Het venijn zit in de staart en dat blijkt ook zo; de laatste 25 mijl krijgen we bakken zout water over en in de kuip. Ik krijg de volle laag in mijn nek ;-( We hebben gegijpt en zeilen nu halve wind met 30 knopen de baai in waar Marina de Vita moet liggen. Gelukkig is er een vuurtoren om de ingang te onderscheiden. Eenmaal binnen varen we in een oase van rust en natuurschoon de natuurlijke beschutte baai binnen. Ik ruim snel de wachtkooi op om de rugkussens terug te kunnen plaatsen en zo de foerage af te dekken. De Marina ziet er aller-lieflijkst uit met slechts een pontoon met een 5-tal visitors en wat vissersboten. We mogen nog niet aanleggen. We moeten eerst voor anker de dokter opwachten. Hij wordt in zijn witte jas gebracht in een dinghy door Alexi, de dockmaster. Na wat papierwerk worden we gezond verklaard en mogen we aanleggen. In de Marina stappen gelijk de 7 andere autoriteiten de kajuit binnen: De havenmeester (niet te verwarren met de Marina), de douane, de visa-man, de Agricultura, de Veterinaria en de hasjhond begeleid door 2 uniformen. Ik zwijn gruwelijk bij de inspectie van mijn voorraad. Mijn mandje met fruit mag ik behouden (de uien, knoflook en kool liggen ongezien achterin de stuurboordkooi) en van de ijskast wordt slechts de toplaag geïnspecteerd. Op de vraag naar rijst en pasta neem ik 1 kussen van een kajuitbank weg. Ze lezen alles nauwgezet met zijn tweeën en snappen niet wat ik er heb liggen. Ik durf ze niet aan te kijken, bang dat ik in de lach schiet. Ze zijn tevreden; ze denken dat ik 1 pak rijst en pasta heb, oef. De buurvrouw verteld dat ze in Havana veel scherper zijn en alles weg moet. Ondertussen weet hier iedereen dat ik jarig ben en wordt dus uitgebreid gefeliciteerd. Ze zijn overigens allemaal erg vriendelijk, behulpzaam en goedlachs. We gaan naar de Marina om in te schrijven en krijgen een uitgebreide les in het Cubaanse valutastelsel. Er zijn hier 2 soorten geld: De National Currency oftewel de Cuban Pesos en de Convertible Pesos oftewel de CUC (spreek uit “Koek”) of “dollar”. Met de CUC betaal je voor de luxere producten, in Casas Particulares, Paladars etc. De CUC is erg gewild dus. We laten ons ’s avonds verwennen in het lokale restaurantje van de haven met vooraf besproken lobster. We zijn de enige tafel die avond. Dat we nog geen geld hebben is geen probleem, alles mag op de lat. Vandaag heeft een taxi ons naar een Beachresort gereden om cashgeld te wisselen en we kopen maar meteen een kaart voor 1 uur internet a 6$. We kunnen ons eigen netbook niet inpluggen en mails downloaden. Alleen via hun apparatuur in een hokje lezen we online de berichten op gmail. Hartelijk dank voor alle felicitaties aan ons beiden via e-mails, e-cards en you-tube links. Het is hartverwarmend om ze te mogen ontvangen en te lezen 🙂 We hebben inmiddels ook info over autohuur, bus en taxidiensten en gaan ons plan verder uitwerken om Havana te bezoeken, dit ligt zo’n 800 km naar het noordwesten. Het landschap ziet er al erg mooi uit, de wegen zijn goed en “uitgestorven”. Hebben nu vandaag al meer paard en wagens gezien als vroeger in mijn jeugd, dat was destijds alleen de melkboer en de schillenman. Hier is het gewoon dagelijks vervoer, naast mensen te paard, te voet en een enkele mooie vintage auto.
Cuba - Marina de Vita
Cuba - Marina de Vita
Cuba - Marina de Vita
