syMinor

 

 

Vooralsnog kabbelt ons leven rustig voort. Bijkomend voordeel: het huis is inmiddels spic en span opgeruimd en geschilderd. Op 21 april is er op tv een persconferentie van Rutte welke spreekt over ‘de nieuwe werkelijkheid’.Geleidelijk aan worden de teugels gevierd met in achtneming van de regels en een leven op afstand van 1,5 meter. Vaste ligplaatshouders met eigen sanitair zijn ook weer welkom in de haven. We zetten de antifouling op het onderwaterschip, laden de boot in en de Minor is klaar om te water gelaten te worden. Op 13 mei varen we de Minor in 2 dagen terug naar onze thuishaven. Overnachten doen we aan de buitenkant van de wachtsteiger van ’t Volkerak, passanten zijn nog nergens welkom. We vinden het psychologisch fijn om met ons zusterschip ‘de Spirit of Ahra’ op te varen; je weet maar nooit met een nieuwe motor of er iets gaat haperen. Dat blijkt alles mee te vallen, m.u.v. lucht in de brandstofleiding. Bijzonder is dat de rollen omgedraaid worden; we mogen ‘de Spirit of Ahra’ de Krammersluis uitslepen en meenemen naar Herkingen; hun keerkoppeling zit vast ☹. Daags erna nog de mast gezet en in het weekend onder een mooi licht briesje de zeilen aangeslagen en getoetst of de nieuwe verstaging passend is.     WSV Beatrix -Minor

Een heerlijk rustgevend gevoel om te weten dat de Minor klaar ligt te wachten op mij als ‘drijvende caravan’ voor na mijn total knee operatie. Vol vertrouwen geef ik me, mentaal over aan dit proces; ik ben er klaar voor. Ook mijn lief werpt zich op als ‘Floris Nightingale’ en ik word 24/7 goed verzorgd in ons all-inclusive huis 🙂 Het werpt zijn vruchten af; een ongecompliceerd herstel en in de 4^e week verplaats ik me, zittend op de achterbank met mijn been horizontaal en onder meenemen van 2 elleboogstokken en een ‘grondfietsje’, voor een weekendje naar de boot. Ook daar kan ik oefenen en werken aan herstel. Nog 4 weken verder en we zeilen weer met een licht windje op de Grevelingen 😉  Het is ook zalig om weer te socializen in de haven. We drinken gezamenlijk koffie, borrelen en barbecueën volop op 1,5 meter, meestal in de open lucht, het is vaak mooi weer. We hebben ons nieuwe Bimini-doek zelfs hard nodig en liggen weer achter ons anker te zwieren!    

V.w.b. mijn jongste broer; de zaterdag van Carnaval, 22 februari, is de laatste keer geweest dat ik Clemens fysiek ontmoet heb. Aanvankelijk had hun huisje last van het besmettelijke Noro-virus, dat verspreidde zich verder zodat een volledige afsluiting van de woonlocatie de Donksbergen noodzakelijk werd. Door de komst van het Corona-virus is deze isolatie naadloos doorgezet. Wellicht is dit hun geluk geweest met als gevolg amper besmettingen. Nadeel hiervan was wel een lange periode was van beeldbellen en raambezoek. Na 17 weken is er, 17 juni bijna 4 maanden verder, gelukkig een versoepeling in de bezoekregeling. We mogen gaan wandelen en koffiedrinken op gepaste afstand. Eindelijk; een veel natuurlijkere bezoekregeling welke passender is voor hem. Wat hij ingeleverd heeft t.g.v. deze sociale isolatie is nooit hard te maken, rare en nare tijden ☹