syMinor

La Palma: Roadtrip 2: -> Parque Nacional de Taburiente: Observatorios Astrofisicos

Op naar La Palma nu, iets eerder als bedoeld, maar wel het weergaatje benuttend en niet 55 Nm. tegen een noordenwind in moeten hakken later. Het waait NO 3-4 Bf. en het is lekker zeilen. Nou ja lekker.. de Minor gaat lekker, ik voel me ondanks een pilletje minder en katterig. Vraag uit voorzorg een 2e pilletje met een glas water en gebaar nog dat ik een puts wil, maar…..te laat ☹ Het pilletje met water en gal komt als een speer naar buiten en deels over boord maar deels ook recht de kuip in. Mijn lief ruimt de rotzooi op en ik ga plat, even later toch maar binnen plat, het is frisjes. Na 2 uur pitten ben ik weer boven Jan. Heb slechts de koffieronde gemist. Dit is al de 2e keer hier dat ik katterig ben; is het de wind in combinatie met de swell hier? Verder een rustige zeiltocht geen last van de acceleratiezone nu en bij aanleggen in Santa Cruz de la Palma nog net een regenbui op onze nek. De Marina is rustig met voldoende vrije plaatsen. De Marineros draait na ons direct de schuif bij de haveningang omhoog en de lichten gaan op driedubbel rood. Beschutting voor de swell welke hier in komt vanuit het zuiden.

 

 

 

De hoofdstad Sta Cruz de la Palma heeft een mooi oud klein gedeelte; één centrale straat heen en langs de boulevard terug. De rest van de bebouwing gaat steil omhoog de berg op. Een grotere supermarkt is hier slechts met een auto bereikbaar. Het blijkt op het hele eiland zo te zijn. Het moet een van de steilste eilanden van de wereld zijn. We huren ook hier een auto, de prijzen worden beïnvloed door de aanwezigheid van ferry- en cruiseboten.

Onze roadtrip dag 1 gaat eerst naar het zuiden, naar Fuencaliente, een koffiestop bij een heerlijke Panaderia met gebak en dan afdalen naar de kust naar de Faro/ vuurtoren en Salinas/ zoutpannen. Onze klim terug naar het noorden via de westkust gaat door grote getale bananenplantages. Ze zijn afgedekt met canvas doek/ constructies. Geleidelijk aan komen we in het gebied van de vulkaanuitbarsting. De Vulcan de Tajogaite, 1120 m. hoog, is hier ontstaan met een uitbarsting die begon op 19 sept. en duurde tot dec. 2021 Op de kaart is een donkerbruine vlek aangegeven met slechts één weg aangelegd en deels nog onder constructie. Bijzonder en apart; de vulkaan rookt nog en op de weg staan verkeerswaarschuwingsborden met ‘Caliente’ of ‘ Fin de zona Caliente’ De, gestolde, aardlagen zien er ook bijzonder uit. We zijn er heel stilletjes langsgereden op advies van Mette; anders wordt ie opnieuw wakker 😊

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We dalen af naar de kust naar Puerto Tazacorte, een mooie Marina tegen de achtergrond van ook hier een steile bergwand. De route naar boven is 10 min. steil klimmen met de auto of bus. Een voetpad zien we, vooralsnog, niet. We genieten van een heerlijke lunch hier en besluiten om niet met de Minor hier naartoe te varen. Het kost ons 1 dag heen en weer 1 dag terugvaren en.. we willen ook nog op tijd terug zijn op Tenerife voor Carnaval. Van hieruit gaan we dwars het eiland over terug naar het oosten en slaan we na El Paso naar het noorden af. Naar de Mirador de la Cumbrecita op 1287 m. in het Parque Nacional de Caldera de Taburiente. Het is na vieren; dus mogen we zo, zonder te reserveren doorrijden. De slagboom staat open. Boven zijn er beperkte parkeerplaatsen. Een wandeling zit er niet meer in; de kortste duurt 1,5 uur en het is inmiddels 16.30 uur. Het is er mistig en koud, maar erg mooi. In de dalen staan de amandelbomen in volle bloesem, prachtig!

 

 

 

Dag 2 van onze roadtrip gaat direct de berg op, NW het binnenland in. De weg was begin van de week afgesloten t.g.v. vorst. Nu is hij geopend en staat er enkel een waarschuwing. Het is helder open weer, weinig bewolking. De 46 km. rijden we steil klimmend en zigzaggend met haarspeldbochten in 1.15 uur naar boven. Boven in het Parque Nacional is het Observatorio Astrofisico Roque de los Muchachos op 2426 m. Het staat hier omdat dit de op een na beste plaats (ná het Mauna Kea-observatorium op Hawaii) voor astronomisch onderzoek is op het noordelijk halfrond. Hier is de minste lichtvervuiling; IDA/ International Dark-Sky Association. Een rondleiding lukt niet meer, via internet, in de periode dat we er zijn; alles is volgeboekt. Iets verderop is een nieuw Visitors Center met uitleg en toelichting. Het is koud van 18 graden op zeeniveau naar 1 graad hierboven. Onderweg zagen we hele velden bruine varens, bevroren? En zijn nu boven de boomgrens met sneeuwresten en ijspegels. We dalen af via de noordwestelijke route, beduidend korter maar dus ook steiler. We vervolgen onze weg terug langs het noorden naar het noordoosten. De weg is continu slingerend hoog-laag en blijft voornamelijk hoog in de bergen. We hebben mooie Miradors/ uitzichten en verder door dichte bebossing en begroeiing. We dalen af naar San Andres Y Sauces en lunchen bij Puerto Espindola dichtbij ‘Charco Azul’. Natuurlijke zwembaden, een beetje achterhaalde glorie, jaren 60, vinden wij. Dan nog even gebruik maken van de auto om vers boodschappen in te slaan en dan leveren we hem weer in.We genieten na en komen bij op de Minor. De boten in de haven dansen op en neer in de heftige swell vanuit het zuiden. De schuif staan al 2 dagen open en de lichten staan op dubbel groen en wit!? Navraag ’s morgens vroeg bij de Marineros blijkt dat hij stuk is en….’zij gaan er niet over’ haha. Gelukkig dooft de swell na nog 1 dag uit en is het te doen. We wachten op een weergaatje om naar Tenerife te varen. De heersende windrichting is hier noordoost.