syMinor

Porto – Ponte Luiz I

Bij opstaan in A Coruna verplaatsen we de Minor naar een ligplaats en horen we de motor haperen en stoppen.Gelukkig staat er weinig wind en komen we ongedeerd de box in. Meteen werk aan de winkel dus; het brandstofopvoerpompje blijkt stuk, al, na 290 uur. Gelukkig heeft mijn schipper een reserve en wordt het probleem opgelost.A Coruna heeft meteen een andere sfeer: meer ‘vertrekkers’/ langere afstand zeilers en de warmte van een zuidelijke(re) stad. We maken schoon schip, draaien de was, ik ga naar de Peluqueria, en we genieten van tapas y vino blanco op het terras bij O’Sampaio met zicht op de RCNC/ Real Club Nautico de la Coruna. We ontmoeten de Escapade (B) van Lennert en Marieke; een jong enthousiast koppel, zij ‘doen’ een rondje Atlantic.

De Spaanse Ria’s zijn een waar zeilersparadijs, genoeg te ontdekken en te doen voor een vakantie op zichzelf. We varen er nu met ‘zevenmijlslaarzen’ doorheen omdat we ze in 2010 en 2019 uitgebreid geëxploreerd hebben.

Na 3 dagen vertrekken we, weliswaar in de mist, op de motor. De komende dagen zal het weinig wind zijn, dus het is niet anders. Echt blij ben ik er nooit mee; maar met radar en AIS durft mijn schipper dat wel aan. In de Ria de Camarinas is de mist opgetrokken en gooien we ons anker uit om te bbq-en. Het is dit weekend de Dia de la Virgin del Carmen. We zijn blij dat we voor anker liggen; verder weg van het (knal)vuurwerk.

 

 

Het is motorzeilen naar de Ria de Muros y Noia. In Muros meren we af naast de Spirit of a Geisha; een zusterschip van Gerco & Annemiek. We buurten gezellig bij over onze beide plannen en de eigenschappen/ ervaringen van een Spirit 41. Daags erop ontvluchten we de hitte in het stadje en gaan voor anker bij Praia da Aguieiro. Op AIS zien we de Catou daar liggen. Paul & Sylvie ontmoeten we echter niet; zij hebben vorig jaar de Catou verkocht. We bewaren goede herinneringen aan hen van de ARC in 2010. Bij opstaan is het bewolkt en grijs, we gaan anker op en varen 1 mijl verder naar Portosin omdat we geen zin hebben tegen de wind in de volgende Ria aan te doen. Het stadje is niet zo bijzonder; we werken de website bij, doen vers boodschappen en genieten van een gezellig happy hour op de Luna Verde.

Het is motorzeilen verder door naar Villanova, een rustig klein plaatsje aan de Ria de Arousa. Het oude centrum heeft nog wat ‘horreios’ zgn. huisjes op palen, welke voorheen dienst deden voor opslag voor vis/visnetten. In de Ria de Arousa zelf varen we tussen de vele Bateras Galeros e Viveiros; grote vlotten t.b.v. oesters- en mosselhangcultuur. Bij vertrek giert de wind door het want en zetten we, uit voorzorg, een 1^e rif in het grootzeil bij 19 kn. noordenwind. Het wordt lekker zeilen, het rif kan eruit en in de baai voor Sanxenxo is het zo rustig dat we besluiten voor anker te gaan. Het is de volgende Ria; de Ria de Pontevedra. Sanxenxo is een luxe badplaats met een groot breed in een kom gevormd zandstrand. Het Marbella van het noorden wordt het weleens genoemd. Druk is het in ieder geval wel, maar het is ook hier hoog zomer en vakantietijd. Ik heb de geest en kook aan boord lokale gerechten/ specialiteiten van Galicië: Raxo en Piementas de Padron met heuse zelfgemaakt frietjes. Het resultaat mag er wezen, de troep viel mee, het was wel heet in de kajuit 😊

 

 

 

 

En weer verder door naar de Ria de Vigo, we laten Islas Cies aan stuurboord liggen. De swell maakt het te onrustig om daar te ankeren. Het wordt een mooie zeiltocht naar Bayona. Daar aangekomen is er geen plaats voor ons in de beide Marina’s. We zien er genoeg vrije plaatsen, maar in Spanje is de ligplaats eigendom van de bootbeheerder en werkt dat anders. Ze zijn niet altijd in voor extra inkomsten van passanten. We varen door naar de noordkant van de baai om ons anker daar uit te gooien. Dan liggen we niet aan lager wal en beschut voor de noordenwind en de inkomende swell. Het dorpje heet Panxon, we varen er met de dinghy naartoe voor vers boodschappen. Het is niet zoveel, gelukkig worden we niet al te nat in onze dinghytrip. De volgende ochtend is de wind en swell beduidend afgenomen. We besluiten te verkassen naar de zuidkant van de baai van Bayona. Maar niet voordat ik de handwas gedaan heb, Daarna kunnen we de tanks opvullen met diesel en water, de vuilnis kwijt en zijn we weer zelfvoorzienend. Hier liggen we dichter bij het stadje zelf, de supermercado en de restaurants. We chillen hier 2 dagen heerlijk in de zon.

 

 

 

 

Van hieruit is het één lange dagtocht van 70 mijl naar Porto. We slaan Viano do Castelo, Povoa de Varzim en Lexoes/ Matosinhos over. Geen bijzonder interessante plaatsen in Noord Portugal (vinden wij). Er is een nieuwe Marina sinds 2012 in de Douro: Douro Marina en we hebben, voor de zekerheid, gereserveerd vanuit Bayona. Om 7.00 uur bij het 1^e daglicht anker op en 10-15 mijl uit de kust gevaren om bij dieper water ~90 m. de vele vispotjes te ontwijken. Je ziet ze amper of pas op het laatst; het is een klein staakje met hopelijk een vlaggetje ☹. Je wilt ze niet in je schroef hebben; dus we letten om beurten scherp op. De eerste uren is het motoren en dan komt de voorspelde noordenwind opzetten. Oplopend tot 15 later 20 kn. We zeilen lekker door en bij aankomst is het nagenoeg doodtij dus van de forse ebstroom welke hier kan staan hebben we, gelukkig, geen last bij het aanleggen. We worden allervriendelijkst ontvangen en geholpen door de marineros hier. We duiken voor een paar dagen onder in het bruisende Porto 😊

 

 

Porto vinden we een sfeervolle en fijne stad. Naast de bekende toeristische plekjes, Ribeira District, Ponte Luis I, hebben we nu tijd voor een verdiepingsslag. We boeken, skip the line, tickets voor ‘Livraria Lello’, een geweldig mooie boekwinkel van de gebroeders Lello uit 1906 in art Nouveau decor. We bewonderen de Azulejos van de Igreja di Carmo, Capella das Almas, Igreja de Santo Ildephonso en het treinstation; Sao Bente. We strijken, per toeval, neer in het authentieke Casa Costa in het hart van het centrum. Hier komt de lokale arbeider en pensionado ook hun dagmenu nuttigen. Voor 7.- p.p. eten we incl. 1 fles witte wijn, niet hoog culinair, maar wel een hoge belevingsfactor en krijgen aquariente con miel als toegift 😊

We bezoeken Le Se, de kathedraal en het klooster van Porto en de Igreja de San Francisco. Vinden het sfeervolle pleintje, buiten de gebaande paden: ‘Largo da Penosa Ventosa’

We gaan naar het Museu Nacional de Soares dos Reis (O Desterrerado/ The Exile), de Mercado Ferreira Borges en het Palacio da Bolsa. De Fundaciao Serralves is een geweldig mooi complex net buiten Porto aan de noordzijde t.h.v. Douro Marina. Het Park met beelden bevat het Museu de Arte Contemporanea en een Casa Art Deco met een expositie van Joan Miro, een restaurant en theehuis. Terwijl we ’s avonds voor vertrek nog even naar de supermercado lopen voor vers boodschappen zien we in Afurado zelf nog 2 heuse, in gebruik zijnde, openbare washuizen.

 

 

Porto – Cais da Ribeira

 

We zien af van ons oorspronkelijke plan om in één keer naar Lissabon te varen. De vele vispotjes hier voor de kust, ook op diep water ~ 90 m. doen ons ervan afzien. Is ook niet erg; dan bezoeken we niet achter elkaar 2 steden en kunnen we onze indrukken laten landen.

We knippen het traject (160 mijl) op en de 63 mijl naar Figueira da Foz is een mooie zeildag. De wind komt geleidelijk aan opzetten en trekt aan tot 15 later 20 kn. Neemt dan ook weer in omgekeerde richting af, zoals voorspelt naar 15 -> 10 kn. We starten de motor de laatste paar mijlen in aanloop naar de haven en dan blijkt deze opnieuw te haperen, zoals in A Coruna. Onze, beide, gedachten gaan direct naar het brandstofopvoerpompje. En ja hoor; deze is ook stuk! Gelukkig staat er weinig swell en lukt het mijn schipper om de klus snel, op zee, te klaren. Blijft de vraag natuurlijk waarom? Hij heeft al een hele grafiek met temperatuurmetingen van het pompje in kaart gebracht en de plaats veranderd naar een koelere plek. Wellicht is het ‘Chinese makelij’? Ik hoop het; er zit nu een duurdere, Facet, in. We blijven een dagje liggen; kan hij klussen en alles nog eens nalopen en ik chillen 😊  Bij opstaan hangt de mist als een deken over de haven, het wordt uiteindelijk toch zo’n 30 graden.

Het traject naar Nazaré, 36 mijl, is motoren bij een zwakke zuidenwind. Aanvankelijk is het in de mist, pas zichtbaar in het aanloopkanaal, later komt de zon gelukkig door.

Er ligt een ‘Canyon’ voor de haveningang van Nazaré; de zee loopt hier snel op van 1300 m. naar 20 m. diepte. De golven hier zijn beroemd voor de ervaren surfers, berucht voor de zeilers. Vandaag geen brekers, de zee is rustig. Het brede zandstrand ligt hier in een mooie kom en is een favoriete badplaats. Van oudsher is hier de sardines visserij; ze worden op rekken gedroogd op het strand. In 2010 was het beduidend meer, toen liepen de dames nog in rokken met meerlaagse petticoats en gedrapeerde doek om het haar.

We nemen nu de Funiculaire naar ‘Sitio’ naar boven. Wandelen naar het fort en de kerk (Nossa Senhora da Nazaré) en genieten van het uitzicht op de surfgolven.

 

 

Bij vertrek uit Nazaré staat er een vervelende swell, ik wordt gelukkig net niet zeeziek, mede dankzij een ‘pilletje’. We hijsen ons sinds lange tijd weer in een zeilpak. Het is een grauwe, grijze, druilerige dag. Er is geen klap aan, de beloofde wind laat het afweten ☹ Het wordt een lange zit; 70 mijl motorzeilen. Gelukkig kunnen we de laatste 1,5 uur nog even echt zeilen voordat we in de baai van Cascais ons anker uitgooien. Het is opgeklaard en zonnig; de BBQ kan aan. Morgen nog 10 mijl de Taag op naar Lissabon