Mull of Kintyre oh mist rolling in from, the sea
my desire, is always to be here, Oh Mull of Kintyre
Far have I travelled, and much have I seen……
In dichte mist, helemaal in de sfeer van de muziek van Paul McCartney gooien we onze lijnen los op Rathlin Island. Met hulp van AIS/ Automatic Identification System en radar moet dat geen probleem zijn. Benmore of Fairhead, het laatste stukje Ierland, op 1 mijl afstand, ligt als een zwarte muur, bijna geheel in de mist. Er staat weinig wind en de Minor wordt met 4,5 knoop stroom mee door de MacDonnel race gesleurd (het log tikt 9,5 kn. door het water 🙂 ) Halverwege trekt de mist op en zien we de beroemde Mull of Kintyre, haar lighthouse en 3 andere, reeds eerder op AIS gespotte, boten.
In de Kilbrannan Sound verdwijnt de swell/ deining en kunnen we zeil zetten; er steekt een licht windje op. Onze 1e haven in West Schotland waar we afmeren is Campbeltown aan de oostkant van en op het schiereiland Kintyre. Een prima haven om onze foerage aan te vullen. De haven stroomt vol met zeilboten en ze zijn ’s ochtends ook allemaal weer op tijd weg. Een ander soort vaargedrag. We gaan over van cruisers- naar een zeilersgebied.
We pakken onze kaarten en pilots erbij om te bedenken wat we, in detail, nu willen gaan doen in West Schotland. We filteren de metataal er zoveel mogelijk uit; alles is ‘lovely’ en/of ‘dangerous’. Het ene is altijd subjectief en persoons-/ tijd-/ moment gebonden, het andere is een kwestie van goed rekenen v.w.b. stroming en getijde en dat geldt hier slechts voor de passages: engtes van vaarwater.
Lastiger is het ontrafelen van de namen. De pilots en (digitale) kaarten geven niet dezelfde namen weer. De een spreekt over het land en/of ankergebied, de ander over het water. En.. het zijn ware tongbrekers die Schotse namen (Ardnamurchan, Craobhaven, Puilladobhrain = poel van de otter).
Een aantal belangrijke begrippen: Glen staat voor dal, Firth is water. We kopen een overzichtskaart van Schotland: ‘the West of Scotland Sailing Map’ voor 9.50 pond en de mist in ons hoofd trekt op 🙂
Het mooie zomerweer houdt aan en we profiteren ervan.
Als mijn schipper ’s ochtends bij vers brood halen ook 0% bier mee wil nemen kan en mag dat niet. Dat staat in de kassa geregistreerd als alcohol en volgens de wet mag dat niet voor 10.00 uur verkocht worden. Zal wel te maken hebben met al die whiskydestilleerderijen hier in Campeltown (meer als 30 in het verleden). Een uitdrukking hier is dan ook: ‘Loch, I wish you where whisky…for I would drink you dry’.
We varen het Kilbrannan Sound op de motor verder door naar het noorden. Het waait wederom minder als 10 kn, De sound en omgeving doet ons hier aan Noorwegen denken. Het is hier groener en meer begroeid als in Ierland. We zijn voor het eerst, zo dicht onder land, offline. We stoppen in Tarbert en genieten van een BBQ aan boord.
Dit is onze aanloop voor het Crinankanaal. Dit kanaal, daterend van begin 1800, is een veelgebruikte short cut om vanuit de Firth of Clyde in de Sound of Jura te komen. Het is 9 mijl lang en loopt van Ardrishaig tot Crinan. Het zijn 15 sluizen en 7 bruggen welke je, deels, zelf mag bedienen. Dat mijn schipper dit mag doen en er 12,50 pond per meter voor mag betalen, maakt hem erg blij (maar niet heus). Gelukkig ontvangen we maar liefst 5% korting met een voucher uit een gratis gids (7,50 pond haha) en ik vind alles ‘lovely’. Het is zo kleinschalig en kneuterig. Een mooi landschap met volop bloeiende wilde bloemen langs de oevers en grazende schotse hooglanders in de wei. Het kost je minimaal 2 dagen en je mag er 4 nachten verblijven. Hijzelf was (achteraf) liever de 70 mijl om de peninsula gevaren; was sneller 🙂 We worden gedwongen te stoppen in Cairnbaan. Dit om water te sparen in het kanaal; het heeft hier de laatste 4 weken niet geregend. Daags erna is het wachten op groen licht om in konvooi verder te gaan. We passen er met 3 zeilboten net in (sluis 26 bij 6 m). Het wordt een gezellige dag, opvarend met de Esprit en Elektra. Als we de laatste (zee)sluis uitkomen zien we de boten in Loch Crinan, onbeschut, hobbelen achter hun anker bij een NW 15 kn. We zetten zeil en besluiten nog zo’n 13 mijl door te varen naar Craobhaven; één slag hoog aan de wind om hoogte te winnen en dan overstag en geleidelijk aan afvallen. We zijn er zo (sneller als het hele kanaal aldus mijn schipper 🙂 )
Crinankanaal: Ardrishaig -> Cairnbaan
Crinankanaal: Cairnbaan -> Crinan Harbour
Craobhaven (‘Croove haven’ uitsprekend) is een Marina in the middle of nowwhere met goede faciliteiten. We tanken er diesel en kopen een stroomatlas en 3 pilots van de CCC/ Clyde Cruising Club. We kunnen nu echt vooruit. Het is zonnig en er staat een zuidenwind van 3-4 Bf. We blijven niet in de haven maar motoren het korte stukje naar Loch Melfort en pikken een mooring op in Fearnach Bay. We maken er een wandeling. Doorgaan heeft geen zin i.v.m. het tij. Dat is daags erop goed te merken: we staan vroeg op en lopen 9 knopen in de Cuan Sound. Het stroomt hier als de pieten in dit stukje! Het is de verbinding naar the Firth of Lorn. We passeren de ankerbaai met de intrigerende naam: Puilladobhrain (poel van de otter) maar besluiten door te gaan naar Oban.
Loch Melfort: Fearnach Bay -> Oban: Cuan Sound
Nu het weer nog zo mooi is kunnen we beter onze kans waarnemen om koers te zetten naar de Outer Hebriden en ons voorbereiden om langer op ons zelf aangewezen te zijn.
Oban is een gezellig drukke vissersplaats op het vasteland van Schotland met ferry’s voor de eilanden van de Inner Hebriden. We liggen er in de, nieuwe, Oban Transit Marina aan de stadszijde. Maken schoon schip, vullen de watertanks af, foerageren optimaal verse waren en gaan lekker uit eten. Alles draait hier om verse vis, schaal- en schelpdieren; heerlijk! We draaien geen was; dat kan alleen, uitbesteed, bij de laundry en het is zaterdag na 13.00 uur; dus gesloten. We gaan het wel zien, wellicht verderop in Tobermory?
Gistermiddag sloeg het weer al om en vanochtend bij opstaan is het bewolkt met een licht drizzle/ motregen. Het waait WSW met een spreiding van 5-15 kn. We zetten zeil en varen de Sound of Mull in. Af en toe moet de motor, helaas, bij. We passeren Duart Castle; we zijn op weg naar Tobermory op het eiland Mull. ‘Iedereen’ heeft dezelfde bestemming. Het is zondag en de zomervakantie is hier sinds 1 week van start. De Marina ligt vol en we pakken een mooring op. We liggen er goed met zicht op de, pittoresk geschilderde, huisjes aan de haven. Ik kan er mijn was draaien en ga dat als 1e ook doen. Grappig om (weer) te merken dat de ‘wasplaats’ echt een plaats van ontmoetingen is. Je bent aan het wachten en je raakt in gesprek met elkaar; vrouwen van de Rona, Blue Moon en Esprit lopen ook in en uit. We ervaren hier het genot van onze kuiptent met het wisselvallige weer. Daags erna besluiten we hier te blijven; er zit een noordelijke component in de wind en we willen niet ‘hakken’ tegen de wind in. Wel bezeild naar de Outer Hebriden. Een groot cruiseschip de ‘Seaborn Quest’ komt hier ook voor anker en laat haar gasten uit. Al zijn de supermarkten hier maar klein, we weten wel ‘venison’ steaks (wildbraad/ herten steaks) en verse scallops/ St. Jacobsschelpen te scoren; dat zul je bij ons niet snel treffen 🙂
Ondanks dat we het liefst zeilen vertrekken we toch naar Canna. Het is bewolkt met motregen en amper wind. We willen echter wel blijven bewegen. We passeren nu Ardnamurchan Point; de grove scheidslijn tussen het zuidelijke en noordelijke deel van Schotland. Canna behoort nog bij de Inner Hebriden, maar is duidelijk al meer ‘of the beaten track’. Dat is mooi van West Schotland; het is een Walhalla voor de zeilers en voor elk wat wils. Beschut en open water, meer reuring of meer afgelegen en dat allemaal op relatief korte afstanden. Canna heeft een mooie natuurlijke ankerbaai en we maken er een lange wandeling. Er zijn 70 inwoners en er staan maar liefst 3 kerken! Het lokale winkeltje is 24/7 open; je betaald in de ‘honesty’ box, maar de enige pub is gesloten. De ankerbaai loopt geleidelijk aan vol met 15 zeilboten aan een mooring/ voor anker en de drizzle gaat over naar een gestadig vallende regen. We hebben geen gsm-bereik en het lukt ons om met de boord pc het wifisignaal op te pikken van de ferrymaatschappij en zo een hotspot te maken om o.a. het weerbericht te downloaden. Voor het plaatsen van dit stukje is het wachten op een beter wifi-signaal 🙂
