Nu de boot weer terug is in haar thuishaven Herkingen, komt het moment om de verhuisdatum vast te stellen met het opslagbedrijf, alwaar de inboedel wordt opgeslagen.
We komen uit op dinsdag 4 mei. Met en na het vertrekkersfeest op 11 april, wordt het nu serieus en razend druk voor ons beiden, de tijd vliegt!
Inpakken
We starten met zoveel mogelijk spullen naar de boot te verplaatsen welke meegaan (kleding,extra linnengoed, toiletartikelen, boeken, IPod, (fanloze) pc, fototoestel, foerage, drankvoorraad, snelkookpan, “wonderpan” om brood te bakken, 3 (Curver)bakken met boordapotheek en verbandmiddelen, naaimachine enz.)
Tussendoor ontvangt Tjebbe de keuringsman aan boord t.b.v. de bootverzekering en de “bimini”-man. Laat hij duikflessen en brandblussers keuren en zijn vuurwapenvergunning verlengen. We schrijven we ons uit, uit de GBA / gemeentelijke basis administratie en we melden ons bij de belasting en regelen bij hen een elektronische handtekening. Ook krijgen we de parasailor – instructiedag op een mooie zonnige dag, 28 april, de 1e zeildag van het jaar voor ons! De laatste keer naar de tandarts, mondhygiënist, kapper en schoonheidsspecialiste en pedicure.
Demo Parasailer, onze kleurstelling geel / blauw wordt binnenkort geleverd.
De dozen van de verhuizer worden geleverd en het is inpakken geblazen (dank aan mijn zus voor haar trouwe hulp) Tjebbe rijdt diverse malen met de aanhanger naar de stort en ik wordt een trouwe leverancier van de kringloopwinkel. Dat maakt het opruimen wel gemakkelijker.
Bij lieve vrienden van ons mogen we onze kleding achterlaten welke niet meegaat zodat we als we tussentijds terugkomen (winter)kleding hebben. Scheelt toch gauw een halve kist opslag!
Op dinsdag 4 mei 8.00 uur komen zoals afgesproken 2 grote verhuiswagens de (kleine) straat in rijden en ik krijg het Spaans benauwd! Point of no return; daar gaan mijn vertrouwde spullen in! Ik “aai en paai” deze mannen in de hoop dat ze goed voor onze spullen zorgdragen. Gelukkig is dat geen probleem; zorgvuldig en professioneel wordt er gestuwd. Uiteindelijk is de klus om 12.00 uur geklaard en blijken we 30 m3 op te slaan. Toch goed geruimd van de geschatte 45 m3!
Nomaden
We zijn nu nomaden geworden, zonder vaste woon- en/of verblijfplaats. Gelukkig worden we hartelijk opgevangen op een voor ons vertrouwde stek in Eindhoven en slapen daar nog 3 nachten. We hebben zo de mogelijkheid om het huis en beide auto’s schoon achter te laten t.b.v. de verkoop. De aanhanger brengen we weg t.b.v. de volgende eigenaar evenals de laatste bezoekjes aan bank, notaris en makelaar. Ik trakteer mezelf op een bezoek aan een grote boekwinkel in Eindhoven om de laatste Nederlandstalige boeken in te slaan van de gekregen boekenbonnen en geld.
Aan boord
Vrijdag 7 mei vertrekken we naar de boot om daar de laatste (?) beetjes aan boord te sjouwen. De nieuw opgetrokken waterlijn is alweer aardig gezakt! De vraag is:
- Waar laat ik het?
- Waar heb ik het gelaten / opgeborgen?
Een stuwplan zit voorlopig alleen nog in ons hoofd, daar we verwachten dat alles nog wel –tig keer verplaatst zal worden alvorens alles efficiënt en zeevast is geborgd. Deze dag wordt ook benut om de bimini (zonnetent) definitief te laten plaatsen en een gaskeuring t.b.v. de bootverzekering te laten verrichten. We waren bijna geneigd om deze moeilijk te maken afspraak te laten schieten. Gelukkig niet dus, bij de keuring/ meting blijkt het systeem te lekken en wel in het 3 weken oude gasfornuis. Kennelijk is het fornuis in de fabriek niet afgeperst!?
De boot wordt “ons home” voor de komende (levens)fase en wordt ook als zodanig ingericht: Ik hang een slinger op van alle ontvangen kaarten, tekeningen, vlaggen, gelukspoppetjes, H. Kristoffel en champagnekurk van de afgelopen weken.
Inmiddels loopt de “psychologische” temperatuur aan boord aardig op door “de laatste keer” van alles: kaarten, mailtjes, telefoontjes, sms-jes en met name door de “laatste” (voorlopig dan!!) keer zien van vrienden en familie.
Het vertrek
We vertrekken in stappen:
- Afscheid van Olland, St. Oedenrode en ons opvanghuis in Eindhoven.
- De afscheidsborrel in de tent van de WSV Herkingen op zaterdag 8 mei.
- De trossen los in “Harken” / Herkingen en op naar de sluis op zondag 9 mei
- Het mee opvaren van de “Aveline” met opstappers door Zeeland.
- Het uitzwaaien in Breskens op dinsdag 11 mei.
Het is een emotionele achtbaan voor ons beiden. Er wordt me gevraagd of “mijn broertje” het beseft, maar ik vraag me af of ik het zelf wel besef? De tijd zal uitmaken wat het gaat betekenen.
Ik kan nu een fysieke herinnering in de boot ophangen en wel de panoramafoto van het gezelschap van ons vertrekkersfeest van 11 april jl. Hopelijk steunt ons dat in mindere tijden. “Partir c’est mourir un peu” zoals de Fransen zeggen.
