syMinor

Azoren – Faial – Horta: zicht op Pico

 

De 90 mijl naar Terceira is een beetje een saaie zeildag. We vertrekken vroeg en worden om 6.30 uur uitgezwaaid door de bemanning van de ‘Mon Repos’. De Elisa vertrek tegelijkertijd, zij hebben als doel Praia da Vitoria, de noordoostpunt van Terceira. Wij opteren voor Angra do Heroismo de hoofdstad van het eiland. Een van de 5 centraal gelegen eilanden van de Azoren; Terceira, Sao Jorge, Faial, Pico en Graciosa. De westelijke eilanden; Ilha das Flores en Ilha do Corvo, zullen we niet aandoen met de Minor. Onze verzekering dekt dat gebied niet en het ligt ook 31 graden west. De haven is er onbeschut t.b.v. westenwinden en een aantal jaren geleden ook beschadigd door een storm. We leggen om 21.30 uur vast, het is nog net een beetje licht. Het was een grijsgrauwe en kouwe dag met enkele regenbuien. Niet echt inspirerend zeilen. We sluiten de dag af met een glaasje wijn en kruipen lekker in onze kooi 😊 ’s Ochtends verkassen we op verzoek van de havenmeester.Mijn schipper besteld hier een nieuwe drive voor de stuurautomaat. Hij geeft een storingssignaal ‘moterinstall’ en vertrouwt het niet. We hebben wel een ‘thuiskomertje’ (een wielpillot) maar is toch van plan hem komende winter te vervangen, na 24 jaar trouwe dienst. We bestellen hem nu bij Dien Boone en komen hier op onze terugweg toch langs. Verwachtte levertijd zo’n 6-12 werkdagen met PostNL, we gaan het zien. Ook gaat hij hier weer verder met de watermaker, er zit hier ook een dealer, hij werkt nog niet sinds onze winterstop ☹. We wandelen door Angra do Heroismo en we ervaren het veel drukker en veel meer ontwikkelt in vergelijking met 2012; veel minder ‘mum&dads’ restaurantjes van weleer. Daags erna is het ‘raining cats & dogs’, onze bustour skippen we tot nader orde en we maken er een was- en websitedag van.

We gaan, met een tussenstop op Sao Jorge; Velas, naar het westen naar Horta op Faial.

In Velas genieten we ’s avonds in het donker van het ‘oorverdovende’ lawaai van the Cagarro bird/ Cory’s shearwater/ Kuhl pijlstormvogel, deze is specifiek/ endemisch voor de Azoren. 75% van de populatie bevindt zich hier en nestelt nu in de rotsen met haar jong. We willen nu naar Horta om de hausse vanuit de Carieb voor te zijn 😊 Nou….de drukte voor zijn hihi, vergeet het maar. Het is er al aardig druk. We hebben gisteren gebeld en nu via de marifoon contact. Ga eerst maar voor anker en kom dan maar inklaren. Ook het ankergebied is redelijk vol, maar desondanks laten we ons anker keurig vallen tussen 2 boten en laten de Minor achteruit zakken door de ketting te vieren. Het anker houdt goed; het lijkt erop dat de ankergrond opgeschoond is van ongerechtigheden in de baai. We liggen perfect. Mijn schipper pompt de Minoris op en gaat met haar naar de wal. Ik blijf achter en hou ankerwacht, het poeiert ineens redelijk hier. We krijgen een mooi plekje aan de vaste kade en er wordt gestapeld. We gaan als eerste naar Café Peter Sport, HET etablissement voor alle zeilers welke hier samen komen na een Atlantic crossing. Onderweg zoeken we onze muurschildering op de kademuur. We vinden hem nog terug in redelijke staat van 2012, evenals van andere bekende bootjes. Het is een ware memory lane 😊 Horta en haar haven heeft ook een speciale vibe. Het weer is onbestendig en hier liggen is zeker geen straf. We zetten voor het eerst in één jaar de kuiptent op t.b.v. regenbuien. De temperatuur is goed. Het gebruikelijke Azoren Hoog ligt nu voor de westkust van Ierland. Voorlopig is het nog niet vertrekken naar Brest. De Toubab en de JestX arriveren ook terwijl we er liggen.

 

 

 

We boeken met zijn allen een dagtour naar Pico. Met de ferry voor 3.80 (adult) / 2.60 (senior) p.p. een kleine 25 min. varen (er is geen goede Marina en ankeren is er te diep). Carlos, enkel Portugees sprekend, rijdt ons ‘een grand tour’ met zijn 6 persoonstaxi naar de highlights van Pico, allen op de lager gelegen delen aan de kust. Pico; de hoogste berg van Portugal met haar 2351 m. blijft vandaag in de nevel hangen, het regent een aantal malen. Beklimmen doen we hem niet; dat blijkt toch wel een pittige uitdaging. We rijden naar de wijnveldjes; kleine percelen ommuurd met lavasteen. We worden genodigd om bij hem thuis in zijn casa te komen. Wat zijn we verwend met alle gemakken en luxe; we krijgen in zijn sobere casa brood, lokale kaas en wijn en aguardente aangeboden. We stoppen bij Miradouro’s maar het weer maakt het zicht beperkt. Het is een weelderig groen eiland. We stoppen en genieten aan de westpunt van een heerlijke lunch. We gaan verder langs het noorden en bezoeken het whalemuseum en -fabriek met haar verleden en historie. Nog langs mooie rotsformaties en natuurlijke zwembaden en dan zeggen we Pico gedag.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Horta stroomt verder vol met bootjes uit de Carieb. We hebben het gezellig druk met socializen, happy hours en uit eten. We maken kennis met o.a. de bemanning van de Janjorem, Jolly Seawitch, Gallinago en Halea. Inmiddels is het juni en dat beïnvloedt de prijzen van de autohuur: 85.- euro voor 1 dag vinden we toch wel veel en zien er van af. We hebben in 2010 de Caldeira en de Vulcao dos Capelinhos aan de westpunt van het eiland reeds bezocht en geloven het wel. We houden het bij wandelen en genieten van de vibe van Horta. We updaten onze muurschildering. De haven en ankerbaai ligt mudje vol als het een aantal dagen hard gaat waaien. De swell staat daarbij goed door. Het is heftig liggen voor de ankeraars ☹ Als de wind afzwakt wil mijn schipper op tijd terug naar Terceira voor ons pakketje uit NL. het moet er ook niet gaan zwerven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zeilen naar Velas op Sao Jorge en mijn schipper krijgt, eindelijk, de watermaker aan de praat. Heerlijk; we zijn er blij mee. Betekent lekker kunnen douchen op de laatste etappe naar de kust van het vasteland, vermoedelijk Frankrijk; Camaret sur mer. 😊

In Velas liggen aardig wat NLse boten uit de Carieb, welke Horta, even, overgeslagen hebben i.v.m. de drukte en het slechte ankerweer. Er wordt een gezellige bbq georganiseerd op het haventerrein en ik ben ‘by far’ de oudste; moet niet gekker worden 😊

We wandelen door het stadje en zijn verder lui en ‘limen’ zoals ze dat in Trinidad noemen. De laatste dag maken we ons kwaad de Moro Grande op te lopen. We doen de was, scheer mijn lief zijn haar en poetsen de boot. Mijn schipper probeert de tracking van ons pakket te volgen, maar het blijft bij proberen, vooralsnog vruchteloos ☹

 

 

 

 

 

 

 

,

 

 

 

 

De zeiltocht terug naar Terceira is mooi; 50 mijl met een achterlijk/ bakstagwindje van 12-20 knopen. In Angra do Heroismo krijgen we de laatste ligplaats in een box recht voor de haveningang, de swell staat er goed door ☹. Het pakket van 14 kg is nu na 3 weken nog niet gearriveerd. Post.nl kampt met logistieke problemen. De vraag is of we onze nieuwe drive van de autopilot nog op tijd ontvangen. Vooralsnog is er ook nog geen goed weather window om naar het vasteland van Europa te vertrekken. Wij opteren voor Frankrijk; Camaret sur mer. Kan natuurlijk onderweg zo maar anders worden. 1150 Nautical mijl; we verwachten er zo’n 10 dagen over te doen. De laatste etappe en langste oversteek van deze reis ’22-’23. We ontmoeten hier nog even de Mon Repos met hun opstappers en buurten gezellig bij. Het Festas Sanjoaninas vangt vrijdag 23 juni aan. Angra en het hele eiland maakt zich op voor dit belangrijke feest, wat een week duurt. Voor 22 juni moeten we plaats maken in den haven t.b.v. een regatta die week. Buiten voor anker is redelijk swelly en geen optie. We gaan op ontdekking met de bus naar Praia da Vitoria aan de oostkust van het eiland. Het wordt een regendag. Het blijkt een mooi beschutte ankerbaai met een, kleine, Marina en als klapper op de vuurpijl een grote Continente op loopafstand, een supermarkt dus 😊. Zo langzaam aan komen we in de vertrekmodus; we sjouwen de stad heuvelop door op zoek naar passende reserve O-ringen voor de watermaker en vinden ze. De moterolie wordt ververst, wasjes worden gedraaid, gefoerageerd. Op maandagmorgen 8.30 uur loop ik, nogmaals, steil de straten op naar mijn afspraak bij de kapper in Angra. Helaas hij is onze afspraak vergeten en gesloten. Daarna gooien we los en varen we 17 mijl naar de oostkust naar Praia da Vitoria. Het pakket is nog niet bezorgd, we kunnen dit evt. nog met de bus ophalen. We liggen hier goed en het weervenster lijkt zich in gunstige zin te ontwikkelen. Het Azoren Hoog verplaatst zich meer naar het zuiden, waar het behoort te liggen. ’s Middags besluiten we het pakket terug te laten sturen naar de leverancier. Post.nl weet niet veel meer na 1 week zoeken. 3 uur later belt de havenmeester van Angra; het pakket is bezorgd! Dus voor 20.- met de taxi even ophalen 😊.

Na een finale check van de gribfiles geeft mijn schipper het sein groen en gaan we opschalen. We gaan vertrekken! Bye bye Azoren; wonderschone eilanden, het was ons bijzonder aangenaam!

Onze tracking is te volgen op onze website www.syminor.com a.d.h.v. post’s m.b.v. Iridium Go. Wij verwachten te vertrekken op woensdag 21 juni van Terceira naar Frankrijk, Camaret sur mer. 1150 NM, verwachtte vaartijd ca. 10 dagen. Voor spoedberichten zijn we bereikbaar op  call-sign@sailmail.com OPM: alleen tekst. (call-sign zijn onze marifoon roepletters dit om spam te voorkomen).