Azoren
Onze Noord Atlantische Oversteek, van New York City naar de Azoren, Horta heeft 19 etmalen en 7 uur in beslag genomen; zie SSB berichten voor het dagelijkse log. Uiteindelijk hebben we 2428 mijl afgelegd. Hemelsbreed, op 39°- 40°NB, is de afstand 2095 mijl. We zijn omgevaren en afgezakt naar de 35°NB graad om een depressie te ontwijken. Deze depressie werd een tropical storm “Chris” genaamd en ook nog even, op de 21e Juni, een echte Hurricane. Door goede routeringadviezen van Herb en Averell is het gelukt om buiten de echte harde winden en golven te blijven. We hebben de wind nooit “op kop” gehad en meestentijds achterlijke winden van 20-25 kn. In sommige periodes werd het 30-45 kn. De Minor heeft zich hierbij als een echte lady keurig gedragen en steeds haar achterste aan de golven laten zien en opgelicht. We konden door onze snelheid “Chris” mooi voor blijven. Materiaalschade en/ of bijzondere slijtage hebben we amper gehad. Er is 1 zeillat van het grootzeil gebroken en 1 verdwenen uit de high aspect. De lagering van 1 lierhendel is kapot; de lagerkooi is gebroken, dit doordat er een schoot achter bleef haken. Nadere inspectie in de mast laat zien dat een wang van het spinnakerblok is afgebroken en de harp is half doorgeschavield. Zelf hebben we ons steeds veilig gevoeld en het ook redelijk comfortabel gehad. Dit geeft de burger weer moed voor toekomstige trajecten.
De aankomst op Horta, na 20 dagen oceaan, is zoet en zalig. Heerlijk “tutten en frutten” in de Marina. Letterlijk schoon schip maken, soppen en wassen en tussendoor lekker buurten met de buurtjes, de Schorpioen en andere medezeilers. We ontmoeten ze nu eindelijk, na 3 maanden SSB contact, in levende lijve en het valt alleszins mee (grapje). Horta is een drukke haven voor yachties. “Iedereen” komt hier aan vanuit de Carieb (al dan niet via Bermuda) of de USA en soms via een rondje Europa. We treffen er ook de Trobriand en La Concha; 2 andere NL-se zeilboten.
Na 19 maanden (21 nov 2010) zetten we ook weer voet op Europese bodem en dat voelt goed. Café Sport met zijn befaamde uitbater Peter, de derde generatie, heeft het goed begrepen: een geweldige sfeer en ambiance, voor zowel local als cruiser en altijd gezellig druk.
Spijtig was wel dat het thuisfront en volgers enige tijd in het ongewisse bleef over onze goede aankomst. Onze website bleek geblokkeerd na een hackpoging en wij hadden dat door een matige internet in de Marina niet tijdig in de gaten. We dachten dat we zelf slecht op de website konden komen en hadden geen bericht van onze provider ontvangen 🙁 Het kost de schipper uiteindelijk 4 volle dagen werk, met veel gezwoeg, gezweet en dus gevloek, om de website op te schonen en te updaten naar een nieuwere versie. Er zit ook zoveel materiaal in, dat wil je ook niet kwijtraken en we waren op zijn zachts gezegd “not amused” met de ondersteuning van onze provider hierbij. Afijn in tussentijd zijn we ook weer helemaal bij met de dear & near via skype.
De prijzen op de Azoren zijn goedkoop en aangenaam. We gaan meerdere keren lekker en gezellig uit eten. “Medalhas” is een leuke lokale Taberna en ook Peter Sport heeft een goede kaart. We worden er gefêteerd met gegrilde Sardinhas en blaosmuziek op zijn naamdag: St. Peters Day. De temperatuur is lekker; als het zonnig is zo’n 25 graden en soms waait het of passeert er een regenbuitje, maar dan volstaat een vestje/ fleecetrui.
We zoeken, tussen alle werken, een geschikte plek voor onze eigen kadeschildering. Het wordt een verticale op het oosten, vlakbij de wasgelegenheid en laundry. Het beton blijkt erg poreus en moeilijk bewerkbaar. Uiteindelijk laten we ons ontwerp (ons logo/ stempel ingetekend op de NL-se driekleur) varen en wordt het een simpele NL-se vlag met onze namen en datum.
In ieder geval hebben we hiermee het ongeluk bezworen aldus het bijgeloof. De hele kade en alle vloeren van de betonnen steigers zijn beschilderd met logo’s van bootjes. Een mooie traditie; erg grappig en tijdvullend om te lezen.
Na het websitegedoe zijn we onderhand wel uitgerust en bijgekomen van de oversteek en willen we het eiland wel verder verkennen. We huren, samen met de Schorpioen, een auto om over het eiland te toeren. Het eiland Faial is erg mooi; overal bloeiende hortensia’s langs de weg en als heggetjes tussen de weilanden. Centraal een mooie krater/ Caldeira met veel kleurnuances groen en op de westpunt de Vulcao dos Capelinhos. Deze heeft bij een “recente” vulkaanuitbarsting, in 1957, hier land achtergelaten. De omgeving hangt in een surrealistische sfeer door de gelaagdheid in de aarde en de vele tinten zwart en bruin. Hier is ook een ondergronds museum met achtergrondinformatie; de Azoren is een vulkanische groep van 9 eilanden ontstaan op een specifieke driehoek bij drie breukvlakken in the Atlantic. Met name het moderne gebouw/ constructie is mooi en het uitzicht vanuit de vuurtoren. Saskia, van de Schorpioen, heeft 2 filmpjes van Marina Horta Azoren en Faial Azoren op hun website geplaatst. Hiermee krijg je een goed beeld van hoe het hier is. Kijk op hun site op 3 Juli. www.schorpioenopreis.nl
Naast de vulkanen zijn de walvissen op de Azoren erg dominerend en bepalend geweest in de historie en ook nu nog steeds. De spermwhale oftwel de potvis heeft hier haar natuurlijke continue habitat. De overige soorten komen hier seizoensgebonden voorbij op hun trek naar voeding- en geboortegronden. Wij stappen op een whalewatching boat. Na een briefing peert hij er tussenuit met een snelheid van 25 knopen; loeihard! We zijn zo’n 4 uur op pad en we spotten 6 spermwhales/ potvissen. Eerst ontwaar je een “spuiter” aan de horizon; de spray vanuit hun luchtgat aan de linkerzijde van de kop en bij naderen ontwaar je het imposante lijf/ kop of de rugvin We sluiten de trip af met een mooi duo; een moeder met kalf. Ze zwemmen samen op en duiken synchroon onder. Hun staarten zwaaien ons gracieus na.
De oude Fábrica da Baleia/ whalefactory in Horta, pas in 1974 gesloten, doet nu dienst als museum. Wat een immens zwaar en vies werk moet dat geweest zijn. In de haven varen ’s avonds de ranke oude whalesloepen onder zeil of al roeiend uit. Het Scrimshawmuseum boven Café Sport laat een bijzondere verzameling zien van de kunstnijverheid welke zich hier ontwikkeld heeft in de tijd dat de walvisvaarders hun tijd met wachten doden op het schip. Ze graveren in de tand van een walvis een beeltenis in met inkt.
We varen 20 mijl verder naar het noordoosten: Velas op Sao Jorge is ons doel. Een rustig laidback eiland. In Velas is er nu een feestweek en de afsluiting zondag is hèt hoogtepunt van het jaar: Bullfighting, een vorm van stierenvechten in de straat. Een stier aan een lijn en jonge mannen die ervoor lopen om de stier uit te dagen. Simpel volksvermaak en gelukkig geen bloedbad dus. Hier horen we ’s avonds voor het eerst het geluid van de Caggaro bird oftewel the Cory’s Shearwater zodra de avond invalt. Het is een bijzonder, oorverdovend geluid (lijkt nog het meest op een schreeuw van een varken) wat weerkaatst tegen de rotswand. De vogel broedt op de rotsen en kliffen op de Canarische eilanden, Madeira en de Azoren. De calonectris diomedea borealis is de meest voorkomende watervogel van de Azoren en ook een van de oudste vogels op aarde.
Video bullfight Velas Sao Jorge
Het laatste eiland van de Azoren wat wij aandoen is Terceira en ligt van de centrale groep het meest noordoostelijk, 50 mijl verderop. De hoofdstad, Angra do Heroismo heeft ook een Marina (zie www.marinasazores.com). Het is een leuk stadje met oude kerken, gebouwen en winkels. We stappen een restaurantje binnen waar ook de locals aan tafel zitten. Er is geen kaart en ze spreken enkel Portugees. Vanuit diverse hoeken schieten ze ons te hulp; een politieagent en geëmigreerde Azorianen naar de USA en Canada. Ze spreken met heimwee over hun moederland. We eten er voortreffelijke vis met een fles vinho verde en koffie voor 16 euro.
Van hieruit maken we (voorlopig) de laatste grote tocht tot de ingang van Het Kanaal. De afstand is hemelsbreed 1140 mijl, grofweg zo’n 10 vaardagen. We gaan bij voorkeur naar de Franse kant; Bourgondiërs als we zijn. Camaret sur mer of de nieuwe jachthaven in Brest? Tenminste als de wind ons gewillig is. We zullen weer overgaan op ons dagelijks log via de SSB Berichten en onze positie via MINOR shiptrak weergeven. Dit alles onder voorbehoud dat de (digitale) techniek ons niet in de steek laat 🙂 Zoals het er nu uitziet vertrekken wij donderdag 12 Juli a.s. samen met de Schorpioen.
