syMinor

Sark – La Coupee

Onze langste oversteek deze tocht is van Terceira, Azoren naar Camaret sur mer, Frankrijk. 1173 NM/ Nautical mijl in 8 etmalen en 5 ¾ uur. Een goede en snelle tocht vinden wij. Zonder stukken en/of ongelukken. De laatste 24 uur waren pittig met een harde, halve, wind en flinke swell. Lees ons dagelijks log voor de details.

We zijn blij ook weer terug te zijn op het vasteland van Europa en dit voelt als thuiskomen. De driehoek Brest- the Scilly’s- Herkingen kennen we in haar vele varianten en vanaf hier geen lange grote ‘exposed’ oversteken, alles goed te timen en te behappen. We genieten in Camaret van de vertrouwde natuur; mooie ruige kustlijn en kliffen in ‘Bretons’ weer (d.w.z. wisselvallig zon en bewolkt met een bui) en heerlijk eten; oesters, mosselen, fruit de mer en echte (d.w.z. dikke) steaks en tournedos. We maken schoon schip en wandelen in afwachting van de komst van onze vrienden Ad & Rob. Zij hebben een deel van hun vakantie hier gepland. Het wordt een gezellig weerzien 😊

Daarna varen we in dagtochten verder langs de noord Bretonse kust: L’Aber Wrac’h, Roscoff, Treguier. Hier liggen we 2 dagen verwaaid i.v.m. harde wind en regen. Het is Quatorze Juillet en we genieten van de nationale Franse feestdag met een soort van vrijmarkt, dans, muziek en ter afsluiting een vuurwerk op de rivier. We zitten in de kuip van de Minor 1^e rangs; het vuurwerk is op de wachtpontoon van Treguier.

We gaan door naar de Kanaaleilanden en opteren voor nog een keer ankeren, om het af te leren, bij ons favoriete plekje bij Sark: Havre Gosselin. Eerst maar even overnachten aan de wachtsteiger bij Guernsey, St. Peter Port. Daags erna op naar Sark. Havre Gosselin ligt te veel in de swell en we varen om de zuid naar de oostzijde van Sark. We laten ons anker vallen in Dixcart Bay. Hier genieten we 2 dagen van mooi weer, lekker weer eens bbq-en aan boord en wandelen over Sark met mooie uit- en vergezichten. Er staat geen swell, de 2^e nacht begint de wind door te staan; we gaan anker op en zeilen door de Race van Alderney naar Cherbourg. Cherbourg staat in het teken van de Fastnet Race, welke 22 juli in Cowes start en hier finisht. We besluiten om donderdag ’s avonds te vertrekken naar de Belse kust om de harde wind voor te blijven en daar verwaaid te liggen. Het is en blijft een wisselvallig weerpatroon; of geen wind of harde wind ☹ Het is pielen om de juiste weergaatjes te vinden opdat we wel kunnen zeilen. We zijn blij dat we een stabiel weerpatroon gepakt hebben voor onze oversteek van de Azoren naar Brest. Degenen na ons hebben het veel instabieler en zwaarder getroffen.

Om 3.00 uur ’s zaterdagsmorgens meren we af langszij een andere zeilboot in Oostende in de RNSYC/ Royal North Sea Yacht Club. ’s Morgens vroeg mogen we een boeitje oppikken voor een ligplaats. We hebben de 1^e nacht goed gezeild, daarna veelal moterzeilen. Bij Boulogne sur mer patrouilleren 2 SAR/ Search and Rescue schepen en eveneens een vliegtuig. Vermoedelijk t.b.v. vluchtelingen welke hier afgelopen dagen het strand op zijn gelopen. Zo in en in triest ☹ De stroom begint hier weer mee te staan en we gaan door en ronden zo mooi Cap Griz Nez en Blanc Nez. Het is hier ‘plat voor het laken’ zeilen; de high aspect rollen we in. We besluiten om niet boven de Vlaamse banken te gaan maar door de betonde vaargeul bij Duinkerken. De stroom staat inmiddels tegen en ik mag als 1^e naar bed. Mijn schipper haalt me eruit om te gijpen bij de Passe de Zuydcoote en Trapegeer en blijft vervolgens bij mij om de Trapegeer en alle betonning goed te volgen. Heel lief, maar… ook wel zo wijs en veilig haha; ik blijf het lastig vinden: navigeren in de nacht in zo’n cruciaal gebied met zandbanken, lichten tegen de achtergrond van de kust- en stadsverlichting, work in progress van (nieuw op te zetten) windparken en geankerde vrachtschepen.

De Aveline, onze vrienden en ook uit Herkingen liggen in de RYCO/ Royal Yacht Club Ostend. We genieten van een heerlijk warm weerzien en lachen weer heel wat af samen. De ‘h’arnaalkroketjes en de preparé smaken ons weer goed en als vanouds. De Toubab is juist voor ons aangekomen in Oostende vanuit Dover. Met hen genieten we van een ‘laatste’ happy hour. Zij gaan naar hun ligplaats in Lelystad, wij terug naar ‘Harken’

De ‘Kanaalkoorts’ heeft ons te pakken en we maken ons los van Oostende. De zee is nog wel onrustig van de afgelopen dagen, maar de wind is 17-18 kn. achterlijk: met 1 rif in het grootzeil naar Blankenbergen, daarna aan de wind en dan kunnen we afvallen bij Zeebrugge. De wind is, zoals voorspelt gedraaid naar NW en afgezwakt na een regenbui. We steken de Wielingen over en zeilen als een speer naar de sluis van Vlissingen. We worden direct geschut en kunnen met de blauwe zone van 18.42 uur, mee naar Middelburg. De Lichtning staat ons hier al op te wachten en we gaan lekker en gezellig naar de pizzeria. We hebben heel wat bij te kletsen en leuk zo’n ‘getrapt’ thuiskomen 😊

Via het Veerse Meer vervolgen we onze weg en op de Oosterschelde kunnen we nog even fijn zeilen. Wel moeten we even wennen aan de drukte in de sluis en op de Oosterschelde zelf; zoveel NL-se vlaggen. Na de sluis van Bru ligt de Knut ons op te wachten en begeleiden ze ons naar Herkingen 😊 We krijgen een warm onthaal; vlaggen, welkomstborden, en een welkomstcomité van de bemanning van de Knut, Brizo, So Long, de Nieuwe Wereld en de Aquarius staan klaar om onze lijnen op te vangen. Het weer werkt vandaag mee en we zitten al snel aan een paar picknicktafels in de speeltuin aan de borrel en daarna gezellig bbq-en als afsluiting 😊. Heerlijk thuiskomen zo!

We gaan de resterende zomerperiode genieten van ‘the best of both worlds’ zowel aan boord van de Minor als thuis, een en ander afhankelijk van het weer. De maand juli lijkt nu erg veel op ‘de zomers in Loosdrecht’ van weleer; erg wisselvallig en instabiel. Met veel regen.

Samenvatting en evaluatie:

We zijn 7 juni 2022 vertrokken uit Herkingen. Na een valse start met het overlijden van mijn jongste broer Clemens op 10 juni hebben we onze tocht vervolgd op 17 juni. Afgezakt via België, Frankrijk en overgestoken via de Golf van Biskaje naar A Coruna. Vervolgens genoten van de Spaanse Ria’s. Via Portugal met de highlights van Porto en Lissabon naar de Algarve. Na de Portugese zuidkust door en overgestoken naar Porto Santo, Madeira, Isla Gracisa en Lanzarote. Marina Rubicon op Lanzarote was onze verblijfplaats en uitvalsbasis afgelopen winter. Veel plezier en gezelligheid gehad samen met de Luna Verde. Van hieruit hebben we de andere Canarische eilanden; Fuertaventura, Gran Canaria, Tenerife, La Gomera en la Palma bezocht. We hebben bijzonder genoten van ons bezoek van Wiedse & Marleen met hun kids met Oudjaar op Lanzarote. Naast het bijwonen van hun bruiloft in september zijn we de maand november en maart naar huis gevlogen. Na een onderhoudsbeurt van de Minor op de wal hebben we de lijnen eind april 2023 losgegooid en zijn via Madeira naar de Azoren gezeild. Daar Santa Maria, Sao Miguel, Terceira, Sao Jorge, Faial en Pico bezocht. Vanuit Terceira in ruim 8 etmalen overgestoken naar Camaret sur mer bij Brest. Daarna op ons gemak en socializend met vrienden weer terug langs de Franse en Belse kust naar ‘Harken’. Op 25 juli liggen we weer in onze box en thuishaven en dat voelt ook weer heerlijk! Na 13 ½ maand weer terug op honk 😊 We gaan ons weer laven aan de reuring en het socializen alhier gedurende het lopende bootseizoen en daarnaast ook weer tussendoor naar ons huis en 2^e thuis 😊

Het is en blijft paradoxaal voor ons. We genieten van langere afstandsreizen en het verplaatsen van A naar B. Ons langere verblijf op Lanzarote was zeker fijn; rust en even niet verder. Daarna wat prikkelarmer en gemis van andere activiteiten welke je thuis, in de winter, regulier oppakt. De aangename temperatuur is zeker heerlijk, maar de wisseling van de seizoenen heeft ook zo haar charmes. De onderbrekingen naar huis gaven ons de juiste balans. Het vertrekken uit o.a. Lanzarote en langere afstanden is altijd weer, even, spannend. Zodra je de zee/oceaan op bent kom je in je bootritme en draaien we onze wachten. Fijn als er geen bijzonderheden zijn v.w.b. weer, boot en gezondheid, maar dan neigt het bootleven ook naar saai (en dat is maar goed ook!). We hebben, gemakkelijker, genoten van de nieuwe contacten als in 2010-2012. Onze mindset is nu a la Vera Lynn “We’ll Meet Again”: somewhere & sometime 😊 We merken ook dat we snel ongedurig zijn en nooit echt lang op één plek verblijven. Na verloop van tijd ontstaat er ook een soort van reisverzadiging en willen we weer naar huis. Daarom voelen we ons bevoorrecht om te kunnen genieten van ‘the best of both worlds’.

Fact & Figures

Periode: 7 juni 2022-25 juli 2023

Totaal afstand afgelegd 5582Nm

Motoruren 392.7 hr.

Afsluiting

Wij willen iedereen bedanken, die contact met ons onderhouden heeft, op welke wijze dan ook met lieve (video)telefoontjes, appjes, mailtjes, hartjes en reacties op welk social media dan ook. Dank voor je, kostbare, tijd. Het is fijn om contact te kunnen houden met elkaar tijdens onze fysieke afwezigheid. Wij kiezen om ’the best of two worlds’ te combineren (lange afstandzeilen en ook een pied a terre te hebben) en zijn blij dat voorrecht samen te genieten. De consequentie is dat we jullie dan ook missen, maar op deze manier blijft dat behapbaar (voor ons). Het is goed om verbonden te blijven. Dus dankjewel en tot een volgende reis!

De website www.syminor.com is sinds onze 1e grote reis 2010-2012 in de lucht en dat blijft ook zo. Die is exclusief voor de Minor bedoeld en geeft, ongeveer maandelijks, een update indien we op pad zijn. Deze geeft een groter geheeloverzicht. Hier kun je je ook op abonneren m.b.v. een nieuwsbrief, indien je dat wenst.

Recente filmpjes/ video’s staan hier niet op; die plaats ik op Instagram: Pauli Kleijn/ syMinor, dit is eenvoudiger/ sneller.

Daarnaast hou ik Polarsteps (met terugwerkende kracht) sinds 2018, bij voor zowel onze ‘gewone’ landreizen als zeilreizen met de Minor. Het is een soort ‘snel’ dagboek bij aankomst/ vertrek van een positie (steps) met ervaringen en herinneringen om vast te leggen. Ook eenvoudig om filmpjes toe te voegen.

Ik doe het primair voor mezelf en Tjebbe. Het geeft steun aan onze belevenissen en ik vind het leuk om te visualiseren en terug te lezen. Het dwingt mezelf ook tot reflectie doordat ik e.e.a. verwoord en het scherper moet stellen. Secundair om anderen virtueel mee te laten reizen, indien, je dat wenst.