syMinor

Lagos -> Porto Santo: dag 1

Vanuit Lagos reizen we met de trein naar Faro en na een sightseeing en overnachting Faro vliegen we met een prijsvechter naar Eindhoven. We genieten van de bruiloft van Wiedse en Marleen geheel in hun passende stijl: op een klipper met, helaas, net die dag wat onstuimiger weer. Maar dat mag de pret niet drukken van zowel het bruidspaar als het gezelschap. We genieten van een TOP-dag 😊 Daarnaast vliegt de week om met een gezellig weerzien en socializen van dear & near. Terug in Lagos vermaken we ons nog 1 week voordat mijn schipper aan de hand van de gribfiles groen light geeft. We wandelen naar de Ponte da Piedade, Praia de Sao Roque en koelen af d.m.v. een dip in het zwembad van Marina Club Lagos Resort. We bezoeken de Levante Lagos Market, op zaterdagmorgen, waar de lokale tuinders hun waren venten en ontdekken de Go Mini Market; een winkel met Scandinavische, Hollandse, Zuid Afrikaanse en Aziatische producten.
Dit alles dankzij de, talrijke, tips van Michelle. Theo en Michelle van de Faja Lobi (NL) cruisen reeds ruim 20 jaar en we genieten van de leuke gesprekken en talrijke tips voor hier, Lagos, de Canaries en de Azoren. Het happy hour loopt dan ook uit tot hours 😊

De Minor is inmiddels vaarklaar gemaakt, alles is gewassen, gepoetst, voorgekookt en ingeseald en afgetopt met foerage, water en diesel. We zijn er klaar voor: Porto Santo ‘Here we come’ 450 mijl zuidwestelijker de Atlantische Oceaan op.

De tocht verloopt goed; 455 NM in 78 uur waarvan slechts 6,7 motoruren en de rest gezeild! We zijn dik tevreden. Je kunt dit, in detail, teruglezen op onze website aan de hand van onze 24 uurs berichten welke we m.b.v. Iridium Go gepost hebben.

 

 

 

 

 

 

 

 

In Porto Santo, 42 km ² groot, ongeveer 40 mijl ten noordoosten van Madeira Grande, gaan we voor anker buiten de pieren. Binnen de pieren is het vol met ankeraars; de ferry moet er ook nog kunnen keren. Zo ook de Marina zelf. Geen probleem; we gooien ons anker uit op 8 m. in helder turkoois water, we kunnen ons anker zien liggen. Er staat amper swell. Dit past ons nu ook beter; mijn schipper wil de watermaker, op schoon water, toch nog even finetunen. Zwemmen is hier ook heerlijk; de watertemperatuur is 23 graden 😊 Na 3 dagen voor anker is er plaats in de Marina en komen de fietsjes voor de 1^e maal tijdens onze reis onder het bed uit. Als je langs het bijzonder mooi lange zandstrand aan de gehele zuidkust (9 km) blijft is het laagland en praktisch om even de fiets te pakken. Het eiland heet hierdoor ook wel Ilha Dourada/ Golden Island en er worden helende/ therapeutische krachten aan het zand met mineralen toegekend. Vila Baleira ligt zo’n kleine 20 min. wandelen van de Marina, net ervoor is er een heuse grote Pingo Doce bijgekomen! Het is hier aardig uitgebreid en drukker geworden sinds 2010. Toen lag er slechts 1 boot voor anker en wel binnen de pieren en plaats genoeg in de Marina. Ook de bebouwing vóór de rotonde is aardig uitgebreid met zelfs 2 Pingo Doce(s), later zien we aan de westzijde ook aardig wat resorts erbij. We vermaken ons uitstekend hier. We bezoeken Vila Baleira met het Casa Museu Cristovao Colombo, drinken een Poncha (rumpunch). We fietsen naar de Westpunt; Ponta da Calheta. We wandelen de PR2; de Levada do Pico do Castelo (437 m.) Het is een hike van 4,5 uur (2,5 uur stijgen, 1,45 uur dalen), we hadden de wandeling er naartoe niet meegerekend, hihi 😊

We lopen de berg op en over bij de Marina en komen uit bij Restaurante Teodorico. Hier genieten we van een perfecte lokale lunch met Bola do Caco (plat knoflookbrood) en Espetada (biefspies, gegaard op laurierhout).

In en rond de Marina ontstaat een zeilersgemeenschap; vermoedelijk mede omdat het hier niet duur liggen is blijft hier ‘iedereen’ langer hangen en ontstaat er een laid back sfeer. Het hele eiland ademt dit ook uit 😊 We sluiten aan bij een BBQ geïnitieerd door onze buurtjes: Richard & Bernadette van de Elisa (D), met vele gezellige Duitsers en Denen en…. ongenode maar wel aanwezige kakkerlakken!!!! ☹ We ontmoeten de SY Equilibre (B) van Viviane & Patrick, de Stigli (Den) van Stig & Lisbeth en de Sy Toubab (NL) van Martijn & Ilonka. Kortom gezelligheid alom.

 

Porto Santo behoort bij de Madeira Archipel, is ook vulkanisch, maar is i.t.t. Madeira Grande veel lager (de hoogste berg is de Pico do Facho 516 m.) en t.g.v. daardoor ook veel droger; de regen blijft hier niet hangen. De bergen zijn hier kaal, droog en dor. Bijzonder en opvallend van vorm is de Dracena Draco/ Drakenbloedboom hier. We zien ook andere mooie bomen, bloemen en vruchten hier: palmbomen, granaatappelboom, vijgenboom, bougainville, hibiscus.

 

 

 

 

We hebben een heerlijke zeiltocht naar het 40 mijl zuidwestelijk gelegen Madeira Grande. De Elisa zeilt voor ons uit. We opteren voor de hoofdstad Funchal. Het is en blijft onduidelijk of en wanneer er plaats is in de Marina, maar we wagen het erop. Het ankeren daar kan onrustig zijn t.g.v. de swell, maar de haven van Quinta do Lorde in het uiterste noordoosten van Madeira vinden wij ‘in the middle of nowhere’. Natuurlijk kun je met de bus of een auto huren naar Funchal en de rest van het eiland. Dat hebben wij in 2010 ook gedaan, maar we willen Funchal ook meer ervaren/ beleven en niets slechts bezoeken in een dagtocht. De eerste nachten liggen we er prima met een redelijke swell, maar te doen 😊 We gaan op pad en genieten van Funchal. Ook Le Se, de kathedraal en de Mercado dos Lavradores, de beroemde groente- en fruitmarkt bezoeken we opnieuw. Het laatste blijft een plaatje. We laten ons met de kabelbaan omhoog brengen en bezoeken de kerk; Nosa Senhora do Monte en de Monte Palace Tropical Gardens. Die Botanische tuin hebben we in 2010 ook bezocht, maar blijft prachtig, ook in de herfst. Mijn haar wordt hier weer onder handen genomen door een professionele cabaleireiros/ kapper en dat is ook hard nodig. Ze denkt dat ik het bleek 😊

’s Avonds aan boord genieten we van de lichtjes van de stad op de steile berghelling. We krijgen zelfs een heus vuurwerk i.v.m. de Dia de Republica. Als we terugkomen aan boord maak ik een filmpje van de Minor in de swell en post ik deze op social media en zeg nog stoer dat we gewend zijn. Nou de nacht erop doen we beiden geen oog dicht, zo gaat het tekeer. We besluiten dat het tijd is om te vertrekken. We gaan nog even terug naar de kant om ons beddengoed te wassen en vers voedsel in te slaan en dan gaan we om 16.00 uur anker op. We slapen onder zeil beter als hier in deze swell 😊. En…. de Levada’s wandelen hier, komt nog wel. Je moet immers altijd een reden hebben om terug te komen 😊 Mijn lief zijn knie speelt op, dus dat is niet echt handig nu. Het wordt een tocht van 273 mijl in 44 uur, waarvan 1,8 motoruren. We zijn supertevreden hiermee. Ook deze vorderingen van de tocht hebben we, per 24 uur, op de website gepost m.b.v. Iridium Go.

 

We laten de 2 andere eilanden van de Madeira Archipel, letterlijk, links en rechts van ons liggen. Het zijn de Ilhas Desertas/ Verlaten eilanden en Ilhas Selvagens/ Woeste eilanden. Het zijn onbewoonde beschermde natuurgebieden en je mag er met een boot naartoe mits je een permit hebt.

 

 

 

 

 

 

Om 12.00 uur laten we ons anker vallen bij Playa Francesa van Isla Graciosa. Het is al redelijk druk in de baai, maar we vinden een perfect plekje op 10 m. Ook hier zou je een permit moeten hebben (30 dagen van tevoren aanvragen en vanuit een haven vanuit de Canarische Eilanden). Nou dat geloven we wel en we zien ze wel komen; het enige is dat we mogelijk gesommeerd worden te vertrekken 😊 Het is een mooi eiland en zandstrand ten noorden van Lanzarote. We scheuren met de Minoris ook nog even, de 1,5 mijl, naar de haven: Caleta del Sebo.

 

Van hieruit gaan we anker op en zetten zeil: met 18-23 knopen en 1-2 m. swell gaat er 1 rif in het grootzeil en de high aspect op. Gedurende de 36 mijl aan de westzijde van Lanzarote zuidwaarts hebben we zicht op het, prachtige, surrealistische vulkanische landschap. Aangekomen bij de zuidwestpunt zijn we voorbereid en beducht voor de acceleratiezone en maken een stormrondje i.p.v. te gijpen. We lopen probleemloos Marina Rubico bij Playa Blanca aan. We worden prima ontvangen en krijgen een mooie ligplaats toegewezen. Dit wordt onze plek om te ‘overwinteren’. D.w.z. van hieruit gaan we in november en maart een maand naar huis en daartussen hebben we ruim de tijd om met de Minor de andere Canarische Eilanden te exploreren. Hier worden we weer hartelijk ontvangen door de Luna Verde. Zij komen hier al jaren en zijn er bekend en vertrouwd.