syMinor

Tenerife – Santa Cruz: Carnaval

Bij wegvaren op La Palma maandag zien we 2 mannen bij de schuif staan; er wordt aan gewerkt dus 😉 We varen weg met een weersvoorspelling N 3-4 Bf. mogelijk 5-6 Bf. tussen de eilanden/ acceleratiezone met weinig swell. Aanvankelijk is het motorzeilen met mooie luchten waarin de zon door het wolkendek heen breekt. Onder het genieten van een luisterboek op mijn JBL speaker spot ik vele Portugese oorlogsschepen, een kwallensoort met een doorschijnend paarsblauw transparante blaas/ zeil boven de golven uitstekend. Tussen de eilanden van la Gomera en Tenerife kunnen we zeilen. We zien de beide eilanden echter niet liggen. De lucht is dichtgetrokken, aanvankelijk denken we heiig. Het blijkt geel zand, fijnstof, het zand van de Sahara; de Calima waait en staat door. Bij de zuidpunt draait de wind ook naar het zuiden. We gaan voor anker net ten oosten van de zuidpunt bij Los Galletas. Morgen op tijd op om de hardere, noordelijke wind voor te blijven welke in de namiddag op zal komen. We slapen er goed met weinig swell. En bij het eerste daglicht anker op dus 😊 We hebben beiden last van een, lichte, hoofdpijn. Vermoedelijk t.g.v. het fijnstof van de Calima? Het is moteren, zo’n 10 Nm voor Santa Cruz krijgen we 27 kn. op kop. We kruipen dicht onder de kust en moteren stug door. Eenmaal aangelegd in de Marina doen we de hoesjes om de ankerlieren ter bescherming van het fijnstof. De Minor en alles is geel, dat spoelt er pas af na grondig schrobben en spoelen ☹

De stad Santa Cruz maakt zich op voor Carnaval, na Rio het grootste ter wereld. Vele winkelpuien worden afgedekt en podia geplaatst. We gaan in opmaat naar het Casa del Carnaval om historie en kostuums te bekijken. Er is ook een verkleedruimte met podium om in de stemming te komen 😊

We lopen over de Ramblas met haar Street Art en duiken het Museo de Bellas Artes in; klassieke en lokale kunst, nu van Roberto Batista. Met de tram gaan we ondanks een voorspelde regendag 11 km. westwaarts naar Cristobal de la Laguna. Het is de oude hoofdstad en universiteitsstad van Tenerife. Huizen met mooie 18^e -eeuwse architectuur vergelijkbaar aan de oud Spaanse koloniën, kleurrijke gevels en kerkjes.

En dan breekt HET Carnaval aan; hooggespannen verwachtingen 😊

Het officiële carnaval telt meer dan 100 groepen met elk gemiddeld 50 leden: murgas, comparsas, kostuumgroepen, rondallas en muziekgroepen. Het straatcarnaval/festival gaat door op de openbare weg en is een evenement waarbij vooral de burgerij aan deelneemt. Murgas bestaan uit een grote groep mensen die zingen met teksten die over het algemeen kritisch zijn. De composities, die vaak met humor en ironie worden uitgewerkt, zijn gebaseerd op populaire liedjes. Typerend zijn de kazoo’s (murga-fluitjes) die elk lid bij zich heeft en soms gebruikt. Een comparsa is een groep zangers, muzikanten en dansers die deelnemen aan het carnaval gebeuren en onderling ook strijden voor een eindoverwinning en om een gunstige plaats te krijgen in de carnavalstoet. Rondallas zijn vergelijkbaar met de murgas, maar hier worden de zangers begeleid door snaar- en tokkelinstrumenten. Canciones de la Risa zijn parodiegroepen die bestaan uit minimaal vijf en maximaal twaalf leden die een grappig repertoire en een geestige enscenering brengen waarbij humor steeds overheerst.

We zijn op dinsdag aangekomen en op tijd om op de Spaanse TV het verkiezingsgala Koningin Carnaval te aanschouwen. De kostuums kunnen meer dan 170 kg. wegen en de dames worden daarom op een plateau rondgereden. We scrollen er doorheen en vragen ons af of dit in deze tijd nog mag zonder kritieken 😊 In elk geval is het goed voor mijn ego; ze zijn zeker niet allemaal even slank, hihi. Het thema dit jaar is New York en na 2 jaar Covid mag het weer voluit gevierd worden.

Het zijn 2 parallelle werelden, het straatcarnaval bestaat sinds 2008 en is vergelijkbaar met ons in NL. De groepen lopen in de optocht, schaars gekleed in ‘pekskes’ met mooie glitter & glamour ondersteunt met sambamuziek  en -dans. Wij staan aan de zijlijn in onze boerenkiel met rode zakdoek 😊

Een van de podia staat op het grote plein vlakbij de haven; Plaza de Espana. Overdag is het rustig. De muziek start daar ’s avonds rond 10.00-11.00 uur en gaat een aantal nachten door tot 5.30 uur. Of er dan ook publiek bij is weten we niet, we liggen dan in bed en de boot en ons lijf resoneert mee op de techno-beat. Weinig Carnavalsmuziek in onze oren en oordopjes helpen matig. We staan brak op, maar eerder vertrekken heeft geen zin, de wind zit in de gebruikelijke NO hoek en.. daar willen wij naar toe.

We laten ‘de begrafenis van de Sardine’ voor wat het is op aswoensdag en hebben een auto gehuurd. Op naar het Parque Nacional del Teide. We rijden via de noordelijke route via Esperanza. De weg is een goed berijdbare 2-baansweg, de eerste Miradors bieden weinig uitzicht t.g.v. de nevel en regen. Boven de boomgrens en wolken wordt het helder en open. Prachtige vergezichten, bijzondere vulkanische kleuren, gesteente en rotsformaties. We stoppen bij het Visitors Center, ik drink warme chocomel met slagroom (de temperatuur rechtvaardigt dit) en maken een, korte, wandeling bij het bergstation beneden op 2370 m. De Teleferico brengt ons van 2370 m. naar 3574 m. Hier geen extra wandelingen meer, het is letterlijk zo al adembenemend, we zijn dan ook niet geacclimatiseerd om te klimmen/ stijgen  😊 Eenmaal bij de auto nemen we de zuidelijke route terug. Een bijzonder mooie route aan de droge en zonnige kant van het eiland. Via Vilaflor en Granadilla rijden we in valleien waar de amandelbloesem uitbundig bloeit. We stoppen nog even bij een Mercadona voor vers boodschappen en draaien de snelweg op welke ons langs de oostzijde terugbrengt naar Sta Cruz. We leveren de huurauto in en verwerken onze indrukken aan boord.

Gelukkig laat de ‘begrafenis van de Sardine’ ons een ongestoorde nachtrust en staan we ’s ochtends fit op om afscheid te nemen van Tenerife. De windrichting is gunstig en dat gaatje moeten we pikken. Rond de Canarische Eilanden staat gebruikelijk een NO wind en om daar 130 mijl tegenop te moeten boksen is geen prettig vooruitzicht. Het waait nu N-NW 15-20 kn. De eerste 50 NM is het 60 graden aan de wind en daarna kunnen we 30 graden afvallen in één rechte koerslijn naar Lanzarote. Uit de windschaduw van Tenerife zetten we 1 rif in het grootzeil en zeilen we zonder bijzonderheden verder. De shipping lanes van Tenerife en Gran Canaria zijn ook rustig ’s nachts. Om 10.15 uur vertrokken en daags erna om 8.30 uur afgemeerd in Marina Rubicon, Lanzarote met 1,5 moteruren, niet gek vinden wij 😊

Na 6 weken en ‘een rondje Canarisch’ weer terug ‘op honk’. Een mooie tocht en mooie eilanden, elk met een andere sfeer. El Hierro, een klein natuureiland in het uiterste zuidwesten, hebben we niet aangedaan. Er moet nog iets te wensen blijven, nietwaar?

We zijn op tijd terug om schoon schip te maken en voor te bereiden om 1 maand naar huis te vliegen. We laten ons nog aangenaam verrassen door een bezoek aan LagOmar. Een bijzonder en mooi organisch huis in de lava gebouwd door César Manrique en welke Omar Sharif verspeelde tijdens een bridgespel. In Lanzarote treffen we de bemanning van de Flying Swan, ze zijn op bezoek bij Luna Verde en het is een gezellig weerzien met zijn zessen. We halen gezamenlijke herinneringen op aan onze ARC van 2010 en ze zitten in hetzelfde vliegtuig terug naar NL.