan in het gekrioel van alle boten. Het is indrukwekkend; bij het startschip liggen een paar slepers en spuiten grote bogen water in de lucht. De start verloopt vlekkeloos en we beginnen vandaag met grootzeil en genua. Geen parasailor op, we komen nog langs het vliegveld en daar is een beruchte acceleratiezone. Het is een mooi gezicht zoveel boten op het water, al dan niet met spinnaker. Het geheel verspreid zich toch al redelijk snel en we varen rustig het donker (19.00 uur) en de nacht in. Ons wachtsysteem gaat draaien.

Zaterdag 20 november -1 dag Minor

Skippersbriefing

De dag staat vandaag in het licht van het vertrek: Er is in 3 groepen van 1 uur een Checkout geregeld door de ARC. Op de terugweg krijgt Tjebbe acute rugklachten door…? Eigenlijk niets aparts. Maar goed dat ik mee op reis mag en hem kan helpen. We halen de was op en onze verse boodschappen worden geleverd en geborgen. De steiger is druk bezig met het fruit te wassen en te drogen. Wij wassen het niet; we willen het fruit in hun natuurlijke beschermingslaag laten.
We gaan naar de skippersbriefing en krijgen van Chris Tibbs een uitstekende routeringsadvies aan de hand van het actuele weerbericht. Er zijn grofweg 2 opties met alles wat daartussen zit; Optie 1: Vaar de Grootcirkelroute (in een rechte lijn over de wereldbol van Las Palmas naar St. Lucia) of Optie 2: Vaar zover naar het zuiden “dat de boter gaat smelten” (ter hoogte van de Cape Verdes) en zet dan koers naar het westen. Het verschil in afstand zal slechts 100 mijl zijn (1 dag). Route 1 zal westenwind treffen en dus geen optie voor ons, wellicht iets voor de racers. Wij kiezen voor route 2 en verwachten voornamelijk lichte winden te krijgen, totdat we bij de Cape Verdes de Passaatwind hopen op te pikken.
Als verrassing krijgen we een via de Pakjesbootonline een bericht van de Digipiet dat er voor ons een heus Sinterklaascadeau zou liggen bij het havenkantoor! En ja het blijkt te kloppen, na enig fiets- en speurwerk krijgen we een doos met verassing aangeboden. We kunnen niet wachten en maken het open onder mom van “ je moet toch weten hoe je het moet bergen op de boot”. Twee heerlijke chocoladeletters komen te voorschijn. We zullen wachten met opeten tot 5 dec. Pakjesavond. Lieve Sinterklaas en Zwarte Piet heeeel heeeel hartelijk dank voor uw goede en gulle gift.

Vrijdag 19 november -2 dagen Minor

Farewellparty

Nog een beetje brak van de steigerparty (zijn na het eten toch nog even terug geweest) staan we om 7.00 uur met de fietsjes bij de Mercado om de verse boodschappen (groente en fruit) te bestellen. Ze worden zaterdag geleverd.
De steiger was vanmorgen bezaaid met lege flessen en allerlei borden en schaaltjes van hapjes. De dag verloopt verder met de laatste klussen (o.a. grootzeilcontrole en verbetering van de noodzeillat, een nieuwe zeillat is niet te leveren, de grabbag aanvullen met medicatie en een stukje maken voor de website).
’s Avonds is er de Farewellparty in de Real Club Nautico de Las Palmas. Het is er gezellig druk en het sluit gelukkig op een redelijke tijd (22.30 uur). Daarna is er een redelijke internetverbinding om de website te uploaden met het log van november.

Donderdag 18 november:

Aftellen/ Count Down tot de start zondag 21 november
“Count Down” -3 dagen,

We krijgen een beeld van hoe de boot er tijdens de oversteek uit gaat zien: Alle spullen zijn zoveel mogelijk gestuwd en de voorpunt is geladen. We slapen komende nacht voor het eerst in de bakboord kajuit achter(Clemens hut/ Klaas en Lies hut). Tijdens de oversteek zullen we in de stuurboord bank in de kajuit slapen (afwisselend = echt vakantie!!)
De laatste (bedden)was is ingeleverd en morgen nog op pad voor verse groente en fruit (helaas geen service van Verhallen aan boord).
Op de steiger galmt het geluid nog na van het Happy Hour van de steigerparty/ Pontoon R.
We haken af, om te eten en morgen op tijd in de Mercado (= Lokale markt voor liefst nog niet gekoelde, verse groente en fruit) te kunnen zijn.

het begint rustiger te worden in ons hoofd “het tijdspad” lijkt haalbaar.

Woensdag 17 november Voorbereidingen voor de start

We liggen inmiddels in Las Palmas en maken ons op voor het vertrek met de ARC/ Atlantic Rally for Cruisers zondag 21 nov. a.s.
Hebben hier inmiddels kennis gemaakt met de NL vloot welke met de ARC meegaat en diverse andere nationaliteiten, heel gezellig, en iedereen heeft een eigen plekje op de diverse pontoons, allemaal geparvoiseerd (versierd met vlaggen) en druk met klussen, wel een leuk sfeertje. We zijn ook druk met workshops.

De motor is nu in orde, Tjebbe heeft afgelopen zondagmiddag alle filters en aansluitingen nog doorgelopen en er lijkt nu niets meer te lekken, heb er ook wel vertrouwen in moet ik zeggen. We hopen de website voor ons vertrek nog aan te vullen met een update van november en onze motorperikelen. We hebben in La Gomera onze ontstane motorproblemen gelukkig op kunnen lossen; vervuilde diesel (bacteriegroei en water) en nieuwe verstuivers erin.

Gisteren reeds naar de dieseltank geweest om alvast af te vullen. Niet laten staan tot de laatste dag als er 250 boten willen vertrekken. Evenzo wordt er gewaarschuwd met water tanken, om niet te wachten tot de laatste dag, met risico dat je bruine troep uit de leiding krijgt. We hebben gisteren heel Las Palmas doorgefietst (allemaal hoog –laag) in de regen (sinds lange tijd), op zoek naar de houdbare yoghurt. Heb er nu 12 stuks van 500 gram, kan hier weer 12 dagen mee vooruit en maak voor de overige (12?) dagen eigen yoghurt. Ook alle boodschappen gedaan bij El Cortes Ingles, komen ze morgenvroeg om 9.00 uur afleveren. Dan moet het nog wel ergens opgeborgen worden. De boot begint al aardig vol te worden en vrijdagmorgen om 7.00 uur naar de Mercado voor verse groente en fruit. Zoals je ziet zijn we deze week “druk” voor ons doen. Had vannacht de oversteek al gemaakt, viel mee, erg easy.

Tijdens de oversteek met de ARC hier onze dagelijkse update via de ARC site.

ARC Positie via het track

and trace systeem yellowbrick, ons startnummer is 212