Puerto Rico
Spaanse Maagden Eilanden: Isla Culebra en Isla Vieques
Na onze prima oversteek, in 5 dagen van Curaçao naar Puerto Rico (zie SSB berichten), gooien we ons anker uit in “Ensanada Honda”, de beschutte baai voor Esperanza bij Isla Culebra. Het water is niet echt helder (verwend nest) maar wel schoon, we springen meteen overboord om ons te verfrissen en lopen na het ontbijt naar de douane en immigrations (ineen hier). Deze bevindt zich bij het vliegveld(je) voor kleine Cesna’s welke veelal door Amerikanen aangevlogen wordt. We spreken met enkele van hen, ze doen zoiets soortgelijks als wij bootjesvolk, maar dan hoppend met een sportvliegtuigje voor 3 a 4 personen. Op tijd stoppen is hun devies, want het hobbelt erg en is belastend voor je rug 🙂 Het inklaren verloopt soepel, we krijgen een telefoonnummer en een formulier met een registratienummer en worden gevraagd dat (Amerikaanse) nummer te bellen als we ons verplaatsen met de boot (moet je wel eerst een lokale SIM card bemachtigd hebben, want die uit Curaçao werkt hier niet, uiteindelijk lukt dat in San Juan). Puerto Rico, en daarmee ook Isla Culebra en Isla Vieques, is formeel een staat van de V.S. echter zonder stemrecht.
Terug bij de boot ruimen we een en ander op, rusten we verder uit en leggen de laatste mahi mahi filets op de barbecue. Wat een genot is onze koeling; het visvlees tegen het koelelement maakt dat het bevriest.
We genieten hier van een goede internetverbinding om alle mails op te halen en te skypen. We eten lekker uit bij Camasita”s en de BBQ Dinghy Dock. We verkennen de baai zelf met een dinghy toer en kunnen zo ook een fast dinghy drive maken om turtles te spotten bij Tamarindo beach, helaas laten ze zich niet zien. We lopen naar Flamingo Beach, het strand voor Puerto Rico, en krijgen halverwege een lift aangeboden van een retired American. Het strand is erg mooi; picture postcard en nog lekker rustig op het vroege uur.
Na een paar dagen halen we anker op en zetten zeil naar Isla Vieques, het is mooi zonnig en het waait 11 knopen uit NO. De watermaker doet zijn werk weer trouw. We ankeren hier aan de zuidkust in de baai voor het stadje Esperanza. We spotten hier meerdere turtles welke grazen van het gras op de bodem.
We wandelen door het dorp, scoren wat tomaten en internetten bij Belly Button’s. De Wahoo met pasta smaakt ons goed en na een rolly night t.g.v. de swell besluiten we anker op te gaan. Op naar het hoofdeiland van Puerto Rico. De beide bovengenoemde eilanden worden samen wel de Spaanse Virgin Islands genoemd in navolging van de USVI en de BVI, bestuurlijk gezien vallen ze onder Puerto Rico.
Puerto Rico
Aanvankelijk is het motoren naar Puerto Rico, de windmeter blijft onder de 5 knopen. Dit geeft de schipper de tijd om de AIS com poort te herstellen. In de loop van de dag komt de wind opzetten, zetten we zeil en loopt de wind op tot 15-20-25-30 kn. Het is ruime wind, dus geen probleem. Zo’n 40 mijl verder lopen we de baai bij Salinas aan. Het ligt aan de zuidkant en is beschut door mangroven welke elke avond bezocht wordt door grote groepen witte reigers en bruine pelikanen. De laatste laten zich als echte “bommetjes” in het water vallen t.b.v. het vissen. Later springt er zelfs een yellow sting ray naast de boot op uit het water 🙂 ! En… nog 2 weken later bezoekt een leguaan (van zo’n 40 cm) ons aan boord; loopt over dek, springt door het voorluik naar binnen, op het bed en is in no time in de stuurboord achterhut welke gebruikt wordt als bergruimte en schiet weer terug naar de wand van de hoofdkajuit. Minder leuk dus, maar gelukkig heeft hij zo te zien nergens gepoept/ geplast. Het duurt anderhalf uur voor de schipper hem eruit gewerkt heeft. Nou ja, alles beter als een rat aan boord, zoals we in Curaçao tot 4x toe hoorden :-(. Nadien vinden we op internet dat leguanen goede zwemmers zijn en hij/zij is kennelijk in staat via de zwemtrap aan boord te komen. Ikzelf was met onze dinghy op pad (geen foto’s dus). Van Ans, onze buurvrouw, horen we dat je voorzichtig moet zijn voor de staart, klauwen en bek: die kunnen lelijke verwondingen geven. De schipper heeft het er goed van af gebracht dus
Er liggen hier voornamelijk Amerikaanse boten en zij hebben het plan om nu, net na het hurricaneseason, dieper de Caribbean in te duiken en wij trekken verder naar het noorden (als de temperatuur meewerkt tot New York) waar zij vandaan komen 🙂
Hier ligt ook Marina Salinas, maar deze blijkt vol te zijn. Het geheel ligt bij Playa Salinas, het dorp Salinas ligt 3 km. landinwaarts. We hebben internet op de kant, bij de Panadería/ bakker en kunnen water halen en wassen in de Marina. Uiteindelijk verzoenen we ons met het idee om voor anker te blijven; we liggen rustig en veilig. We huren een auto, want dat is wel gewenst als je iets meer wilt zien van Puerto Rico (zoiets als een, ahum, twee- miljoenenstad San Juan). Je moet je voorstellen dat we met de boot bij Hayling Island/ Chichester of Olland liggen en je wilt London resp. Amsterdam opzoeken. In “the middle of nowhere” dus. (Deugdelijk) Openbaar vervoer kennen ze hier niet, iedereen heeft een eigen auto.
Puerto Rico is een Spaans – Amerikaanse mix, de meesten zijn tweetalig. Het heeft de cultuur/ historie van Spanje en Amerikaanse shopping malls met navenante hoeveelheden. Wat zich uit in de fysieke verschijningsvormen van zowel de mannen en vrouwen; ze zijn kort en gedrongen. Stevig aan de maat dus.
Het rijden in Puerto Rico leert snel; op de lokale wegen ontwijk je de diep gelegen putdeksels, op de higways is het “keep your lane” principe, zonder richtingaanwijzer te gebruiken (lastig is wel dat het driebaans is). In Old San Juan ontdekken we een voor ons nieuw fenomeen; het bord “Transito”. Eenrichtingsverkeer met pijlen naar beide kanten; aan de geparkeerde auto’s zie je wel welke kant het is bedoeld 🙂
Genoeg geklaag: ze hebben een slim systeem op de tolweg, wat wij in Europa zouden kunnen gebruiken. Onze huurauto heeft een badge en je rijdt, zonder noemenswaardig snelheid te verminderen, onder de tolpoort door in de Expresslane. De rekening wordt nagestuurd.
De huurauto brengt ons naar Ponce; zo’n 30 mijl verder naar het westen en de 2e grote stad van P.R.
We bekijken de Marina ter plaatse en blijven liever waar we nu liggen. Het is er redelijk lawaaierig door de boulevard met cafeetjes en restaurants en de prijs is ~700.- euri’s per week; geen kattenpis vinden wij. Het centrum heeft (als je het uiteindelijk gevonden hebt) een Plaza las Delicias met mooie Art Deco gebouwen en een (helaas gesloten) Catedral Nuestra Senora de la Guadalupe. Het is zondag en het is druk met een lokaal fiesta/ soort van braderie. We drinken koffie en maken meteen gebruik van hun internet in hotel Ramada. 
Het museum van Ponce; het Museo de la Arte is de moeite waard; Het is thematisch opgezet, door de tijdslijn heen met oud en modern werk. Ook “opvoedend” voor ons en erg mooi.
De highway naar San Juan, kennen we inmiddels op ons duimpje. Het is ruim 1 uur rijden. We bemachtigen als eerste een (echte) plattegrond en SIM card van Puerto Rico, beide geen sinecure hier. Daarna vinden we West Marine via Google in Starbucks.
West Marine is een grote Amerikaanse keten voor marine/ scheepsbenodigdheden vergelijkbaar met Kniest in NL. Daar bestellen en bemachtigen we de noodzakelijke onderdelen vanuit de V.S. o.a. een rubber ring voor ons Lewmar hoofdluik in de kajuit (dit was gaan lekken, gelukkig zoet regenwater) en een handheld VHF met extra kanaal voor het Amerikaanse weerbericht. We krijgen het tel. nr. van een reparateur voor de SSB. De schipper bouwt de SSB (weer) uit en deze is nu opgestuurd naar ICOM in de V.S. De verwachting is 7 a 10 werkdagen doorlooptijd (rondom de kerst??). Ook krijgen we een tel. nr. van “Life Raft” in San Juan; zij kunnen ons helpen aan een overzeiler van de Bahamas. 
Het vinden van de weg hiernaar toe wordt ons gemakkelijk gemaakt; als we (uiteindelijk) een wachtende ambulance de weg vragen. Ze “rijden ze wel even (~ 10 min.) met een GPS voor”, want het is niet uit te leggen. De bewegwijzering is hier ook niet erg consequent. “Groot” San Juan is een echte stad en afspiegeling van de Carieb; rommelig en niet mooi dus. Puerto Rico an sich is rijk als je het vergelijkt met de rest van de Carieb en de armste staat van de V.S.
Tussen de bedrijven door monteert de schipper een U bout op het dek om een oplossing te maken voor het feit dat “het blok dat de neerhouder opspant” uit de mastvoet is gebroken tijdens onze laatste oversteek naar Puerto Rico.
Old San Juan is een topper. Eindelijk weer eens cultuur en historie. We zijn erg onder de indruk van de mooie uitzichten vanaf “El Morro”, een bijna 500 jaar oud verdedigingsfort, over de Atlantische oceaan en de baai. Daarnaast mooie kleine beschutte Plaza’s en statige huizen in Art Deco stijl. We eten weer eens lekker tapas met een glas wijn in El Convento. Voor de rest is het eten hier meer Amerikaans, grote hoeveelheden en niet zo bijzonder.
Las Americas is een van de grote (Amerikaanse) shopping malls in San Juan. Hier zijn grote winkelketens gevestigd zoals. Macy’s (soort NL-.se Bijenkorf), JC Penny en Sears. Het is smullen dus en dit alles in een heerlijke kerstsfeer.
In Salinas ervaren we het ’s nachts zelfs fris met temperaturen van 24 graden en is een laken welkom; scheelt toch zo’n 10 graden met Trinidad/ Curaçao. Onze pogingen om de gasflessen te vullen lopen op niets uit. We zullen t..z.t. wel een Amerikaanse fles aan moeten schaffen. (Dat heb je ervan als je niet meer stopt in Bonaire, maar ja het weather window was te goed 🙂 )
Het Happy Hour in de marina met aansluitende BBQ is gezellig met Jill (Dompkruiser van 22 voet overgestoken van Frankrijk naar de Caribbean!), Don & Melissa (Esmeralda) en Pam(ela). De spareribs & sausages zijn echter wel erg veel en vet 🙂
De gang naar de lokale Panadería is een routine en zo onderhouden we contact met het thuisfront, zoeken actuele nautische info (t.b.v. port of entry Cuba) op en boeken een 4 – daagse vakantie in Casa Grande Utuado. De schipper (en ik dan dus ook) durft het aan om de boot voor anker achter te laten. Onze NL-se buren uit Amerika, de Aait Vedan, zullen een oogje in het zeil houden.
We rijden via de Ruta Panoramica naar Utuado. Het is een mooie tocht door het centrale berglandschap van P.R. Het biedt schitterende uitzichten over de zee/oceaan naar beide kanten en is erg weelderig groen. Je mag er wel de tijd voor uit trekken, want harder als 20 a 30 mijl/h (30/40 km/u) haal je niet met al dat geslinger.
Uiteindelijk checken we in bij Casa Grande; een mountain retreat met een twintigtal lodges verspreid over het terrein. Het heeft een “blokhut”stijl en is verborgen in het groen. De ochtend start ik op met een gezonde yogales. Zwemmen komt er deze dagen niet van; het is te fris, winderig en regenachtig.
We gaan met de auto op pad, dieper de bergen in, op zoek naar het Parque Ceremonial Indigena Caguana. Hier vindt je de archeologische resten van de Taíno indianen, de oorspronkelijke bewoners van P.R. (1000-1500 A.D). Het is indrukwekkend en van niet alle bateyes/ ball courts zijn hun oorspronkelijke betekenis duidelijk. Wat veel indruk op ons maakt is the monolithic granite slab etched with petroglyphs/ het stenen tablet met een afbeelding van “Mujer de Caguana” De oervrouw/ moeder.
Daags erna vervolgen we dezelfde weg naar het Parque Cavernas Rio Camuy. Ondanks de zeer zwakke logistiek, we moeten dik anderhalf uur in de rij staan wachten op een ticket met relatief weinig mensen, vinden we de grot de Cueva Clara erg imponerend en betoverend. De Rio Camuy heeft hier, over jaren, meer dan 220 grotten uitgesleten in het zachte, limestone, karstgebergte. De Cueva Clara is 52 m. hoog, vochtig, druipend met surrealistisch gevormde stalagtieten en –mieten. Het licht wat erdoor heen komt is magisch en bijzonder. De bats/ vleermuizen welke hier wonen stinken echter ook enorm 🙂
Er rest ons geen tijd meer voor het Arecibo Observatoy dus, helaas. Het werelds grootste “single-dish” radio telescoop, geplaatst in de zgn. mogotes van het karstgebergte.
Het heeft afgelopen nacht, hier in de bergen, erg hard gewaaid en ik erken de schipper dat ik me zorgen heb gemaakt over “ons bootje”. Het antwoord van hem is een nuchter; alleen vannacht maar? Ik slaap al 3 nachten erg licht. De boot blijkt bij thuiskomst goed te liggen en is gelukkig nog geen cm. verplaatst.
Het is nu bijna Kerst en we maken ons hiervoor op. Kerstspullen worden geëtaleerd in de boot, een Kerst-/Nieuwjaarswens Nieuwjaarswens 2012 gefröbeld en verstuurd. Ook bij deze wensen we iedereen Fijne Feestdagen en een heel Gezond en Gelukkig 2012.
We brengen 1e Kerstdag door met een kerstdiner/ buffet in een lokaal restaurant “Loco Pelicano”. Met 2 andere NL-se boten, de Aait Vedan en de Tycha hebben we afgesproken. De reeds aanwezige, vnl. Amerikanen, staan al direct in de rij om op te scheppen en niks nada eerst gezellig een aperitief drinken. Het eten was niet bijzonder (veel en niet verfijnd). Gezellig was het echter wel met ons zessen en nadien nemen we nog een “afzakkertje” op de Tycha.
Ook Oud en Nieuw brengen we door in Salinas. We hadden al weg willen zijn, maar de SSB reparatie laat nog op zich wachten. We spreken een pot luck (iedereen brengt iets van eten mee) af op de Minor met Helmig en Renske van de Aait Vedan en Niek en Ans van de Tycha: en zo wordt het dan toch nog een avond ouderwetse NL-se gezelligheid.
Nieuwjaarsdag gaan wij, drie dames, met een huurauto, op pad naar de botanische tuin in Ponche. Helaas niet dus, het blijkt gesloten. Het wordt een middag rondtoeren in Ponce en langs de kust terug, ook gezellig :-).
