De focus komt in deze periode te liggen op de boot en de wederopbouw van haar.
In het Engels wordt een boot altijd geduid als “she” en met respect als een lady behandeld.
Boot te water
Het blijft lang koud deze winter. Het dekzeil van de boot halen we er pas op 18 maart af. Dit betekent een periode van hard werken en totdat het dekzeil eraf is in onmogelijke posities o.a. om de ankerbak aan te passen voor de elektrische ankerlier.
De RVS beugel wordt geïnstalleerd en nu kunnen er draden worden getrokken t.b.v. de zonnepanelen, windgenerator en andere zaken als antennes voor radar, satelliettelefoon en marifoon.
In het onderwaterschip worden extra gaten geboord voor de watermaker en een bevestiging van de aardplaat van de SSB – zender (Single Side Band/ Korte Golf). Extra gaten maken in een onderwaterschip is iets wat je liever niet doet. Maar ja na ampel beraad met zijn sparring partner, een van de “Dalton – Brothers” te weten Averall, gaat de boor er dan toch in. We zullen zien of de boot lekvrij blijft straks….
De gasbun is vergroot. Het onderwaterschip wordt 2x in de antifouling gezet en de romp in de was. Na het noodzakelijke reguliere motoronderhoud, het extra lakken van de vloerdelen en kastjes is het dan zover: De boot kan te water! Een mijlpaal bereikt en …gelukkig; ze blijft drijven!
Het is een periode van weken onafgebroken hard werken en buffelen voor Tjebbe. Het is een aanslag op zijn fysieke lijf, hij wordt zienderogen magerder. Gelukkig kan ik hem ondersteunen om zijn fysieke overbelastingsklachten in te dammen. Anderzijds probeer ik te ondersteunen, daar waar ik kan d.w.z. draden mee trekken, materialen ophalen (wordt wel een extra kostbaar gasfornuis met een bekeuring van 25.- euro’s erbij) poetsen en inruimen van de boot. Maar goed dat we nog steeds 2 auto’s hebben, anders was het wel een logistieke puzzel geworden.
Naast dit alles loopt een strak gepland sociaal programma om “the dearest and the nearest” allemaal nog 1x persoonlijk te ontmoeten. We willen dit nu doen, zodat dit straks niet erbij inschiet.
Onverwacht krijgen we een cadeautje in de vorm van een foto-instructie door een vakman fotograaf en neef t.b.v. onze reis; waarvoor onze dank!
In huis zijn we in de vrije gaatjes bezig de website verder te vullen, de boordapotheek en verbanddoos samen te stellen en ontvangen we diverse vaccinaties.
De stempel van het logo van de Minor komt binnen. Dit komt hopelijk straks van pas om het in- en uitklaren in de verschillende havens “ soepeler” te laten verlopen.
Onze lessen Spaans vorderen gestaag en ons sporten en dansen komen (tijdelijk) in het slop.
Terugtocht naar de thuishaven
In het paasweekend van 4 en 5 april kan de terugtocht (of is het heenweg?) naar de thuishaven Herkingen aanvaard worden. Het is guur en koud weer.
We varen traditiegetrouw op met de Ahra, ook een Spirit 41. De route is zoals gewoonlijk via het Beatrixkanaal, Wilhelminakanaal, Markkanaal, Volkerak, Zijpe naar de Grevelingen. Ook nu kijken we met bijzondere ogen en maken foto’s om alles vast te houden. Wat is Nederland mooi. Ik verbaas me altijd weer, hoeveel soorten van vrije tijdsbesteding er zijn op een vroege ochtend: vissers, wandelaars met of zonder hond, fietsers, roeiers, motorrijders en wij bootjesvolk.
In Herkingen WSV Herkingen kan de mast weer gezet worden met nieuwe verstaging en maststeps op de mast tot de 1e zaling (voor de uitkijk bij het bereiken van koraaleilanden). Ook de opbouw wordt verder gepoetst.
Een volgende fase breekt aan!
