14-10-2011: Las Aves- Bonaire (positie 12°09.3N 68°16.8W)
Dit is zeilen zoals in The Caribbean verondersteld wordt: super! We hebben 2 dagen bloedheet en amper wind gehad en de schipper heeft gisteravond nog even de gribfiles opgehaald. We waren bang dat we zouden moeten motoren, maar er wordt 20 kopen oostenwind voorspeld. De voorspelling komt geheel uit en als een speer varen we 7 a 8 knopen voor de wind naar Bonaire. Even halen we het grootzeil naar beneden voor een squall, waaruit 30 knopen wind komt en dan zijn we al bij de zuidpunt van Bonaire. Leuk om de herkenningspunten; de slavenhuisjes, de zoutbergen e.a. te zien, maar nu vanaf het water. We genieten al bij het vooruitzicht van zo meteen een Carib bij “Kareltje’s Bar”. Morgen de mail ophalen en de foto’s bij de desbetreffende SSB berichten plaatsen.
13-10-2011: Las Aves- Aves de Barlovento- Isla Sur (positie 11°56.7N 67°26.4W)
Dachten we rustig te liggen gisteren. De schipper was gelukkig nog ongestoord naar het anker gezwommen ter controle; het lag goed ingegraven. Daarna stonden we startklaar op de zwemtrap om te gaan snorkelen. Maar helaas een barracuda van 1.50 m lag ook klaar onder de Minoris/ bijboot (net zo lang als onze bijboot breed is) en bleef dat de hele namiddag doen. We hebben de boeken erbij gehaald, we twijfelen tussen een rif- of nursehaai en een barracuda. Maar meest waarschijnlijk is het een ‘great barracuda’. Nou ja, het maakt niet uit; onze zwemlust was over. We hebben ons maar op dek afgespoeld. Vanmorgen zijn we dus maar verkast: een klein stukje westelijker gaan liggen binnen het horseshoe rif. Zag onderweg een duidelijke haaienvin boven het rif uitkomen, mooi maar ook eng. We liggen hier ook gemakkelijker om morgenvroeg sneller te kunnen vertrekken (om uit het rif te navigeren). We willen de 60 mijl naar Bonaire in een dagtocht doen en het liefst ook bij licht aankomen dus om 6.00 uur vertrek, met het eerste licht.
12-10-2011: Las Aves- Aves de Barlovento- Isla Sur (positie 11°56.9N 67°25.0W)
We halen anker op en zetten koers naar het westen. Het wordt een 30 mijl lange motortocht, het grootzeil klappert en hangt lusteloos naar beneden. Het is windstil en bloedheet, we vinden met moeite een plek in de schaduw en spoelen ons af om af te koelen. Vanuit het oosten komt een loodgrijze zware lucht aanzetten met regen, er lijkt zich ook een windhoos af te tekenen. We doeken snel het grootzeil op en wachten het af. We krijgen volop regen en even, kort, wind van 30-40 knopen. We spoelen de boot schoon van binnen en buiten met zoet water. Tegen de tijd dat we Aves de Barlovento aanlopen is de lucht weer geklaard en helblauw. Zonder moeite navigeren we tussen de riffen door en ankeren aan de binnenkant zo ver mogelijk oostelijk. Iets verder weg van de vogelkolonie in de mangrovebossen hier. Deze vogelkolonie is uitbundig en beroemd om zijn Boobies, met name de witte Boobie met rode pootjes. We liggen zo niet in hun “schijtlijn” en ook niet onbelangrijk: iets verder weg van de muskieten : Het is hier rustig, in totaal liggen er 5 zeilboten.
11-10-2011: Islas los Roques – Cayo de Agua (positie 11°49.3N 66°56.9W)
We wandelen vanmorgen al vroeg over het strand van Cayo de Agua. Het is wel heel bijzonder. Sinds gistermiddag 16.00 uur liggen we hier geheel alleen. De enige andere boot/ catamaran vertrok naar Dos Mosquisses, iets verder terug naar het oosten. Overdag worden hier wat dagtoeristen, vanuit El Gran Roque, gedropt met open pirogues. Tussen 11.00 u en 15.30 uur vermaken ze zich op het strand met parasols, stoeltjes en koelbox en zwemmen en snorkelen wat. Daarna hebben we het rijk weer alleen. Het is heerlijk ongerept, alleen wat lamballen, just liming. Eten koken hoef ik ook niet, er is nog pasta over in de koelkast.
10-10-2011: Islas los Roques – Cayo de Agua (positie 11°49.3N 66°56.9W)
We zijn net Pipo de clown en Mammaloe; zwervers, van de zee weliswaar. We zijn redelijk selfsupporting. Ik “knip” Tjebbe zijn haar vanmorgen (met de tondeuse, weliswaar) en halen daarna ons anker weer op. We rollen de genua uit, gooien de vislijn uit en zetten de watermaker weer aan. Zo zeilen we op ons gemak 12 mijl verder naar het zuidwesten, naar Cayo de Agua. Cayo de Agua is zo genoemd omdat hier zoet waterbronnen dicht onder het oppervlak zitten. De Amerindians maakten hier destijds al gebruik van. We zijn blij dat we toch de offshore eilanden van Venezuela aan hebben gedaan. Het voelt absoluut veilig en we zijn het erover eens dat La Blanquilla en Los Roques bovenaan op ons lijstje staan van mooie natuur: boven de BVI en de Grenadines. Het is ook veel rustiger, minder toeristisch als de anderen. In de supermercado is niet veel (vers) te kopen. De toeleverancier komt 1x per week, per boot. We komen naar buiten met een witte kool en12 eieren. Bij de Panaderia kopen we 2 (zachte/ Engelse) “stok”broden en 2 gebakjes van cake met chocolade. Zoals gewoonlijk, kan ik op mijn ijzeren voorraad nog wel interen. Heb nog vacuüm verpakte bacon en vacuüm Spaanse/ spicy worstjes (weinig volume) in de ijskast. Nog voldoende verse uien, knoflook en pepertjes. en het lukt me om de tomaatjes, met veel zorg en aandacht, tot nu toe (2 weken) goed te houden. De truc is ze droog weg te leggen in de boot (ze zijn vochtig door de airco in de winkels) en dagelijkse inspectie hierop. Vandaag vangen we 2 mooie skipjack tuna’s. Dus we komen wel aan onze noodzakelijke proteïnes. Goed dat we niet een 2e dag zijn duiken, ze gingen niet naar het Boca de Cote rif, onderaan in het zuiden, mijn oorpijn komt weer terug. Vermoedelijk een latente verkoudheid.
09-10-2011: Islas los Roques – Noronsquis (positie 11°55.7N 66°45.0W)
Om 8.45 uur worden we op de Minor opgepikt door ADC/ Aqautics Diving Center (De tijd is hier een half uur eerder = UTC-3½). We varen met de pirogue supersnel naar Buceadora een duikplek ten zuidwesten van El Gran Roque. Ook de 2e duikplek Ahogada ligt hier vlakbij. Voor het uitrusten tussendoor worden we naar het strand van Madrisqui gebracht. Het zijn twee mooie duiken, ondanks dat het zicht niet superhelder is; er zweven veel partikels zand(?) in het water, mogelijk door de harde wind van gisteren. We zien hier bijzonder grote vissen; groene morenes, blue parrotfish, een turtle en een zeker 1 m. doorsnede stingray, super! Ik overtref me zelf door tussen de verstaging van het zeilwrak door te zwemmen. Erg sneu hoor om zo’n jacht te zien liggen op de bodem; de rolfok zit er nota bene nog op. In de middag halen we anker op en varen langs de toeristische strandjes van het eilandje Francisquis; het is hier ons te druk (het is ook nooit goed :). We varen door naar het zuidwesten en gooien ons anker uit voor Noronsquis. Het maakt ook niet uit, het zijn geen afstanden. We liggen hier rustig en mooi bij een eiland omgeven door rif en koraal. De schipper plakt de biministok met epoxy, hebben we zo meteen weer beschutting voor de felle zon. Wat hebben we het slecht hè?
08-10-2011: Islas los Roques – Madrisqui (positie 11°56.2N 66°40.0W)
We verkassen de Minor 1 mijl naar het noordoosten voor het eilandje Madrisqui. Hier worden ook veel dagtoeristen afgezet op het strand. Dit om niet direct in het zicht van de Coastguard te liggen en in een mindere “choppy” zee. De golven staan hier aardig door het gat (20 kopen). We varen met de Minoris nog even terug naar El Gran Roque om een en ander met de duikschool af te spreken en trakteren ons op een pizza in het stadje. Het is nog wel redelijk vroeg, maar we willen niet in het donker terug moeten varen. De terugweg is pal tegen de wind in en dus zijn we zout en nat tot op ons huid, gelukkig is het hier niet koud. Ook de bimini heeft het zwaar te verduren; een stok breekt doormidden t.g.v. de wind. Een nieuw klusje dus voor later.
08-10-2011: Islas los Roques – El Gran Roque (positie 11°56.6N 66°40.8W)
“Let’s go to town… ” zing ik als we anker op gaan. Ik wil wel weer eens de benen strekken, land voelen en bevolking zien. Natuur is mooi, maar kennelijk wil ik af en toe toch ook meer. We gaan naar het hoofdeiland van Los Roques: El Gran Roque. Er is en klein dorpje en een airstrip/ landingsbaan voor, meestentijds, de gegoede Venezolaanse toerist. Zij worden dan, met een bootje, op de dichtbij omringende eilandjes afgezet. Het dorp valt zeker niet tegen. Het is groter als we verwachten; een lagere school, een kleuterschool, behoorlijk wat pirogues/ visbootjes, enkele posada’s/ guesthouses, een kleine supermercado, wat restaurantjes en de formele coastguard. Het is opvallend schoon en goed in de kleurrijke verf gezet. De straten zijn gehard zand vergelijkbaar met Sark (Kanaaleilanden). De Coastguard doet niet moeilijk; we zijn “in Transit” en mogen “una noche” verblijven. Spaart ons de kosten uit van de fee van het National Park (is 2 US$ per foot en 12 US$ p.p.; dus toch zo’n 106 US$). Ook handig; we kunnen onze vuilnis hier kwijt. We genieten van een lunch op het terras (Ceviche & Cerveza) en onze opgehaalde mail. Tijd om te beantwoorden is er niet meer, de verbinding is dan alweer verbroken. We lopen nog even langs een duikshop en besluiten zondag hier 2 duiken te maken. Wat kan het leven toch vurrukkulluk zijn 🙂
06-10-2011 Islas los Roques – Boca del Medio (positie 11°52.6N 66°34.6W)
We blijven nog een dagje liggen op dezelfde plek. We willen nog een keer terug met de Minoris/ dinghy naar “the pool” een dieper stuk water omgeven door riffen met mooie formaties en volop vis. Het is daar fantastisch mooi snorkelen Het waait redelijk hard (18 kn.), het is voor het eerst zelfs fris ’s nachts en ’s ochtends in het water, maar we liggen als een huis. Voor ons blijft het opmerkelijk na de installatie van de nieuwe koelkast: we hebben de accu’s nog nooit zo hoog geladen gezien, 13,7 V oftewel 100%. Het is gewoon een genot, ik kan de computer aanzetten wanneer en hoe lang ik wil. Ben begonnen met foto’s te selecteren voor een fotoboek. De Nani Moana komt in de loop van de middag hier ook voor anker. Gezellig.
05-10-2011: Islas los Roques – Boca del Medio (positie 11°52.6N 66°34.6W)
Wat ziet de wereld er toch weer anders uit als je uitgerust bent :. Een nacht doorvaren is zwaarder als meerdere nachten achtereen; je bent nog niet in het ritme en niet moe genoeg om tot een diepere slaap te komen. Na het ochtendzwemmen en ontbijt halen we anker op en varen binnen het rif naar het noorden, naar Boca del Medio. We slingeren ons een weg tussen de vele ondieptes en riffen, het zicht is goed en eyeball navigatie is zo een peulenschil. We gooien ons anker uit tussen de vele riffen en het snorkelen is hier prachtig; zo veel soorten koraal en kleinere vissen. Terecht dat dit een National Park is. De Minor ligt hier alleen tussen allerlei kleurschakeringen blauw, groen, geel en bruin. De dichtstbijzijnde boot ligt ±3 mijl verderop.
04-11-2011: Islas los Roques (positie 11°47.8N 66°34.5W)
Met stabiele 15 knopen wind uit het oosten varen we vlot de nacht in en door. We zijn ’s ochtends om 9.00 uur bij de Boca del Medio, de mid-oostelijke ingang van het rif: Bajo de la Cabecera oftewel head-shaped shoal. Er drijft een wolk aan de hemel en we hebben onvoldoende zicht om het rif te onderscheiden, dus besluiten we nog eens 7 mijl door te varen naar de zuidoostelijke ingang; the Boca de Sebastopol. We krijgen nog een squall over ons heen met meer regen als wind en ondertussen heeft de schipper tot 3x toe beet. De 1e vangst valt van de haak, de 2e is voor 2/3 afgebeten en de 3e is een kleine skipjack tuna; enkel een sushi vooraf. Uiteindelijk is het 12.00 uur als we, “probleemloos”, de ingang van het rif passeren. Wat heet “probleemloos”; door al die kleine ongerechtigheden knettert het aan boord van de Minor. Het zal de spanning van het nieuwe wel zijn. De Nani Moana ligt al achter haar anker te rollen in de lij van Buchiyaco. We gooien ernaast ons anker uit, ruimen de zeilen op en gaan eerst maar eerst een tukkie doen. Daarna hebben we meer oog voor de mooie omgeving.
03-10-2011: La Blanquilla – Islas los Roques (15.30 uur locale tijd, positie 11°56.0N 65°00.7W)
Na de koffie (12.00 uur) halen we anker op en zetten zeil richting Islas los Roques, zo’n 120 mijl te gaan. We willen daar morgen rond de middag/ met de zon in de rug, aankomen omdat het eyeball navigatie zal zijn, om binnen het rif te komen. De zeekaarten zijn hier niet echt betrouwbaar; volgens onze GPS lagen we op het eiland La Blanquilla i.p.v. ernaast. De wind is pal voor het lapje, dus we kruisen de wind een beetje af: eerst een lange slag naar het noorden en de laatste 40 mijl naar het zuiden. La Orchilla willen we aan bakboord laten liggen, het is een marinebasis en verboden voor bezoekers. We gooien onze vislijn uit; volgens “iedereen” moet hier veel vis zitten. Ben benieuwd. De watermaker wordt weer aangezet om ons zoet waterpeil op te krikken. Kort daarna slaat het alarm aan, wat betekent: water in de bilge. Een slang blijkt een lek te hebben. De schipper duikt de bakskist in, zijn vertrouwde plaats, om een en ander vlot te repareren Ben maar wat blij met zo’n techneut. De Nani Moana is vanmorgen een uurtje eerder vertrokken als wij. Afgelegde afstand 22 Nm.
02-10-2011: La Blanquilla – Playa Yaque (positie 11°50.3N 64°38.8W)
Gisteravond werden we genodigd voor het happy hour bij de Gypsy Blues. Een Canadese boot. De schipper Rene is van origine een “Kruikenzeiker” maar al ruim 30 jaar weg uit NL. Zijn vrouw Cheryl maakt een heerlijk drankje; mixed Martini. We wilden het wel proberen als het niet te zoet was. Dat was het zeker niet, wel lekker, na 2 glaasjes komen we erachter dat het meer wodka is met een klein scheutje Martini en ijsblokjes “shaken not stirred”, afgesmaakt met een klein beetje lime in een sjieke coupe. Het was gezellig en voor herhaling vatbaar. Vanochtend blijkt de toilet stuk op de Nani Moana werk aan de winkel dus. Er komt een donkere lucht aanzetten met voor het eerst, sinds ons vertrek uit Trinidad, weer een onweers-/ regenbui. We besluiten nog een dagje te blijven liggen en snorkelen bij een prachtige rotsformatie met riffen op meerdere niveaus. Honger hoef je hier niet te lijden; er komt elke dag wel een visser langs om zijn nieuwe vangst (Barracuda) te verkopen.
01-10-2011: La Blanquilla – Playa Yaque (positie 11°50.3N 64°38.8W)
Ooit een doosje paracetamol weggegeven en als dank een, nog warme, gekookte lobster van behoorlijk formaat teruggekregen? Nou wij wel! Wat kan een mens toch een foutieve mindset hebben, aangericht door alle negatieve verhalen over mogelijke piraterij in de Venezuelaanse wateren. Gister tegen de avond, komt er een Venezuelaanse visser langszij liggen, wij een beetje terughoudend en argwanend, ze vragen om “antigrippine” tegen de “fever”. Dus snor ik een doosje paracetamol op en krijg als dank dus een, nog warm, gekookte lobster. Mocht er zelfs 2 aannemen, maar dat vond ik wel te gortig. We hebben er samen met de bemanning van de NANI MOANA van genoten en het werd een volledige maaltijd tijdens het happy hour. Vannacht heerlijk geslapen met, sinds lange tijd geleden, een koel briesje door het luik. Het laken werd voor het eerst spontaan gepakt. We liggen hier rustig, zonder golfslag, achter de beschutting van het eiland. Inmiddels liggen er 6 zeilboten hier. We gaan op pad met de Minoris naar Americano Bay; een verlaten wit strand met prachtige rotsformaties, grotten en natuurlijke bogen.
30-09-2011: Blanquilla (positie 11°50.3N 64°38.8W)
We varen rustig de heldere nacht in en om 1.00 uur, met wisselen van de wacht, halen we het grootzeil naar beneden en zetten een gereefde genua, om de snelheid onder de 4 kn. te houden. We willen pas bij licht aankomen. Om 7.30 uur gaan we voor anker bij Playa Falucho en melden ons met de bootpapieren bij de Coastguard post. Het is een bureaucratisch, omslachtig papieren (Spaans) verhaal, met veel stempels, carbon en doorslagen. Wel handig dat Sebastian goed Spaans spreekt. Ze zijn allervriendelijkst en krijgen uitleg over het eiland en het actuele weerbericht. Een inspectie aan boord volgt spoedig daarna. Ze zijn kennelijk “gewoon” nieuwsgierig hoe die eruit ziet, en de hele familie van de kapitein; vrouw en 3 kinderen komen mee. Ze zijn verguld met een zak spekjes. We worden verzekerd dat het hier veilig is. We halen anker op en varen naar de westkant van het eiland, naar Playa Yaque. Hier staat beduidend minder swell. Onderweg krijgen we begeleiding van een hele school dolfijnen (~ 40 stuks). Het zijn echte tuimelaars en ze stelen de show met hun luchtsprongen; geweldig mooi! Playa Yaque is een mooi wit zandstrand met 2 palmbomen, helder blauw water met volop koraal en rifvissen. Het lijkt wel alsof we al in Bonaire zijn, het is hier supermooi!
28-09-2011: Grenada- Blanquilla (positie 11°59,86N 63°33,01W)
Na het avondeten, afwassen en een laatste plons, om af te koelen, halen we anker op en zetten buiten de baai van Prickly Bay zeil; grootzeil en genua. Het is een heldere sterrenhemel met een duidelijke band van het melkwegstelsel, zonder maan. We zeilen rustig en niet gehinderd door scheepvaart, aanvankelijk 5-6 knopen, later 3-4 kn. en tegen de ochtend neemt de snelheid weer toe tot 6-7 kn. We zullen, als het zo doorgaat, nog moeten afremmen om niet in het donker Blanquilla aan te lopen. ’s Middags zakt de bootsnelheid terug tot 3-4 kn. De duogen/ sleepgenerator blijkt niet te laden, bij daglicht blijkt het slechts een kapotte zekering te zijn. Desondanks doet onze nieuwe koeling het perfect. Hij trekt de accu niet meer leeg en het koude-element laadt echt alleen “indien nodig” op en dat is incidenteel. Hij is ook beduidend groter en dat komt goed uit op dit soort trajecten. Daarnaast hebben we de truc bedacht om in de losse Waeco koeling ijs te stuwen t.b.v. koud water en de groentes. Wonderbaarlijk hoe snel we ons boordritme weer oppakken en de “dans naar een plaatsje in de schaduw” is weer begonnen, want het dek is bloedheet. We dutten overdag nog wat en warempel ons lesboekje Spaans “Asi es” komt uit de kast : Wat is er veel weggezakt! (Ver) voor ons zien we inmiddels de NANI MOANA zeilen, ze zijn 4 uur eerder vertrokken i.v.m. hun bootlengte (lees vaarsnelheid). Straks nog de blauwe hap maken en dan is de dag alweer voorbij. Nog geen vis aan de haak geslagen vandaag. Afgelegde afstand 106 Nm.
24-09-2011: Trinidad- Grenada (positie 11°59,85N 62°45,74W)
We hebben een mooie tocht gehad naar Grenada. We zijn maandag rond 16.00 uur uit Trinidad vertrokken, de eerste uren op de motor. Na het avondeten (al eerder klaargemaakte lamsragout met rijst) trok de wind aan en gingen we als een speer 7 a 8 knopen door het water (geen stroom).’s Nachts kakte de wind in, maar doorgesudderd met 3 knopen, anders zouden we te vroeg aankomen (in het donker dus). Zo gepland dat we na Tjebbe zijn 2e blok slaap van 3 uur om 8.30 uur Prickly Bay inliepen en daar voor anker (Grenada). Ik heb totaal geen last gehad van zeeziekte, ondanks dat we 3 maanden niet gevaren hebben, gelukkig 🙂 Het ligt hier weer heerlijk, wel soms erg te rollen i.v.m. de swell, maar ook daar hebben we geen last meer van. Zijn kennelijk gewend. Heerlijk helder water om te zwemmen en warm, het lijkt hier minder vochtig, ook nog geen regenbuien gehad. Onderweg flitst het veel aan de hemel, maar dat zijn de onweersbuien rond de tropen die je ziet op afstand (10 graden Noorderbreedte). We hebben inmiddels kennis gemaakt met Christian, de schipper van de NANI MOANA, een Maxi 95. Het is een aardige man, hij is geen Noor maar een Zwitser (Duitstalig, Zurich) met een Franse vlag op de boot en zijn opstapper is een Colombiaan, Sebastiaan. Grappig hè? In ieder geval zijn we voldoende meertalig en ook handig, Sebastiaan spreekt dus vloeiend Spaans. Onze intentie is om vandaag te vertrekken, we moeten nog even goed naar het weerbericht kijken om het tijdstip te bepalen. Zij gaan waarschijnlijk in de loop van de middag en wij in de avond: 20.00 uur? We rekenen op 2 nachten varen, zodat we ’s ochtends bij licht aankomen in Blanquilla, zo’n 170 mijl (vaarsnelheid 5 of 6 knopen?)
We zijn benieuwd, hebben er ook zin in, het voelt wel fijn om met 2 boten daar te ankeren, je bent minder kwetsbaar.
