Vanuit Port du Crouesty zetten we zeil naar Ile Hoëdic. Tijdens onze voorbereidingen in Port du Crouesty is er zeemist opgekomen. We gaan toch naar Ile Hoëdic om morgenvroeg geen last meer te hebben van de tegenstroom in de Baie de Quiberon. De Minor is afgetankt v.w.b. diesel, water, (verse) foerage, voorgekookt en tiptop in orde en schoon 🙂
Ik oefen in de zeemist nog maar even met de radar; mijn schipper snapt niet dat ik dat weer vergeten kan zijn in 1 jaar 🙂 We gaan de Golf van Biskaje oversteken en dat is van hieruit 340 mijl. We verwachten er zo’n 57-68 uur over te doen (vaarsnelheid 6-5 kn.). De gribfiles zijn stabiel en geven in het begin weinig wind, dus vermoedelijk: de eerste uren motoren en op het laatst zal de ‘Potugese Noord’ wel doorstaan met zo’n 20-25 kn. La houle (Fr.) el marejada (Sp.), the swell (Eng.) oftewel de deining is laag en komt vanuit het westen en zal min of meer dwars op de wind staan: we gaan het zien. Neem uit voorzorg maar een ‘pilletje’ om niet zeeziek te worden 🙂
We gaan aan de oostzijde van Ile Hoëdic voor anker bij Grand Mulon voor beschutting van de noordelijke wind. Het is er al redelijk druk, het is weekend en we tellen zo’n 45 boten. Op een Duitser en wij na zijn het allen Fransen. Het is HW/ hoog water en er staat een redelijke deining. Iedereen ligt te schommelen. We gaan niet naar de kant; we steken de (gas) BBQ aan en liggen op tijd plat. ‘Ochtends om half acht worden we wakker van een stevige wind welke giert en doorzet tot 22 kn. Velen bootjes vertrekken omdat ze krabben. De Minor ligt stevig vast aan haar anker en we wachten de dreigende onweersbui af, douchen en gaan rond 9.00 uur anker op.
Dag 1
Tot 12 uur is het motoren onder Belle Ile door met een zwak windje 2 Bf. We zien de Douane Français haar koers wijzigen en opstomen naar de Minor. Gelukkig blijft het deze keer bij een marifoonoproep en na uitwisseling van onze reisplannen wensen ze ons een goede vaart. De wind trekt aan tot een NNW 15 kn. en we zeilen 6 kn. met een half tot ruime wind in één rechte koerslijn naar A Coruna; er zijn geen obstakels hier en voldoende diepgang
(5500 m.) 🙂 De nacht heeft geen maan maar het firmament is helder bezaaid met sterren met een mooi schijnsel van het melkwegstelsel. Vele onweersflitsen, hoog aan de hemel, trekken eerst aan stuurboord en later aan bakboord voorbij. We zetten de motor een uurtje aan en krijgen er, gelukkig, geen last van. De wind varieert van 11 tot 18 met uitschieters naar 20/22 kn. In de ochtend is de hemel dicht getrokken met bewolking en zwakt de wind af tot een 12-13 kn. Er is amper scheepvaart, dus we draaien rustige wachten van 3 uur. De noordenwind is wel fris. Afgelegde afstand in 24 uur is 160 Nm.
Dag 2.
De dag zet zich voort onder bewolkte hemel en een rustig windje: N 4 Bf./ 11-16 kn. We gaan beiden nog een keer terug naar kooi om bij te slapen. De 1e nacht slapen we nog niet echt in ons wachtsysteem. Dat patroon ontwikkelt zich pas na 2 a 3 nachten. Dan ben je voldoende moe en zo ‘ingeslingerd’ dan val je meteen in slaap als je hoofd het kussen raakt. Dat is de reden dat we liever een aantal nachten doorzeilen als slechts één nachtje; dat is veel vermoeiender. Ik herinner me dat ik na 26 nachten bij aankomst in St. Lucia (Caribbean) volledig uitgerust was en al ‘lag te wachten’ tot de schipper me zou wekken na 3 uur. Hij liet me echter langer liggen omdat hij de aanloop naar St. Lucia voor zijn rekening nam en vermoedde dat hij anders toch wel stand by zou moeten zijn 🙂 Stresskip die ik (dan) kan zijn. Maar niet hier; hier is het relaxt zoals oceaanzeilen en niet het drukke Kanaal. De Duogen (sleepgenerator) houdt onze accu’s op peil bij deze bewolkte hemel. We hebben een, voor ons, nieuwe schrijfster ontdekt; Karen Rose en lezen heerlijk weg. Om ons heen is niet meer als een ‘Blue Desert’ het liedje van ‘Sailor’ 40 jaar terug. We worden (gelukkig) oud 😉 We zijn gekleed in fleecetrui en spijkerbroek en na een technisch inspectierondje van de schipper gaat het wachtschema in voor de nacht. Hij gaat naar bed en ik geniet van een mooie zonsondergang. Het waait NE18-20 kn. en we kruisen de zee af; dan loopt de Minor op haar best i.p.v. ‘plat voor het laken’
Om 2.15 uur word ik uit bed gehaald om te helpen een 1e rif te zetten in het grootzeil. Het waait inmiddels 20-25 kn. en de Minor maakt forse schuivers door de opgebouwde zee.
Mijn 2e wacht om 3.00 uur is er een van pikdonker i.v.m. de bewolking en geen maan. Ik ben druk met AIS om de scheepvaart (3 vissers en een Belgisch zeiljacht) te monitoren. Daarna steeds een marifoonoproep voor PExxxx in het Spaans, maar niet te verstaan welke precies en ik kan niets ontdekken wat in de weg zou kunnen zitten. Draag mijn wacht om 6.00 uur over en ga lekker, in een hobbelige kooi, naar bed. Kom er nog even uit voor een gijp meer naar de kust toe. Zeilaanpassingen/ -wisselingen en manoeuvres doen we nooit alleen.
Afgelegde afstand in 24 uur is 156 Nm (mede door het afkruisen meer mijlen gemaakt; maar dan is alles wel beheersbaar en dus wel zo fijn 🙂 )
Dag 3.
De ochtend blijft grauw bewolkt, maar we houden het wel droog. We zitten sinds de nacht in zeilpak, muts en handschoenen voor de koude noordoostenwind en doen de aanloop naar de kust samen. De zee heeft zich aardig opgebouwd en de diepte verminderd hier van 2400 m. naar 600 m. naar 75 m.
We tuigen af achter het breakwater van A Coruna en varen door naar ‘Real Club Nautico de la Coruna’ dichter bij de stad als in 2010. We liggen om 15.00 uur vast in een box. Er heerst hier direct al een ander sfeertje van cruisers/ lange afstand zeilers i.t.t. Frankrijk. Een bont gezelschap van allerlei nationaliteiten en diverse NL-se vlaggen. We maken schoon schip, douchen en belonen ons met heerlijke tapas en een cerveza/ vino en op tijd naar bed 🙂
Totaal afgelegde afstand 160+156+42=358 Nm in 54 uur = 6.6 Nm/hr. Totaal motor uren = 4.44 hr.
We zijn benieuwd wat Galicië ons gaat brengen!
