Cadeautje: Ile D’Ouessant!!
Ja, we krijgen heus, ons een cadeautje in de schoot geworpen en wel de mogelijkheid om Ile D’Ouessant aan te doen! Dit is iets waar ik al jaren op zit te spinnen, maar in een vakantieperiode van 4 weken (net) niet altijd haalbaar is en ook dan moet het weer meezitten. Met name een (stabiele) NO wind, omdat de baai Laimpaul op het zuidwesten ligt en dus veelal onbeschut is voor de winden vanaf de Atlantische Oceaan. Ile D’Ouessant ligt ten westen van Brest en dus op de kop van Bretagne. Het is een mooi en ruig eiland, met vele rotsformaties er rondom heen, zoals op vele plekken aan de Bretonse kust. Deze zien er ook erg verschillend uit bij eb of vloed (en dat verschil kan hier erg groot zijn). Je wilt ze ook niet raken en het oogt vrij snel onheilspellend als je er langs vaart bij heiig weer. En dit is het al snel op zee, zeker als je zwakkere NO winden hebt.
Überhaupt hebben we deze periode al regelmatig last gehad van mist en/of “foggy patches”. Dit komt door de temperatuur van het zeewater wat nog koud is t.o.v de luchttemperatuur. Het oogt dan mooi zonnig weer op het land , maar op zee is het nog erg koud. We dragen thermokleding, mutsen, fleecewanten en ons zeilpak met “Dubarry”- laarzen, naast een zonnebril.
Vanuit Middelburg zijn we half tot aan de wind naar Oostende gezeild en kregen daar direct het vakantiegevoel, mede door hun specialiteiten en lekkernijen (preparé, garnaalkroketjes, Belse friet, lekkere vis). Ook de temperatuur wordt geleidelijk aan beter. We gaan verder naar het zuiden; het wordt Boulogne sur mer. Daar we alles op de motor (moeten) doen zijn we gaar en koud geworden en draaien naar binnen. De voorspelde NO 3-4 was vaker een NO 1-2 Bf.
In Boulogne veranderen we ons plan om een bezoekje te brengen aan familie vlakbij Dover en zeilen met een fris zonnig windje NO 3-4 in een paar uurtjes “terug”. Maar natuurlijk niet voordat we even naar “La Vieille Ville en Place Dalton” zijn gelopen.
In Dover is het warm en zonnig en vertrekken daar met een NO 2-4 langs de Engelse Zuidkust om later over te steken richting Cherbourg. Het blijkt nu ook veel motoren te zijn, maar dat is de keerzijde als je niet tegen een SW/ W in wil hakken. We draaien onze wachten tot 4.00 uur ’s ochtends als Tjebbe me wakker maakt met de mededeling dat het sinds een kwartier een dikke mist is. We blijven samen op en steken de shipping lane over met de radar bij. Ik vindt het maar niets, het geluid van die grote jongens met hun misthoorns is altijd griezelig.
In Cherbourg liggen we een aantal dagen verwaaid. Tijd voor klussen, aanvullen foerage, Nordic Walken en eindelijk eens de berg op gelopen naar Fort du Roule; met zijn Musee de la libération
Met een kleine tussenstop op Guernsey varen we door verder richting Brest. We proberen de Parasailor uit, maar helaas valt de wind ook nu weg om hem vol te houden. We motoren stug door, we willen vooruit, naar onbekende gebieden. Ook mijn zeeziekte t.g.v. de swell doet hier niets aan af. Tjebbe eet onverstoorbaar de pasta op, terwijl ik ernaast “de vissen voer”.
Maar dan worden we ook beloond met het kunnen aanlopen van Ile D’Ouessant. Een waar en gepast 25 jarig huwelijkscadeau!
We hebben inmiddels het boordritme te pakken en zijn relaxed en uitgerust. Tjebbe is naast het dagelijkse klussen en de hoofdbrekens voor ons zorgenkindje (= de windgenerator; welke nog steeds “op de rem lijkt te staan”) ook sinds lange tijd weer in een boek gedoken (Tom Clancy natuurlijk). Mijn eerste e-book ervaringen zijn prima; een lekkere dikke pil van Stieg Larsson leest heerlijk weg zo.
De boot begint ook opgeruimder te worden, alle spullen hebben zowat hun zeevaste plek gevonden en de beide achterkooien zijn opgeruimder.
Het leven aan boord is in vergelijking met thuis redelijk basic. Er ontbreekt zoals altijd niets van alle spullen welke je thuis nodig acht te hebben. Je bent relatief veel tijd kwijt aan de dagelijkse dingen zoals de boodschappen (te voet met rugzak) en de was (handwas of naar de “Laverie”)
Fijn is het om te kunnen communiceren met e-mail en skype, dat was vroeger toch wel anders voor de ontdekkingsreizigers, dan wist je helemaal niets meer van het thuisfront.
We zijn inmiddels zo’n 4 weken van huis en komen nu in de voor ons onbekende gebieden. Na Ile D’Ouessant werd het Camaret sur mer, Morgat en nu liggen we in Douarnenez. We steken niet meteen over naar La Coruna, we willen de Bretonse Zuidkust en de Atlantische kust van Frankrijk nog aandoen. Hier zal wellicht ergens het vakantiegevoel over gaan in het besef dat we voor langere tijd weg zijn, want dat besef is er nog niet.
