Madeira – La Gomera (Islas Canarias)
Een slechte generale repetitie betekent een goede uitvoering? Laten we hopen dat dat gezegde bij ons opgaat. De tocht van Madeira naar La Gomera (Gran Canaria) verloopt niet geheel vlekkeloos. De tocht zal zo’n 48 uur duren en verloopt eigenlijk ook prima. Alleen……gaandeweg doen er zich een aantal technische mankementen voor, waarvan het euvel aan de motor het voornaamste is.
In Madeira hadden we reeds ontdekt dat magneetstrip van de bankpas van Tjebbe defect is. Een nieuwe is reeds aangevraagd en deze hopen we in Las Palmas te ontvangen. Onze tweede koeling houdt het tijdens de reis voor gezien en we besluiten het hierbij te laten. Reparen zal waarschijnlijk nu in Las Palmas toch niet meer lukken en een nieuwe grotere inbouwen is een klus voor later. Achteraf blijkt hij het weer te doen; een andere opstelling, zodat hij zijn ventilatie behoud is beter. We houden koers naar La Gomera waar we nog een weekje willen verblijven alvorens ons bij de ARC aan te sluiten op Las Palmas. De start van de ARC is gepland op 21 november en de weken daarvoor staan in het licht van workshops, Meet & Greet en natuurlijk de bevoorrading voor de oversteek.
De tweede avond tijdens een zeilwissel voor de nacht (parasailor naar beneden en grootzeil met high aspect hijsen) start de motor wel, maar geeft geen voortstuwing, zodat ik de boot niet “met de kop in de wind kan houden”. We hijsen het grootzeil met de fok uitgerold en gaan zo de nacht in en door. Bij het ochtendgloren valt er een stuk zeillat naar beneden; er blijken er twee vlak bij de mast gebroken te zijn, dit zonder harde wind of swell van enige betekenis. Een goed moment om het grootzeil te strijken en de parasailor weer te hijsen. We zien Tenerife en La Gomera reeds liggen.
We nemen beiden een douche alvorens we in de acceleratiezone zullen gaan komen (een fenomeen wat hier bekend is als een tunneleffect, een versnellingszone van wind tussen de eilanden door). Wel besluiten we de parasailor te laten staan, totdat tijdens een kop koffie in een split second de wind toeneemt tot 25 kn. en de boot uit het roer dreigt te lopen. Het naar beneden halen van de parasailor levert de schipper brandwonden (t.g.v. wrijving van de lijn) op in zijn rechterhand. We moeten nog veel leren: Bij neiging en/of dreiging naar hardere wind: zeilhandschoenen, schoenen, reddingsvesten allebei al aanhebben en niet ergens onder de buiskap klaarliggen voor gebruik. Gelukkig geneest dit naderhand snel, zonder infectie en relatief weinig pijn (Heb ik dan toch de geneeskundige gaven van het overlezen van onze Pa goed geleerd?).
We lopen La Gomera rustig aan op de fok en starten de motor pas op het laatste moment bij het indraaien om de havenpier. Alhoewel de zee vlak is komen we amper met 2 knopen tegen de 15 knopen wind in. De motor wil niet op voldoende hoog toerental lopen. Rustig schuifelend als een krab leggen we zonder verdere schade vast aan de steiger bij de dieselpomp. Het is zondag en we kunnen hier vanavond blijven liggen. Morgen maar eens verder analyseren wat het probleem is. Ik draai een raampje open bij de kaartentafel en ja…daar breekt het scharnier van af. We hebben een topdag zogezegd.
De eerste analyse van het motor probleem is: Keerkoppeling defect. Motor loopt zonder keerkoppeling gemakkelijk naar 3200 toeren en komt goed terug naar 850 toeren. Als de keerkoppeling ingeschakeld wordt dan komt de motor maar op 1200 toeren (onderweg nog op 1600 toeren) en voorstuwing is beperkt. Verder maakt de keerkoppeling een metalig geluid als hij inkomt. Zowel in vooruit als achteruit. De schipper is ook nog onder de boot geweest of er iets aan de schroef hangt maar die is schoon en beweegt ook vrij. Heeft de filters (grof en fijn) vervangen, deze waren niet vervuild en heeft gemeten aan dieselretourleiding ca. 0.5 liter/ min, hetgeen ook voldoende is. We gaan dinsdag maar eens praten met de lokale techneut, deze schijnt een goede te zijn hebben we al uit twee bronnen begrepen. Het is Allerheiligen nu en een nationale feestdag. Het lijkt ook goed te zijn dat we hier liggen, want in Las Palmas is het groot ‘oogsten’ van de lokale dealers en reparateurs begonnen en dat eindigt op 21 nov. met het vertrek van de ARC.
De locale techneut, Andi (een Duitser van origine), komt dinsdagmiddag nog laat kijken. Hij denkt niet aan de keerkoppeling (gelukkig) en wil proefdraaien met schone diesel. Hij vermoedt slechte diesel (wat achteraf ook zo blijkt te zijn) en daardoor ook de injectors vervuild/ verstopt. Hij laat een aparte jerrycan met cleaner en 10 L. diesel draaien. Na enige minuten neemt het toerental toe van 1100 naar 1350 toeren, maar in al de uren daarna treed er geen verbetering. Dit betekent dat de injectors/ verstuivers naar Tenerife moeten om ze daar uit elkaar te laten halen. Tjebbe reinigt de tank, verwisselt de filters (op het grof filter lag trouwens weer een gelei-achtige vloeistof, ondanks ruim gebruik van “BIO diesel = anti bacterie middel”) en demonteert de verstuivers. We hebben besloten om het logistieke proces te versnellen door ze zelf per ferry, bus en taxirit naar Santa Cruz (Tenerife) te brengen, met de bedoeling ze ’s avonds weer mee terug te kunnen nemen. Helaas gaat deze vlieger niet op; ze zijn aan vervanging toe en worden besteld, ze zijn beschikbaar op het eiland. Ze worden per pakketdienst aangeboden, begin volgende week.
Tijd voor ons om het eiland eens gaan te verkennen We gaan met de reguliere bus naar Valle Gran Rey, een plaatsje pal aan de westkant van ons / San Sebastian, dwars over de berg heen en terug (1400m hoogte) veel haarspeldbochten, diepe kloven en mooie uitzichten.
Het liggen in La Gomera is overigens geen straf, je kunt op slechtere plekken vastliggen.
Het weer is hier weer goed, d.w.z. 24 graden en zonnig. Het zeewater is hier ook 22 graden. We lopen dus wederom in korte broek en t-shirt/ hempje. De omgeving is prachtig! De haven ligt voor 80% vol met “vertrekkers” en/of buitenlandse boten die hier permanent rondzwerven. Het is een bont gezelschap, welke wel iets met elkaar gemeen heeft, heel gemoedelijk allemaal. Op een boot naast ons slingert een Frans meisje van een jaar of vijf als een aapje met een val op en af de giek heen en weer. We eten ’s avonds, weliswaar in het donker, maar wel weer in de kuip. Ons Kakkerlakkenregime (La Cucaraca) is hier ingegaan: d.w.z. schoenen op de steiger laten staan als je aan boord stapt. Dit om te voorkomen dat je de eitjes mee naar binnen sleept.
In tussentijd bereiden ons verder voor op de oversteek: De schipper duikt onder de boot om het onderwaterschip nog een keer te inspecteren en te schrobben op ongerechtigheden. De bijboot wordt binnen opgeborgen. De definitieve menulijst voor 3 weken wordt gemaakt en vertaald naar hoeveelheden om in te slaan. Psychologisch een belangrijke stap voor mij. We gaan op pad om de 1e grote bulk (afbakbrood, houdbare spekjes, blikwerk, pasta’s, water, sap) boodschappen in te slaan. De bootruimte komt aardig onder druk te staan met al die extra (nood) voorraden water (voor als de watermaker het onverhoopt niet meer wil doen). We willen het gewicht in de boot goed verdeeld houden en de bedoeling is dat de voorpunt tijdens de oversteek gebruikt wordt als stuwplek. Alle verpakkingsmateriaal (kartons) wordt verwijderd alvorens ze aan boord te brengen i.v.m. het kakkerlakkenregime
En dan worden de verstuivers op dinsdag geleverd door de pakketdienst! Aan de slag en monteren met de handel. Dat lukt aardig snel, maar bij inspectie blijkt de tank toch nog niet schoon. Dus de tank wordt uitgebouwd en op de kant gezet om schoon te spoelen evenals alle jerrycans (zo’n 150 liter in totaal diesel weggedaan). Daags erna zijn we gaan tanken en slaat de motor (natuurlijk) af t.g.v. lucht in het systeem en moet er nog een kleine lekkage opgespoord worden. Maar dan menen we te kunnen vertrekken. Met weemoed nemen we afscheid van La Gomera en de mensen daar, een haven die wel een plekje in ons hart heeft gekregen.
We vertrekken richting Las Palmas (120 mijl), weinig wind voorspeld, is goed om de motor warm te draaien en via de zuid gevaren i.v.m. een hoge swell om de noord (3-4 m). De motor slaat ’s ochtends 2x af i.v.m. lucht, en heeft daarna 4 uur gedraaid zonder problemen. Er steekt een licht windje op en we kunnen zeil zetten en mede onze gemaakte zeillatten beoordelen. Bij zonsondergang moet de motor weer aan (i.v.m. weinig wind en pal tegen) en dan slaat de motor steeds af t.g.v lucht in het systeem. Hier ben ik niet echt blij mee; ben een watje wil een goed lopende motor hebben voor de oversteek. Uiteindelijk heeft de schipper de groffilter/ waterafscheider verwijderd en lijkt het probleem geklaard (bleek lucht aan te zuigen). Op naar een ankerplek in het zuiden (Pachito Blanco). De pasta en het glaasje wijn smaakt ons aan boord uitstekend. “Hey moed, kump good” zou Ge Reinders zingen.
De volgende ochtend, fris en fruitig, onze reis naar las Palmas voortgezet. Gemotord zonder enige problemen en gezeild/ opgekuist tegen de acceleratiezone in. Het was fijn zeilen. We zien onze eerste vliegende vissen en krijgen een uitgeputte jonge meeuw aan boord.
The ARC/ The Atlantic Rally for Cruisers
We komen aan in Las Palmas en het ARC – “circus” is hier al begonnen. Er schijnen hier veel Chandlers en dealers te zitten zodat Tjebbe op zoek kan naar extra filters en andere watersportzaken o.a AIS (na 3 maanden weinig gezien te hebben). Hij wil het hele motorsysteem nog een keer doorlopen, maar dat moet lukken. Ik stort me op het verder bevoorraden van de boot voor 3 weken zonder winkel en we fietsen gezamenlijk de stad door (hoog-laag) op zoek naar houdbare yoghurt enz. We zijn dubbel in het feestgedruis geworden; zijn zo gewend met zijn tweetjes, maar gaan toch maar naar de 1e party en zullen wel zien of en hoe dat bevalt.
We maken kennis gemaakt met de NL vloot welke met de ARC meegaat en andere nationaliteiten, heel gezellig, iedereen heeft een eigen plekje op de diverse pontoons. Alle boten liggen gepavoiseerd en zijn druk met klussen, securitychecks, bevoorraden en wassen, een hectisch en leuk sfeertje. De fietsjes komen onder het bed uit om tussendoor op tijd op de diverse workshops aan te sluiten (Rigging, SSB Communication, Management of Emergencies, Tips for Downwind Sailing, Route and Weather for the Atlantic Crossing, Provisioning, First Aid & Health at Sea). In de gaatjes tussendoor gaat de schipper de mast in voor inspectie, vullen we de boot af met diesel, gas en water (om niet te wachten tot de laatste dag, met risico dat je bruine troep uit de waterleiding krijgt als alle 250 boten dit de laatste dag doen). We krijgen startnummer 212 en zijn included door de boot “op eigen kracht” naar Las Palmas gebracht te hebben. De boot begint al aardig vol te worden en vrijdagmorgen om 7.00 uur willen we naar de Mercado voor verse groente en fruit.
Daarnaast draait er een echt “Engels” sociaal programma met openingsceremonie (vlaggenparade en hijsen), Happy Hours en Party’s, zoveel als jezelf wilt. We gaan wel, maar wel selectief.
We worden voorzien van een “Yellow Brick” ARC Positie via het track and trace systeem, ons startnummer is 212. Daarnaast is er een Daily Log hier onze dagelijkse update via de ARC site. waar je onze ervaringen en vorderingen tijdens de oversteek kunt lezen. De ARC site zet ook allerlei info (o.a. dagelijks het weerbericht) foto’s en filmpjes van de diverse activiteiten op de site. Zo kun je je een beetje een beeld vormen van het evenement (wijzelf niet daar de internetverbinding erg traag en instabiel is hier)
Zondag a.s starten we om 13.00 uur met als doel St. Lucia in “The Carabian”; we zijn benieuwd en er klaar voor!
