Een nieuwe fase in ons leven breekt aan. We zijn sinds 1 april jl. ( en het is géén 1 april grapje) beiden gestopt met werken en gaan genieten van ons ‘pre-pensioen’. We stoppen met werken, niet omdat we werken niet leuk (meer) vinden, maar we willen onze energie en focus richten op onze gezamenlijke hobby en weer langere zeilcruises maken nu we dit beiden nog goed kunnen v.w.b. gezondheid. We realiseren ons dat je als mens kwetsbaar bent en de situatie snel kan veranderen. Dat heeft ons onze nabije omgeving weer laten ervaren.
Wij gaan genieten van ‘het beste van twee werelden’ en d.w.z. langere zeilreizen maken met ‘ons bootje’ en een pied a terre aanhouden in NL waar we naar toe kunnen als we dat willen.
Na een gepast en warm afscheid op beide werkplekken is het dan zover en is het 1 april.
Het is lang koud geweest dit voorjaar. De schipper heeft afgelopen winter het onderwaterschip kaal gekrabt tot de barrier coat, de lagers van de stuurstand vervangen en een nieuwe dynamo geplaatst.
In het najaar van 2017 hebben we de Minor uitgerust met een heuse kuiptent t.b.v. koudere streken. We willen in 2018 een rondje Schotland & (West) Ierland doen. Hoe en wat precies dat zal afhangen van het weer en als het te koud/ regenachtig/ winderig is; wat let ons om koers naar het zuiden te zetten?
Dat is het fijne van cruisen. Zoals ik op onze website al eerder (2011) schreef:
Een Engels gezegde luidt: Plannen worden geschreven bij laag water in het zand en kunnen dus veranderen. Dat is ook het heerlijke van cruisen, de vrijheid die het je geeft om te beslissen gaan we wel of niet, gaan we vandaag of morgen?
Direct na 1 april laten we de Minor weer te water in onze winterligplaats de WSV Beatrix en varen we haar terug via het Beatrixkanaal, Wilhelminakanaal, Markkanaal met een traditionele nachtstop in Terheijden. Hier genieten we, zoals meestal, van een gezamenlijk uit eten met de bemanning van ons zusterschip de Spirit of Ahra.
De volgende dag is het ijzig koud; er staat een harde gure wind. We zoeken dekking in de kuiptent en motoren met de afstandsbediening door het meanderende riviertje de Mark, over het Volkerak, het Zijpe en het Grevelingenmeer terug naar onze zomerligplaats bij de WSV te Herkingen.
Daar komt geleidelijk aan ook beweging en reuring in de haven. Iedereen ontwaakt uit zijn winterslaap. De temperatuur loopt op en het lijkt nu, eindelijk, Lente te worden. Er staan nog veel boten op de kant. We hijsen onze mast erop en slaan de zeilen aan. Een proefvaartje laat zien dat alles het weer doet naar wens.
De maand april pendelen we tussen boot en huis. Om het ook daar goed achter te laten en e.e.a.voor te bereiden. We poetsen en werken en hebben het pensionado – ritme nog niet te pakken ?.
- Het dak van het schuurtje wordt van nieuw dakleer voorzien.
- De duogen en (nieuwe) bijboot worden weer vaarklaar gemaakt.
- We kopen 2 persoonlijke MOB 1/ Man Over Boord bakens met AIS. Met als gevolg dat we dan ook maar een nieuwe marifoon aanschaffen. De huidige is 19 jaar oud en ontvangt de DSC/ Digital Selective Call niet en nu wordt dan ook tegelijk de buitenmarifoon en speaker weer hersteld;
erg handig en praktischer als een losse handheld. - De schipper ‘mag’ de boord pc weer opnieuw installeren na een crasch t.g.v. een update Windows 10 en is hier uiteraard erg blij mee 🙁
- Ook neemt hij de website onderhanden en vervangt de template naar een nieuw jasje; meer passend voor de huidige smartphone en tablet.
- We fourageren de Minor en verplaatsen onze (zomer)kleding naar de boot.
We doen nog mee met de “WSV DOET dag” en onze kapitein Clemens komt nog een weekendje aan boord. Hij treft het: Het weer is ons gunstig gezind; een lekkere temperatuur en een heerlijk zacht windje om te zeilen. Een dag ‘met een gouden randje’.
We nemen, selectief, afscheid van dear & near; het is (nu) slechts voor een paar maanden ? en vanaf Koningsdag verblijven we op de Minor in afwachting van een geschikt ‘weather window’. Het is nu koud met veel regen en er staat een stijve bries.
En dan gooien we op 1 mei de lijnen los en worden we uitgezwaaid door de bemanning van de Aveline, Knut en Briso. We zijn benieuwd wat deze reis ons gaat brengen.
